The Development of Model for Promoting Teachers’ Teaching Potential of Vocational Skills in Kutakai Wittayakom School under the Secondary Educational Service Area Office Nakhon Phanom
Keywords:
The Development of Model, Enhance teacher competencyAbstract
The objectives of this research were: 1) to study the components of teaching potential of teachers' career skills; 2) to develop a model for promoting of teaching potential of teachers' career skills in Kutakai Wittayakom School; and 3) to assess the effectiveness of the model for promoting of teaching potential of teachers' career skills in Kutakai Wittayakom School. The target group included 25 teachers in Kutakai Wittayakom School. The research instruments were a synthetic form of the components of teaching potential of teachers' career skills, needs assessment form of teaching potential of teachers' career skills, and an evaluation form of teachers’ satisfaction towards model for promoting of teaching potential of teachers' career skills. The statistics used were mean, standard deviation. and the model effectiveness index. The research results were: 1) The components of teaching potential of teachers' career skills consist of 5 components comprising flexibility and adaptability, social skills, creativity, being a creator and producer and, leadership skills;
2) the model for promoting of teaching potential of teachers' career skills in Kutakai Wittayakom school consist of rationale, objectives, contents, development process, and measurement and evaluation;
and 3) teachers who participated in the study had more potential after participating the trial model with the effectiveness is equal to 0.8499 or 84.99 percent, and satisfaction to the model was at the highest level.
References
กรมวิชาการ. (2542). กระบวนการเรียนรู้และยุทธศาสตร์การเรียนรู้. กรุงเทพฯ: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ปแมนเนจเม้นท์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุม
สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและหลักสูตรแกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560)
ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร
แห่งประเทศไทย จำกัด.
กัญญภัทร จำปาทอง. (2559). แนวทางการส่งเสริมการเรียนรู้ของเยาวชนเรื่องทักษะอาชีพผ่านสื่อโทรทัศน์ในศตวรรษที่ 21.
วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 6(3), 69-79.
ชัยศาสตร์ คเชนทร์สุวรรณ. (2563). การพัฒนาภาวะผู้นำของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา. วารสารบรรณศาสตร์ มศว.
(1), 18-28.
โชติญา เผ่าจินดา. (2560). การตรวจสอบความตรงของโมเดลทักษะชีวิตและอาชีพในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(1), 458-470.
ดวงรัตน์ บุญวัน. (2552). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษาสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา. กาญจนบุรี:
มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
ทองม้วน โยธชัย. (2561). โปรแกรมพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญสําหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงาน
เขต พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 21. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 13(3), 139-148.
พันธ์ ทองชุมนุม. (2547). การสอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2562). การพัฒนาทักษะอาชีพและการดำรงชีพสำหรับการเรียนรู้ศตวรรษที่ 21 ด้วยกระบวนการ
เชิงจิตวิทยาเสริมสร้างศักยภาพแห่งตน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2563). การจัดการเรียนรู้และการสอน. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มาลี จุฑา. (2544). การประยุกต์จิตวิทยาเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา.
วิจารณ์ พานิช. (2556). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตาพลับลิเคชั่น จำกัด.
ศุภโชค ปิยะสันติ์. (2558). รูปแบบการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อการประกอบอาชีพสำหรับ โรงเรียนในพื้นที่สูง
และถิ่นทุรกันดาร บทเรียนจากโรงเรียนที่มีวิธีปฏิบัติที่ดี. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่,
(2), 175-189.
สุรินทร์ ภูสิงห์. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาโดยบูรณาการปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ในโรงเรียนมัธยมศึกษา
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุบลราชธานี. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนา
การศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2557). แนวทางการจัดทักษะการเรียนรู้สำหรับผู้เรียนในศตวรรษที่ 21
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). นโยบาย สพฐ.วิถีใหม่ วิถีคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการ
การศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม. (2563). นโยบายสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม
ประจำปีการศึกษา 2563. นครพนม: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม.
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแหงชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
อนุสรา พิพิทธภัณฑ์, ศิกานต์ เพียรธัญญกรณ์ และสุรัตน์ ดวงชาทม. (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงบูรณาการของครู
โรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏรอยเอ็ด, 15(2), 32-41.
Nwogu, V. C. (2016). Parenting styles and social interaction of senior secondary school student in IMO
state, Nigeria. International Educational Applied Scientific Research Journal, 1(1), 17-26.
Stogdill, R. M. (1974). Handbook of Leadership: A survey of theory and research. New York: Free Press.
Wang, Y. S., Wang, H. Y. and Shee, D. Y. (2014). Measuring E-learning Systems Success in an Organizational
Context: Scale Development and Validation. American Educational Research Journal, 41(2),
-269.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Roi Et Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว