The Factor Analysis of Teacher’s Competencies of Curriculum Development In The Secondary Educational Service Area Office 2
Keywords:
Teacher’s Competencies, Teacher’s Competencies in Curriculum Development, Elements of teacher’s CompetenciesAbstract
This study aims to analyze the construct validity of the elements of teachers’ competencies in curriculum development and empirical data. The sample in this study is 385 government teachers in the Secondary Educational Service Area Office 2 (SESAO2), who were randomly selected using a multi-stage sampling method. The data collection instrument is a 5-point rating scale questionnaire, which obtains the IOC value between 0.80 – 1.00 and the validity of 0.88. The data was analyzed by a confirmatory factor analysis (CFA) method.
The results showed that the model was compatible with the empirical data. The curriculum development competencies of the teachers in the Secondary Educational Service Area Office 2 (SESAO2) consist of three elements, which are curriculum development skills, curriculum development knowledge, and curriculum development attributes. The standardized factor loadings for each element were 0.95, 0.91, and 0.84 in order. The result yielded from the Chi-Square test was 337.36, with 406 degrees of freedom (df). The p-value was equal to 0.99, the goodness of fit index (GFI) 0.96, and the adjusted goodness of fit index (AGFI) 0.95
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552)ก. แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช
กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
ฉันทนา บุญมาก. (2555). การศึกษาสมรรถนะครูของครูโรงเรียนอนุบาลชลบุรีตามความรับรู้ของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดการศึกษา. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธานินทร์ เลิศพันธ์. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างการแก้ปัญหาความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผล
ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 3. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา
การบริหารการศึกษา. เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
ปราโมทย์ จันทร์เรือง. (2552). หลักการและแนวทางการพัฒนาหลักสูตร. ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
มยุลา เนตรพนา. (2556). การศึกษาการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ตามความคิดเห็นของข้าราชการครู ในโรงเรียน
สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา.
อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
มะห์ดี มะดือราแว. (2556). สมรรถนะครูตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพของครูในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามจังหวัด ปัตตานี. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. สงขลา: มหาวิทยาลัย
ทักษิณ.
มานิตย์ นาคเมือง. (2556). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะประจำสายงานครูผู้สอน ในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์
การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เมฆ มีศิริ. (2551). การศึกษาพฤติกรรมการทำงานกลุ่มและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหน่วยการเรียนรู้หน้าที่พลเมือง
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานครราชสีมา เขต 3 โดยใช้เทคนิคจิกซอว์.
วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏ
นครราชสีมา.
วิชัย วงษ์ใหญ่. 2521. พัฒนาหลักสูตรและการสอน. กรุงเทพฯ: ธเนศวรการพิมพ์.
ศักดิ์สิทธิ์ สีสังข์. (2558). แนวทางการพัฒนาการทำงานเป็นทีม ของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตพื้นที่
อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการภาครัฐ.
พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2553). คู่มือการกำหนดความรู้ความสามารถ ทักษะและสมรรถนะสำหรับตำแหน่ง.
กรุงเทพฯ: ประชุมช่าง.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2548). มาตรฐานวิชาชีพทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. สืบค้นเมื่อ 25 เมษายน 2563,
จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำลี อ่อนบัวขาว. (2555). การเปรียบเทียบระดับการมีส่วนร่วมในการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษาของผู้บริหาร ครูผู้สอน
และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามหาสารคาม. วิทยานิพนธ์
ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
David, C.M. (1973). Retrospective Commentary. Harvard Business Review. January-February, 138-139.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., and Anderson, R.E. (2010). Multivariate data Analysis : A global perspective
(7th ed.). New Jersey: Pearson Education Inc.
Steers, R.M. (1977). Organizational Effectiveness : A Behavioral View. Santa Monica, CA: Goodyear.
Taba, H. (1962). Curriculum development : Theory and practice. New York: Harcout Brace, and world.
Tyler, M.C. (1957). The Literary History of the American Revoltion 1763-1783. New York: Friedrich Ungar.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
