The Development Guidelines of Creative Conflict Management in Schools under Nakhon Ratchasima Primary Education Service Area Office 1
Keywords:
Creative conflict management, Management guidelines, Conflict managementAbstract
The purposes of this research were: 1) to investigate the elements and indicators of creative conflict management in schools; 2) explore the existing and desirable situations of creative conflict management in schools under the Nakhon Ratchasima Primary Educational Service Area Office 1; and 3) to develop the guidelines of creative conflict management in schools under the Nakhon Ratchasima Primary Educational Service Area Office 1. The samples consisted of 108 school directors and associate school directors through simple random sampling technique. The research instruments were the evaluation form of creative conflict management elements and indicators, the existing and desirable situations questionnaire, and structure interview form. The statistics used to analyze data were mean, standard deviation, and priority needs index modification (PNIModified). The research results were: 1) there were 4 elements and 26 indicators of creative conflict management in schools; 1) teamwork, 7 indicators; 2) data listening openly, 6 indicators; 3) negotiation of problem solving, 7 indicators; and 4) applying moral principles in administration, 6 indicators. 2) The existing situations of creative conflict management in schools in overall was at a high level, and desirable situation was at the highest level. 3) The possibility of creative conflict management guideline was at the highest level and the feasibility was at a high level.
References
เขมมารี รักษ์ชูชีพ. (2553). ทฤษฎีองค์การ. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล กรุ๊ป.
จิรารัตน์ เขียนรูปครุฑ. (2558). การบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ประกาทิพย์ ผาสุก. (2551). การจัดการความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ลำพูน เขต 1. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประหยัด ชำนาญ. (2562). การพัฒนาแนวทางการทำงานเป็นทีมสำหรับสถานศึกษาสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชัยภูมิ. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปรีชา กองจินดา. (2549). แนวทางการพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1 และเขต 2. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
พลเอกเปรม ติณสูลานนท์. (2548). จริยธรรมการบริหารภาครัฐ. กรุงเทพฯ: มติชนรายวัน.
พัชราภรณ์ กุลบุตร. (2555). การจัดการความขัดแย้งของผู้บริหารสถานศึกษา เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแม่ฮ่องสอน เขต 1. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พัชรนันท์ กลั่นแก้ว. (2549). การบริหารความขัดแย้งเชิงสร้างสรรค์. ฟอร์ควอลิตี้, 13(103), 75-79.
พัชราภรณ์ เพ็งสกุล. (2551). สภาพการบริหารความขัดแย้งในโรงเรียนของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
รอซนานี สันหมุด. (ม.ป.ป.). วิธีจัดการกับความขัดแย้งภายในองค์การเชิงสร้างสรรค์. นราธิวาส: สหกรณ์จังหวัดนราธิวาส.
วราภรณ์ ตระกูลสฤษดิ์. (2550). การทำงานเป็นทีม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2547). ความขัดแย้ง หลักการและเครื่องมือแก้ปัญหา. ขอนแก่น: โรงพิมพ์ศิริภัณฑ์ ออฟเซ็ท.
วิจิตร วรุตบางกูร. (2531). การจัดการกับความขัดแย้ง. คุรุปริทัศน์, 1(3), 64-70.
วิชัย โถสุวรรณจินดา. (2554). ครบเครื่องเรื่องการเจรจาต่อรอง (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
วิเชียร วิทยอุดม. (2547). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
วิชชุดา หุ่นวิไล. (2542). การบริหารบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา.
วิทยา สุหฤทดำรง และธนะศักดิ์ พึ่งฮั้ว. (2554). 101 เทคนิคการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: อี.ไอ. สแควร์.
วีระศักดิ์ พัทบุรี. (2559). สมรรถนะการบริหารความขัดแย้งสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารหาดใหญ่วิชาการ, 14(2), 133-148.
ศิริวรรณ มนอัตระผดุง. (2559). การจัดการความขัดแย้งในองค์การอย่างสร้างสรรค์. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 6(2), 195.
สาวิตรี โทบุตร. (2559). การจัดการความขัดแย้งของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 1. (2558). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 1. นครราชสีมา: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 1.
สำนักงาน ก.พ. (2559). การสร้างทีมงานที่มีประสิทธิภาพ. สืบค้นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2562, จาก http://www.ocsc.go.th/sites/default/files/document/ocsc-2017-eb01.pdf
อธิคม สวัสดิญาณ. (2553). พูดชนะใจ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: เต๋าประยุกต์.
อัจฉรา ลิ้มวงษ์ทอง. (2557). การบริหารความขัดแย้งในองค์การ. กรุงเทพฯ: บุ๊คส์ ทู ยู.
อิฎฐพร ภู่เจริญ. (2544). ขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์. ฟอร์ควอลิตี้, 8(50), 123-125.
เอกชัย บุญยาธิษฐาน. (2555). การบริหารความขัดแย้งในองค์กร. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
Thomas, K.W. and Kilmann, R.H. (1987). Thomas-Kilmann Conflict Mode Interest. New York: XICOM Incoporated.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว