Guidelines for Promoting Education of Deaf Children in the Community: A Case Study of Mukdahan Province

A CASE STUDY OF MUKDAHAN

Authors

  • แพรพรรณ จรูญพิทักษ์พงศ์ วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • ประชาสรรค์ แสนภักดี Dr. Lecturer of The College of Local Administration, Khonkaen University

Keywords:

Guidelines to promote education for deaf children in Mukdahan Province: the disabled, the deaf, sign language

Abstract

This article aims to: 1) study problems and obstacles in providing education to deaf children, 2) find the solutions in providing education to deaf children, and 3) find the ways to promote education for deaf children in Mukdahan Province. The data in this qualitative study was collected by the document study, the interviews which included; 21 directors, teachers, parents and students from schools for the deaf in Mukdahan Province, the Director of Special Education of Mukdahan Province, 14 administrators from local administrative organization, Mukdahan province, and 12 people from the focus group. The study found that: 1) the problem in providing education for deaf children was the parents couldn’t access to the government helps since they were likely to have hearing problems. The children missed the benefits that they supposed to get, 2) the solution was to promote the proactive public relation in every schools for the deaf to provide the easier access for the parents, and 3) Ministry of Social Development and Human Security should coordinate with the schools for the deaf in Mukdahan province to give the children the opportunity to seek knowledge and ability to be equal to normal children.

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2543). การคัดแยกและส่งต่อคนพิการเพื่อการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.

ชาญ สุปินะ. (2555). บทบาท ของเทศบาลนครปากเกร็ดในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนพิการ. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการจัดการ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ธนาชัย สุนทรอนันตชัย. (2553). สิทธิ เสรีภาพและความเสมอภาคทางด้านการศึกษาของคนพิการในระดับอุดมศึกษา:
ศึกษากรณีผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน. วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550. (2550). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 124 ตอนที่ 61 ก.
สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2559, จาก https://www.moe.go.th/moe/nipa/ed_law/p.r.g.edu38.pdf

วาสนา สินทรัพย์. (2554). บทบาทขององค์การบริหารส่วนตำบลในการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการตำบลคำเขื่อนแก้ว อำเภอสิรินธร
จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. ขอนแก่น:
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2559). รายงานข้อมูลสถานการณ์ด้านคนพิการในประเทศไทยประจำเดือนธันวาคม 2559.
สืบค้นเมื่อ 5 เมษายน 2559, จาก https://dep.go.th/th/home

อัมพิกา อนวัช. (2554). การส่งเสริมพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการของเทศบาลตำบลหนองเบน อำเภอเมืองนครสวรรค์
จังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

Downloads

Published

2019-08-30

How to Cite

จรูญพิทักษ์พงศ์ แ., & แสนภักดี ป. (2019). Guidelines for Promoting Education of Deaf Children in the Community: A Case Study of Mukdahan Province: A CASE STUDY OF MUKDAHAN. Journal of Roi Et Rajabhat University, 13(2), 12–19. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/183688

Issue

Section

Research Articles