Development Potentials of Local Residents for Tourism and Communication Management for Establishment of Sustainable Community Identity of the Tai-Yuan Ethnic Group in Saraburi Province
Keywords:
Communication Management, Sustainable Local Tourism, Tai-Yuan Ethnic GroupAbstract
The objectives of this research were: 1) to study the history of the community, local cultural traditions, archaeological sites, and ancient artifacts with tourism potential of the Tai-Yuan ethnic group; 2) to enhance the capabilities of the local people in tourism management and communication to create a sustainable community identity for the Tai-Yuan ethnic group; and 3) to come up with a particular guideline to create identities and patterns of effective communication to promote sustainable community-based tourism for the Tai-Yuan ethnic group. The research was qualitative in nature, and the data were collected through document synthesis, focus group discussions with 40 key informants, in-depth interviews, and conversations with 40 key informants, including folk philosophers, community leaders and representatives from relevant tourism agencies. The study found that the Tai-Yuan ethnic group had a history and cultural traditions that held significant cultural values, including values in terms of archaeology, history, social aspects, and the environment. The results showed that the development of local people's capabilities led to learning processes, pride in the Tai-Yuan identity, knowledge, and readiness for community-based tourism management. They also gained an understanding of communication methods, patterns, and the importance of communication in creating an identity to enhance sustainable tourism in the community. Four communities in Saraburi province, namely 1) Ban Phraya Tod community in Phraya Tod sub-district, Sao Hai district, 2) Wat Samuhapraditsadaram community in Suan Dok sub-district, Sao Hai district, 3) Khao Kaeo Worawihan community in Ton Tan
sub-district, Sao Hai district, and 4) Nong No Tai community in Nong No sub-district, Mueang district, demonstrated readiness in creating effective identities and communication patterns to promote sustainable community-based tourism for the Tai-Yuan ethnic group.
References
คมกฤช บุญเขียว. (2558). กระบวนการส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น เพื่อสร้างความเข้มแข็งของชุมชนไท-ยวนอําเภอเสาไห้
จังหวัดสระบุรี. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.
ดวงกมล เวชวงค์. (2554). กระบวนการนําเสนออัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ยวนในบริบทของการท่องเที่ยวผ่านหอวัฒนธรรมพื้นบ้าน
และตลาดท่าน้ำ: ศึกษากรณีชุมชนไท-ยวน ตําบลต้นตาล อําเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี. วารสารวิทยบริการ
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 22(3), 130-149.
เนตร์พัณณา ยาวิราช. (2553). ภาวะผู้นำและผู้นำทางกลยุทธ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เซ็นทรัล เอ็กเพรส.
ปรีดา นคเร, ลดาวัลย์ แก้วสีนวล และเพียงพิศ ศรีประเสริฐ. (2566). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อการท่องเที่ยวโดยชุมชน:กรณีศึกษา
บ้านนาแงะ ตำบลนาเหรง อำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารนาคบุตรปริทรรศ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ
นครศรีธรรมราช, 15(1), 1-12.
ปัทมาวดี วงษ์เกิด. (2564). การสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ช้างสุรินทร์. ดุษฎีนิพนธ์
ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
พจนา สวนศรี. (2546). คู่มือการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: โครงการท่องเที่ยวเพื่อชีวิตและธรรมชาติ.
พรรณนิภา เดชพล. (2560). การอนุรักษ์และสืบสานวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ไทยวน กรณีศึกษา: ประเพณีตักบาตรข้าวหลามจี่
เดือนยี่ที่หนองโน ตำบลหนองโน จังหวัดสระบุรี. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
พรรณนิภา เดชพล. (2558). การจัดการการสื่อสารเพื่อพัฒนาเครือข่ายการท่องเที่ยวในชุมชนจังหวัดลพบุรีและสิงห์บุรี. ลพบุรี:
มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
พิมพ์ระวี โรจน์รุ่งสัตย์. (2553). การท่องเที่ยวชุมชน. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ภัทร์ศินี แสนสำแดง. (2563). การสื่อสารในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงความร่วมมือเพื่อความยั่งยืน. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
สาขาวิชาการสื่อสารวิทยา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รสิกา อังกูร, วิทยาธร ท่อแก้ว และสุภาภรณ์ ศรีดี. (2562). การสื่อสารภูมิปัญญาด้วยการท่องเที่ยวโดยชุมชนโดยชุมชน
ท่องเที่ยวไทรน้อย. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 9(1), 129-154.
สยามล ชัยรัตนอุดมกุล. (2548). การพัฒนาศักยภาพคนในท้องถิ่นในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวตามลำน้ำ ป่าสัก
ของอําเภอเสาไห้อย่างเป็นระบบและยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สํานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
Chuck, w. (2007). Management (4th ed.). Canada: Thomson South-Western.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Roi Et Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว