รูปแบบการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมอาชีพ เกษตรกรรมตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง

ผู้แต่ง

  • เทพฤทธิ์ เทพวิริยพงศ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ณัฏฐชัย จันทชุม มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ชยากานต์ เรืองสุวรรณ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ , การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม, โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา เศรษฐกิจพอเพียง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ1) ศึกษาสภาพการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมอาชีพเกษตรกรรมตามหลักปรัชญาชองเศรษฐกิจพอเพียง 2) สร้างและพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมอาชีพเกษตรกรรมตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และ 3) นำรูปแบบการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วม เพื่อส่งเสริมอาชีพเกษตรกรรมตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ไปใช้และประเมินผล ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร ครู นักเรียน คณะกรรมการ ผู้ปกครอง ผู้นำชุมชน และปราชญ์ชาวบ้านของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 ทั้งหมด 96 แห่ง โรงเรียนละ 7 คน รวมทั้งหมด 672 คน

           ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้สำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 โดยภาพรวมมีการปฏิบัติ ร้อยละ 90.27 เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านการจัดการแหล่งเรียนรู้ มีการปฏิบัติ ร้อยละ 88.19 ด้านการใช้แหล่งเรียนรู้ มีการปฏิบัติ ร้อยละ 89.31 และด้านการนิเทศติดตามผล มีการปฏิบัติ ร้อยละ 94.17 2) รูปแบบการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วม เพื่อส่งเสริมอาชีพเกษตรกรรมตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ประกอบด้วย 1) วิเคราะห์นโยบาย 2) วางแผน 3) ดำเนินงาน4) จัดกิจกรรม และ 5) นิเทศติดตามผล และ 3) ความเป็นไปได้และความเหมาะสมของรูปแบบการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วม เพื่อส่งเสริมอาชีพเกษตรกรรมตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด

 

เอกสารอ้างอิง

Baiyam, P. et al. (2015). Development of an appropriate model for using local learning resources. to manage education at the elementary level. Information journal. 14(1), 23-34.

Chansri, C. (2012). The Development of a Management Model for Learning Management According to Philosophy. of sufficiency economy in school Under the Maha Sarakham Educational Service Area Office, Region 3. Maha Sarakham : Maha Sarakham Rajabhat University.

Ministry of Education. (2005). Learning and teaching management that emphasizes student-centeredness. (Self-learning series No. 8, One District Project one dream school). Bangkok: Ministry of Education.

Namuang Rak, S. (2012). Effectiveness of the Sufficiency Economy Project for Community Development in Bueng Kum District. Bangkok. Pathum Thani : Valaya Alongkorn Rajabhat University under the royal patronage

Non Sawang Subdistrict Administrative Organization. (2015). 3-year manpower plan (2015-2017) Non Sawang Subdistrict Administrative Organization. Roi Et : Non Sawang Subdistrict Administrative Organization.

Office of the National Economic and Social Development Board. (2007). Sufficiency Economy Philosophy. Bangkok: 21st Century.

Office of the Permanent Secretary, Ministry of Education. (2015). Policy of the Minister of Education (Gen. Dapong Ratanasuwan). Bangkok: Office of the Permanent Secretary. Ministry of Education.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-04-19

รูปแบบการอ้างอิง

เทพวิริยพงศ์ เ. ., จันทชุม ณ. ., & เรืองสุวรรณ ช. . (2023). รูปแบบการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมอาชีพ เกษตรกรรมตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. Journal for Developing the Social and Community, 10(1), 117–140. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rdirmu/article/view/260147

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย