การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษด้วยการจัดการเรียนรู้แบบภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับสื่อประสม ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
คำสำคัญ:
การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ, ภาษาเพื่อการสื่อสาร, สื่อประสมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้ทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 70/70 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะการสื่อสารการฟังภาษาอังกฤษตามเกณฑ์ร้อยละ 70 3) เพื่อเปรียบเทียบทักษะการสื่อสารการพูดภาษาอังกฤษตามเกณฑ์ร้อยละ 70 4) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษก่อนและหลังเรียน ของนักเรียนชั้นประถมปีที่ 4 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับสื่อประสม กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนบ้านท่าลาดวารีวิทยา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 13 คน ระยะเวลาในการทดลอง 8 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 3) แบบประเมินทักษะการสื่อสาร ฟัง-พูด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1) ประสิทธิภาพของการจัดการเรียนรู้แบบภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับสื่อประสม เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้ทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 มีประสิทธิภาพ 79.38/81.54 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ 70/70
2) คะแนนทักษะการสื่อสารการฟังภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมปีที่ 4 โดยการจัดการเรียนรู้ แบบภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับสื่อประสม มีคะแนนเฉลี่ยร้อยละ 84.62 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดร้อยละ 70
3) คะแนนทักษะการสื่อสารการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมปีที่ 4 โดยการจัดการเรียนรู้ แบบภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับสื่อประสม มีคะแนนเฉลี่ยร้อยละ 78.46 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดร้อยละ 70
4) คะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นประถมปีที่ 4 โดยการจัดการเรียนรู้แบบภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับสื่อประสม หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
Fitz-Gibbon. carol Taylor. Lyons Morris and Lynn. ji.auth. (1987). How to design a program evaluation. Newbury Park : Sagh.
Jitram, W. (2016). The effect of using the English listening and speaking skills training activity package. of grade 3 students by learning techniques CLT. The 3rd National and International Research Conference, Nakhon Ratchasima College, Muang District, Nakhon Ratchasima Province.
Malithong, K. (2000). Educational Technology and Innovation. (2nded). Bangkok: Arun Printing.
McDonough, J., & Shaw, C. (2003). Materials and methods in ELT: A teacher’s guide . (2nd ed.). Malden,MA: Blackwell Publishing.
Ministry of Education. (2008). Basic Education Core Curriculum 2008. Bangkok: Agricultural Cooperative Federation of Thailand.
Office of the Basic Education Commission, Ministry of Education. (2016). Time management handbook. study “reduce study time Add time to know” Academic Year 2016. Bangkok: Office of the Basic Education Commission.
Paesuphat, S. (1998). A Comparison of English Text Listening Ability of First Year Vocational Certificate Students in Commercial College. Under the Department of Vocational Education. Bangkok : Chulalongkorn University.
Pholsombat, C. (2016). Development of English Listening-Speaking Skills of Prathomsuksa 5 Students Using a Communication Language Teaching Method Emphasizing Real-Life Assessment . Khon Kaen University.
Phophum, N. et al. (2018). English Communication Skill Development of Students in Surin Province Using CLT Theory Process. Bangkok: Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
Singthongla, W. (2012). Development of English Listening Skills of Prathomsuksa 5 Students Using a Language Learning Management Model for Communication. Journal of education khon kaen university, 35(3), 56-64.
Wilga M. (1978). Teaching Foreigner Language Skills. Chicago : The University of Chicago Press.
Wonglangka, W. (1987). Factors promoting good English teaching in secondary schools with different readiness of language teaching aids. Chiang Mai : Chiang Mai University.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 ศุภาพิชญ์ ทองเอก, สมร ทวีบุญ
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์เป็นของผู้ประพันธ์บทความ
