การบริหารจัดการกิจกรรมพัฒนานักเรียนด้านความมีวินัยในตนเอง ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์
คำสำคัญ:
กิจกรรมพัฒนานักเรียน, ความมีวินัยในตนเอง, การบริหารจัดการบทคัดย่อ
การศึกษาการบริหารจัดการกิจกรรมพัฒนานักเรียนด้านความมีวินัยในตนเองของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นต่อการบริหารจัดการกิจกรรมพัฒนานักเรียนด้านความมีวินัยในตนเอง โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ จำแนกตามเพศ ระดับชั้นที่สอน และประสบการณ์ในการทำงาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ บุคลากร ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ ปีการศึกษา 2563 จำนวน 351 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถาม มีลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่า IOC ระหว่าง 0.80 - 1.00 ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.83 สถิติพื้นฐานที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐานได้แก่ t-test , F-test และทำการทดสอบรายคู่ด้วยวิธีการของScheffe’
ผลการวิจัย 1. การบริหารจัดการกิจกรรมพัฒนานักเรียนด้านความมีวินัยในตนเองของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า การบริหารจัดการกิจกรรมพัฒนานักเรียนด้านความมีวินัยในตนเอง อยู่ในระดับมากทุกข้อ โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ได้แก่ การเตรียมความพร้อมบุคลากรที่เกี่ยวข้อง กิจกรรมการพัฒนาวินัยนักเรียนโดยใช้กิจกรรมเสริมหลักสูตร ด้านการประเมิน นิเทศ ติดตามอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง กิจกรรมการพัฒนาวินัยนักเรียนที่บูรณาการกับการจัดการเรียนการสอน ตามลำดับ 2. ความคิดเห็นของบุคลากรในการบริหารจัดการกิจกรรมพัฒนานักเรียนด้านความมีวินัยในตนเองของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์จำแนกตามเพศและ ระดับชั้นที่สอน โดยรวมและรายด้านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และจำแนกตามประสบการณ์ในการทำงาน โดยรวมและรายด้านไม่แตกต่างกัน
เอกสารอ้างอิง
Donthong, K. (2006). Factors Related to Discipline of Students of Nakhon Pathom Technical College. Bangkok: Srinakharinwirot University.
Likert, R. (1987). The human organization: Its management and value. New York: McGraw - Hill.
Luang Rat, B. (2017). Factors Affecting Self-Discipline of Students in Educational Opportunity Expansion School, Phra Nakhon Si Ayutthaya Province. Nakhon Pathom: Silpakorn University.
Ministry of Education. (2018). Mechanism to drive discipline enhancement in educational institutions. Bangkok: Prikwarn Graphic CO.,LTD.
Royal Thai Police. (2020). Criminal prosecution report. Bangkok: Royal Thai Police.
Saentip, T. (2016). A study of self-discipline among students of Nikhom Sang Self School, Rayong Province 4 under Rayong Primary Educational Service Area Office 1. Chonburi: Burapha University.
Sonsiri, C. (2016). Discipline and guidelines for enhancing self-discipline among students at Wat Nong Kham School Under the Office of Chonburi Primary Education Area 3. Chonburi: Burapha University.
Srisa-ard, B. (2010). Preliminary research. Bangkok: Suwiriyasan.
Yamkanjanawat, K. (2009). Handbook of student discipline development activities on self-responsibility among students of Triam Udom Suksa Pattanakarn Don Klang School. Bangkok: Srinakharinwirot University.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์เป็นของผู้ประพันธ์บทความ
