ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม

ผู้แต่ง

  • รัชนิดา ไสยรส คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

คุณภาพชีวิต, ประชาชน, องค์การบริหารส่วนตาบล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา ระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตของประชาชน ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา กลุ่มตัวอย่าง คือ หัวหน้าครัวเรือนหรือผู้แทนที่มีอายุ 18 ปี ขึ้นไป จำนวน 367 ครัวเรือน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐาน ด้วยสถิติสัมประสิทธิ์เพียร์สันและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณเชิงเส้นตรง โดยวิธี Enter นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และข้อเสนอแนะผู้วิจัยใช้วิธีการพรรณนาและอธิบาย ผลการวิจัยพบว่า

1) ระดับปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา โดยรวมอยู่ในระดับมาก

2) ระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา โดยรวมอยู่ในระดับมาก

3) ความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา โดยรวมมีค่าความสัมพันธ์อยู่ในระดับสูง เท่ากับ .712 4) ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา สามารถอธิบายว่า การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน ได้ร้อยละ 56.50 (R2 = .565)

References

กนกวรรณ กรรษา. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างดำเนินชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียงกับคุณภาพชีวิตประชาชน ตำบลกกกุง อำเภอเมืองสรวง จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาบริหารรัฐกิจ สาขาวิชาวิทยาการจัดการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

กฤษฎา เว้นบาป. (2556). ยุทธศาสตร์ด้านการพัฒนาและสาธารณสุขกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชน : กรณีศึกษา เทศบาลตำบลท่าข้าม อำเภอเวียงแก่น จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

นฤมล ศิริศักดิ์ไพบูลย์. (2556). การศึกษาบทบาทขององค์การบริการส่วนตำบลในการส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลแม่ระกา อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก. การศึกษาค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.

ประภารัตน์ ช่างเรือน. (2552). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนด้านการพัฒนา คุณภาพชีวิตและสังคม กรณีศึกษา : ชุมชนตำบลป่าตึง อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. การศึกษาอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย .

พายัพ ชินวัตร และโชติรัส ชวนัชย. (2559). ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนของจังหวัด เชียงใหม่ตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับ สังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์, 6(3), 2081-2086.

ไพโรจน์ มาลากุล ณ อยุธยา. (2550). คุณภาพการบริหารงานของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตพื้นที่ตำบลสัตหีบ อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี. ปัญหาพิเศษ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารงานท้องถิ่น. ชลบุรี: วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา .

รัตนา ต้นสวรรค์. (2553). การดำเนินงานการจัดบริการการจัดสวัสดิการสังคมเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชน ขององค์การบริหารส่วนตำบลกุดฉิม อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. การศึกษาอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น .

รัตน์ฐาภัทร บุญวาล. (2554). การพัฒนาคุณภาพชีวิตในการทางานของบุคลากรสำนักปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล จังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์ คุรุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

สุพจน์ เจริญขา. (2554). การบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์การบริหารส่วนตำบลปางมะค่า อำเภอขาณุวรลักษบุรี จังหวัดกาแพงเพชร. วิทยานิพนธ์ พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการคณะสงฆ์. พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรร์ราชวิทยาลัย.

แสงระวี แก้วเมืองฝาง. (2552). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรในจังหวัดเชียงราย. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย.

สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2560). ทะเบียนราษฎร์. มหาสารคาม.

หาญชัย เรือนกุล. (2554). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกรนำาบลทุ่งรวงทอง อำเภอจุน จังหวัดพะเยา. การศึกษาอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

Chandra, R. ,& Sharma .R.C. (2001). Quality of life. New York: McGrawhill.

The Board of Directors of improvement the quality of life of the people. (2014). Guideline for the management of data storage of basic minimum need (BMN) and the basic data in B.E. 2014. Bangkok: The Department of Community Development, Ministry of the Interior. (in Thai)

Yamane, Taro. (1973). Statistics : an introductory analysis. New York: Harper and Row.

Zhan, L. (1992). Quality of life : Conceptual and measurement issues. Journal of Advance Nursing, 17(7), 795-800.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2018-12-01

How to Cite

ไสยรส ร. (2018). ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขวา อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 12(2), 83–95. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/165383