The Development of Participation Based on the Concept of Creative Economy In Cultural Road Tourism Management, Muen San Community, Chiang Mai Province

Authors

  • Yuwadee Hussadee Faculty of Cultural Science, Mahasarakham University

Keywords:

development of participation, Creative economy concepts, Tourism Management of Cultural Roads

Abstract

The purpose of this research is 1) To research and develop the participation in tourism management of cultural roads in Muen San community, Chiang Mai province based on the concept of creative economy. 2) To manage tourism on cultural roads in Muen San community, Chiang Mai province by promoting community participation based on the concept of creative economy. 3) To assess the development of participation according to the concept of creative economy in tourism road culture management in Muen San community, Chiang Mai province. This study is R&D qualitative research using survey, interview, observation form, group discussions and meetings as research instruments. The study involved selected 52 participants which divided into 3 groups, the knowledgeable people, the practitioners and the general information providers. The researcher collected data from documents and fieldwork in Muen San community area, Chiang Mai province, then analyzed by using descriptive analysis. The research found that: The community has a participation pattern in tourism management that can solve problems and truly meet the needs of the community's potential from this research. 1) The community participates in all processes of cultural road tourism management, planning, operations, supervision and monitoring based on the concept of creative economy. People in the community has been developed their knowledge on culture road tourism management based on creative economy concept to the full of their potential.

References

กนกวรรณพร ภัคมาน. (2551). การศึกษาเพื่อเสนอแนะการอนุรักษ์และฟื้นฟูย่านพาณิชยกรรมเก่าชุมชนเมืองฉะเชิงเทรา

บนพื้นฐานการมีส่วนร่วมของประชาชน. การค้นคว้าอิสระ การวางแผนชุมชนเมืองและสิ่งแวดล้อมมหาบัณฑิต

สาขาวิชาการวางแผนชุมชนเมืองและสิ่งแวดล้อม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

กระทรวงวัฒนธรรม. (2555). อนุสัญญามรดกโลก. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2559, จาก http://www.thaiwhic.go.th/convention.

aspx

กาญจนา แสงลิ้มสุวรรณ และศรันยา แสงลิ้มสุวรรณ. (2555). การท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน. วารสารนักบริหาร,

(4), 139-146.

จิราวรรณ กาวิละ โอกาโมะโตะ. (2553). วัดหมื่นสารบ้านวัวลาย สายธารวัฒนธรรมชุมชนที่ระลึกเนื่องในงานฉลองสมโภช

หอศิลป์สุทฺธจิตฺโต วัดหมื่นสาร. เชียงใหม่: ทรีโอแอดเวอร์ไทซิ่งแอนด์มีเดีย.

จุณณเจิม ยุวรี และคณะ. (2551). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ

สวนดุสิต.

ดำรงค์ ฐานดี. (2541). มานุษยวิทยาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. (2556). กู้วิกฤต “เครื่องเงิน-เครื่องเขินวัวลาย” ฟื้น 3 ชุมชนแหล่งท่องเที่ยวสร้างสรรค์. สืบค้นเมื่อ

มีนาคม 2561, จาก https://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1384924632

พจนา ชัชวาล. (2551). การจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม อำเภอคำม่วง จังหวัดกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์

ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พันทิพา มาลา และลำยอง ปลั่งกลาง. (2553). แนวทางการฟื้นฟูวัฒนธรรมชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว กรณีศึกษา

ชุมชนอําเภอบ้านแพรก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานวิจัย สถาบันอยุธยาศึกษา. พระนครศรีอยุธยา:

มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ภิศักดิ์ กัลยาณมิตร. (2559). การพัฒนาทุนทางสังคมสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิจัย

และพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(3), 350-317.

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (ม.ป.ป.) หมู่บ้านทำมาค้าขายชุมชนวัวลาย. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2561, จาก http://cmtrading

village.com/Wat-Muensan

ราณี อิสิชัยกุล. (2546). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการท่องเที่ยว. เอกสารการสอนชุดฝึกอบรมทางไกล หลักสูตรการจัดการ

ท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2552). การวิจัยและพัฒนา (Research and Development). วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร,

(2), 2-12.

วีระพล ทองมา. (2558). การท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community Based Tourism :CBT) สำหรับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของ

ชุมชนในเขตที่ดินป่าไม้. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2558, จาก www.dnp.go.th /fca16/file/i49xy4ghqzsh3j1.doc

ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. (2553). ทุนความคิด เศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ไว้ลาย.

สมภพ สายมา. (2555). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่เหมาะสมกับชุมชนบ้านศรีนาป่าน ตำบลเรือง อำเภอเมือง จังหวัดน่าน.

วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาภูมิสังคมอย่างยั่งยืน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

สรฤทธ จันสุข. (2552). การศึกษาตัวชี้วัดการพัฒนาชุมชนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต

สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สุดชีวัน นันทวัน ณ อยุธยา. (2551). การจัดการการท่องเที่ยว เชิงวัฒนธรรมโดยชุมชนเป็นศูนย์กลางกรณีศึกษา อำเภอเมือง

จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าแบบอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง. เชียงใหม่:

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2553). พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พ.ศ. 2553. ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 127/

ตอนที่ 69 ก/หน้า 29/12 พฤศจิกายน 2553.

Downloads

Published

2020-08-20

How to Cite

Hussadee, Y. . (2020). The Development of Participation Based on the Concept of Creative Economy In Cultural Road Tourism Management, Muen San Community, Chiang Mai Province. Journal of Roi Et Rajabhat University, 14(2), 24–34. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/224725

Issue

Section

Research Articles