แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดกาฬสินธุ์

ผู้แต่ง

  • สมพล พลาศรี มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ชยากานต์ เรืองสุวรรณ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • กฤษกนก ดวงชาทม มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง, ผู้บริหารสถานศึกษา

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา การวิจัยกำหนดเป็น 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 234 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา จากกลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ 9 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์

ผลการวิจัย พบว่า

  1. 1. ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดกาฬสินธุ์ โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับจากค่าเฉลี่ยสูงสุดถึงต่ำสุด ดังนี้ 1) การสร้างแรงบันดาลใจ 2) การกระตุ้นทางปัญญา 3) การคำนึงถึงความเป็นปัจเจกบุคคลและ 4) การสร้างบารมี ตามลำดับ
  2. แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดกาฬสินธุ์ ประกอบด้วย 4 แนวทาง ได้แก่ 1) ควรประพฤติตนเป็นแบบอย่างที่ดี สร้างความเชื่อมั่น ความนับถือ ไว้วางใจให้เกิดกับผู้ใต้บังคับบัญชาและแสดงออกถึงการมีความรู้ ความสามารถ รอบรู้และเข้าใจในบทบาทหน้าที่ของตนและผู้ใต้บังคับบัญชา 2) ควรมีการสร้างแรงจูงใจเพื่อกระตุ้น ส่งเสริมให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทำงานด้วยความมุ่งมั่น ประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย 3) ควรมีการส่งเสริม กระตุ้นให้ผู้ใต้บังคับบัญชาได้ตระหนักถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในหน่วยงานและใช้การแก้ไขปัญหาด้วยปัญญาอย่างสร้างสรรค์ และ 4) มีความเข้าใจและยอมรับความแตกต่างของบุคคล พร้อมทั้งส่งเสริมให้ผู้ใต้บังคับบัญชาได้รับการพัฒนาความรู้ ความสามารถและทักษะเพิ่มขึ้น

 

 

เอกสารอ้างอิง

Ajinsamajarn, C. (2005). Organizational Leadership. Bangkok: intellectuals.

Bass, B. M. (1998). Transformational leadership: Industrial, military, and educational impact. Lawrence Erlbaum Associates Publishers.

Bass, B. M., & Avolio, B. J. (Eds.). (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. Sage Publications, Inc.

Chongwisan, R. (2013). Transformational -Leadership. Journal of People Management, 23 (2), 98-102.

Jadaman, P. (2017). Leaders in the 21st Century: Thailand 4.0. [Online].

https://www.Kroobannok.com. [1 May 2020]

Khejaranan, N. (2002). Effective team building. Bangkok: Expernet.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement.

Phanphae, P. (2011). Leadership and change management. Bangkok: Chulalongkorn University.

Pongsriwat, S. (2007). leadership. Bangkok: S. Asia Press.

Pongsriwat, S. (2015). leadership. Bangkok: S. Asia Press.

Runcharoen, T. (2010). Professionalism in organizing and administering education in the Education Reform Era (Revised Edition) for the second round of reform and the third round of external assessment. Bangkok: Khao Fang.

Sararatana, W. (2014). Leadership: Current Contemporary Theories. Bangkok: Dhipayawisut.

Srisa-ard, B. (2013). Statistical Methods for Research. Bangkok: Suwiriyasan.

Yang, Yingxiu. (2014). Principals’ Transformational Leadership in School Improvement. International Journal of Educational Management, 28(3).

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-04-28

รูปแบบการอ้างอิง

พลาศรี ส., เรืองสุวรรณ ช. ., & ดวงชาทม ก. . (2021). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดกาฬสินธุ์. Journal for Developing the Social and Community, 8(1), 215–232. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rdirmu/article/view/242515

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย