การมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมของชุมชน : กรณีศึกษากู่สันตรัตน์ จังหวัดมหาสารคาม

ผู้แต่ง

  • ทนงศักดิ์ ปัดสินธุ์ วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

การมีส่วนร่วม, การอนุรักษ์, สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม, กู่สัตรัตน์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ศิลปกรรมของกู่สันตรัตน์ จังหวัดมหาสารคาม บนพื้นฐานของความรู้ความเข้าใจ การมีส่วนร่วม และความเต็มใจในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ประชาชนผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นในเตของค์การบริหารส่วนตำบลกสู่นัตรัตน์ อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม จำนวน 329 คน จาก 9 หมู่บ้าน กำหนดกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม สถติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า
(1) ประชากรส่วนใหญ่มีความรู้เกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมใน ระดับปานกลาง
(2) ประชาชนเห็นว่าปัจจัยโดยรวมและรายด้านทุกด้านในการมีส่วนร่วมของชุมชนใน การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมกู่สันตรัตน์ จังหวัดมหาสารคาม อยู่ในระดับน้อย โดยเรียงจากค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย ดังนี้ การประสานงานในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม การปรึกษาหารือเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม และการปฏิบัติเกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม และผลประโยชน์จากการอนุรักษสิ์่งแวดลอมศิลปกรรมในด้านต่าง ๆ และ
(3) ประชากรส่วนใหญ่โดย ภาพรวมมีความเต็มใจในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมกสู่นัตรัตน์ จังหวัดมหาสารคาม อยู่ในระดับ มาก และรายด้านทุกด้านเกี่ยวกับความเต็มใจในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมกู่สันตรัตน์ จังหวัด มหาสารคาม โดยมี้ดานที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด 3 อันดับ คือไม่นำสัตว์เลี้ยงไปเดินเพ่นพ่านและร่วมกัน รักษาสาธารณะสมบัติ รักษาความสะอาด และร่วมกันพัฒนาทุกครั้ง

References

เฉลิมศักดิ์ เวศสุวรรณ์. (2544). การสร้างข้อก าหนดเพื่อการจดัการเขตสิ่งแวดล้อมศิลปกรรมโดย กระบวนการมีส่วนร่วม กรณีศึกษา ปราสาทเมืองต่ า จังหวัดบุรรีัมย์. กรุงเทพมหานคร : ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ไทย.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.

รตยา สารพร. (2552). การมีส่วนร่วมของประชาชนท้องถิ่นในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม กรณีศึกษาเมือง ปัตตานีเกา่ จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ สค.ม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลยัมหิดล.

วรพร ล าพงษ์เหนือ. (2548). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศลิปกรรม. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชยีงใหม่.

วิโรจน์ ชีวาสุขถาวร. (2553). รายงานวิจัยฉบับสมบรูณ์ประติมานวทิยากับแนวความคิดทสี่ัมพันธ์ทาง ศาสนาภายใน อโรคยาศาลกสู่ันตรัตน์. มหาสารคาม : กองส่งเสริมงานวิจัย มหาวิทยาลัย มหาสารคาม

ส านักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดมหาสารคาม. (2555). เอกสารประชาสัมพันธ์จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม : ส านักงานประชาสมัพันธ์จังหวัดมหาสารคาม

องค์การบริหารส่วนต าบลกสู่ันตรตัน์. (2550). แผนยุทธศาสตร์องคก์ารบริหารส่วนต าบลกสู่ันตรัตน์. มหาสารคาม : องค์การบริหารส่วนต าบลกสู่ันตรตัน์

A.H. Maslow. (1943). “A Theory of Human Motivation”, Psychological Review. 50 : 370-96. Bloom, Benjamin S. (1971). Handbook on Formative and Summative Evaluation of Student Learning. New York : McGraw-Hill.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2016-12-31

How to Cite

ปัดสินธุ์ ท. (2016). การมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมของชุมชน : กรณีศึกษากู่สันตรัตน์ จังหวัดมหาสารคาม. Journal for Developing the Social and Community, 3(3), 149–158. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rdirmu/article/view/211946