ความพึงพอใจการรับชมดิจิทัลทีวีหลังการเปลี่ยนผ่านสู่ดิจิทัลทีวี ของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด

ผู้แต่ง

  • สุธัญญา กฤตาคม คณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด

คำสำคัญ:

ความพึงพอใจ, ดิจิทัลทีวี, โทรทัศน์ระบบแอนะล็อก

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้ง มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความพึงพอใจการรับชมดิจิทัลทีวีหลังการเปลี่ยนผ่านสู่ดิจิทัลทีวี ของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด 2) เพื่อเปรียบเทียบความพึงพอใจหลังการเปลี่ยนผ่านไปสู่ดิจิทัลทีวีของประชาชนใน จังหวัดร้อยเอ็ด จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชน ในจังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 400 ครัวเรือน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามแบบมาตราส่วน ประมาณค่า (Rating Scale) 5 ระดับ โดยใช้สถิติเชิงพรรณนาด้วยการแจกแจงความถี่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และสถิติ เชิงอนุมานด้วย t-test และ F-test ผลการวิจัย พบว่า ความพึงพอใจหลังการเปลี่ยนผ่านไปสู่ดิจิทัลทีวีของประชาชน ในจังหวัดร้อยเอ็ดที่มีต่อ ด้านการประชาสัมพันธ์ของหน่วยงานรัฐบาล ด้านการแจกคูปองสำหรับตัวรับสัญญาณ ด้านการรับชมเนื้อหา และด้านประโยชน์ที่ได้รับ อยู่ในระดับความพึงพอใจมาก

ผลจากการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ดที่จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล เพศ อายุ อาชีพและรายได้ที่แตกต่างกันจะมีความพึงพอใจในการเปลี่ยนผ่านสู่การรับชมดิจิทัลทีวีไม่แตกต่างกัน ส่วนปัจจัยระดับ การศึกษาที่แตกต่างกัน จะมีความพึงพอใจในการเปลี่ยนผ่านไปสู่ดิจิทัลทีวีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

เอกสารอ้างอิง

กันยาวีร์ นิธิยานันท์. (2558). การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจต่อโซเชียลคอมเมิร์สผ่านเฟซบุ๊คของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

เชษฐพัฒน์ สิริวัฒนตระการ. (2559). การสร้างความเข้าใจและศึกษาผลกระทบเกี่ยวกับการยุติโทรทัศน์ระบบแอนะล็อกต่อผู้บริโภค จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 2(2), 66–77.

ประกาศคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2555). ราชกิจจานุเบกษา 21ธันวาคม 2555. เล่ม 129 ตอนที่ 192 ง.

วิเชียร เกตุสิงห์. (2538). สถิติวิเคราะห์สาหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิมลพรรณ อาภาเวท, สาวิตรีชีวะสาธน์ และชาญ เดชอัศวนง. (2554). พฤติกรรมการสื่อสารใน เฟสบุ๊ค (Facebook) ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. วารสารวิชาการและวิจัย มทร.พระนคร, 7(2), 119-130.

สำนักวิศวกรรมและเทคโนโลยีกระจายเสียงและโทรทัศน์. (2559). การยุติการออกอากาศแอนะล็อกทีวีของประเทศไทย [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2560, จาก https://www.facebook.com/Broadcast. Engineering. NBTC/photos/

เหมือนตะวัน สุทธิวิริวรรณ. (2559). การเปิดรับ ความรู้ ทัศนคติและพฤติกรรมของผู้ชมรายการต่อดิจิทัลทีวีในเขต กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ วารสารศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน. กรุงเทพฯ: คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Katz, Elihu and Lazarsfeld, Paul F. (1955). Personal Influence : The Part Played by People in the Flow of Communication. New York: The Free Press. A Devision of Macmillan Publishing.

Likert, Rensis. (1967). “The Method of Constructing and Attitude Scale”, Reading in Attitude Theory and Measurement. Fishbeic, Matin, Ed. New York: Wiley & Son.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-12-01

รูปแบบการอ้างอิง

กฤตาคม ส. (2018). ความพึงพอใจการรับชมดิจิทัลทีวีหลังการเปลี่ยนผ่านสู่ดิจิทัลทีวี ของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 12(2), 3–12. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/165085

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย