A Study of Muay Thai Bagpipes Playing in Roi Et Province
Keywords:
Case study research, Performing Pi Muay Thai music, Muay ThaiAbstract
The purpose of this research was to study the performance of Pi Muay Thai music performed by the Pi Muay Thai band in Roi Et Province by using qualitative research technique focusing on intrinsic case study: Case studies two Pi Muay Thai bands in Roi Et Province which was selected by purposive sampling technique. Data collection was employed in-depth interview and together with observation. Data was analyzed qualitatively by checking for consistency and organized and analyzed during collection as well.
The research results found that the performance of Muay Thai in Roi Et Province in each band was similar. Songs used in worshiping teachers included the song Sarama Thai; in round 1st, song Yon; round 2nd, Kak Chao Zen song; round 3rd, Khae Ahmad songs; round 4th, and Ched Chan Diaw in round 5th. In some cases, other songs are selected without any specificity depending upon the situations on stage. Both bands are relatives and inherited from the same teacher, thus making them very similar. The bands which have a lot of performance have been adjusting the playing to suit the era, and they perform in other events such as funeral, ordination, and so on. It has passed on to people in the family.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). ประวัติศาสตร์มวยไทย. กรุงเทพฯ: รีปริ้น.
ชัยวัฒน์ ภมรเวชวรรณ. (2561). มาตรการที่เหมาะสมในการเผยแพร่ผลงานเพลงลิขสิทธิ์ในร้านอาหาร–ร้านกาแฟในกรุงเทพมหานคร. สังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 44(2), 274-296.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.
นิศา ชูโต. (2548). การวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: พริ้นโพร.
บุญตา เขียนทองกุล. (2548). ดนตรีในพระราชพิธี. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
บุษกร เชี่ยวจินดากานต์. (2561). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 25(3), 103-118.
ประพจน์ เวียงสงค์. (7 กุมภาพันธ์ 2562). สัมภาษณ์. ที่ปรึกษาแตรวงคุณแดง และที่ปรึกษาแตรวงร้อยเอ็ด.
ภัทรพงศ์ เทพยรักษ์. (2557). สถานภาพของนักดนตรีปี่มวยในสนามมวยลุมพินี. วิทยานิพนธ์ ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัทรพงศ์ เทพยรักษ์ และภัทรวดี ภูชฎาภิรมย์. (2558). สถานภาพของนักดนตรีปี่มวยในสนามมวยลุมพินี. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2(1), 40-48.
มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2555). โครงการขุมทรัพย์ของแผ่นดินหนังสือ สมุดไทยดำ ตำราชกมวย. กรุงเพทฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุภรณ์ อรุณภาคมงคล, สุณี ปริปุณณะ, มลี กิตติพงศ์ไพศาล, พิทักษ์ อินทรทูต และสรรค์ฉัตร จันทร์สระแก้ว. (2557).
มีเดียร์เอเยนซี ยุค ดิจิตอล เล่ม 1. กรุงเทพ: Brandbooks.
สมบัติ สวางควัฒน์. (2554). ย้อนตำนานแวดวงมวยไทยจากอดีตถึงปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: ก้าวแรก.
สมยศ ดาวเรือง. (25 มกราคม 2562). สัมภาษณ์. เจ้าของวงดนตรีปี่มวยไทย.
อมรา พงศา พิชญ์. (2541). วัฒนธรรม ศาสนา และชาติพันธุ์ วิเคราะห์สังคมไทยแนวมนุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Roi Et Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว