ปัญหาด้านทักษะการเขียนภาษาจีนของผู้เรียนชาวไทย
คำสำคัญ:
ปัญหาด้านทักษะการเขียน, การเขียนภาษาจีน, ผู้เรียนชาวไทยบทคัดย่อ
ปัจจุบันภาษาจีนเป็นอีกหนึ่งภาษาที่มีความส าคัญไม่แพ้ภาษาอังกฤษ ดังนั้น จึงมีประชาชน พ่อ แม่ผู้ปกครองอีกจ านวนมากที่เริ่มหันมาให้ความส าคัญกับภาษาจีน และพยายามส่งเสริมให้บุตรหลานของ ตนให้เรียนภาษาจีนมากขึ้น ด้วยเหตุนี้ในช่วงสิบกว่าปีที่ผ่านมามีโรงเรียนหลายแห่งเปิดสอนวิชาภาษาจีน แต่ถึงแม้จะมีการเรียนการสอนมาระยะหนึ่ง ทักษะภาษาจีนของผู้เรียนชาวไทยกลับไม่ได้ผลเท่าที่ควร ไม่ ว่าจะเป็นทักษะด้านการฟัง พูด อ่าน หรือเขียน โดยเฉพาะทักษะด้านการเขียนเป็นปัญหาที่สามรถเห็นได้ อย่างชัดเจน เนื่องจากการเขียนของภาษาจีนและไทยนั้นมีจุดที่แตกต่างกันอย่างมาก ส่งผลกระทบให้เด็ก นักเรียนไทยเกิดข้อเข้าใจผิดและข้อผิดพลาดใหญ่ในการเขียน ทั้งจากรูปแบบของการเขียนตัวอักษรและ การเรียบเรียงประโยค เนื่องด้วยการเขียนภาษาไทยนั้นเน้นเรื่องการใช้การเว้นวรรคในการแบ่งวรรคตอน เพื่อแยกประโยคย่อยออกจากกัน และไม่ใช้เครื่องหมายวรรคตอน เพราะข้อความของภาษาไทยสามารถ บ่งบอกความหมายได้ในตัวอยู่แล้ว แต่ภาษาจีนนั้นตรงกันข้าม การเขียนภาษาจีนให้ความส าคัญกับ เครื่องหมายวรรคตอนเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้จึงส่งผลให้ผู้เรียนชาวไทยไม่สามารถใช้การเขียนมาเป็น สื่อกลางในการส่งสารได้อย่างถูกต้องแม่นย า และนี่จึงเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ท าให้การเรียนการสอนวิชา ภาษาจีนของประเทศไทยเรานั้นยังไม่พัฒนาไปเท่าที่ควร ซึ่งหากเราสามารถเข้าใจถึงปัญหาและสาเหตุ เราก็จะสามารถพัฒนาการเรียนการสอนภาษาจีนให้มีประสิทธิภาพได้มากยิ่งขึ้น
เอกสารอ้างอิง
Liu Wei (刘珣). (2002) . A Brief Introduction to Chinese as a Second Language Teaching. Beijing : Beijing Language and Culture University Press ( 汉语作为第 二语言教学简论 . 北京 : 北京语言大学出版社 )
Ministry of Education. (2009) . “Alternative education management”. Academic journal, Office of the Basic Education Commission, 12 (4) : October-December 2009. [in Thai].
Royal Academy. (2003) . Royal Academy Dictionary 1999. Bangkok: Nanmee Book Publishing. [in Thai].
Wijittra Saengphollasith and Others. (1979) . Thai 101 : Using Thai Language. Bangkok: Odean Store. [in Thai].
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์เป็นของผู้ประพันธ์บทความ
