ปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระของใบชาโมโรเฮยะที่ผ่านกระบวนการอบแห้งด้วยอากาศร้อน

ผู้แต่ง

  • มะลิ นาชัยสินธุ์ อาจารย์ ดร. ประจำหลักสูตรฟิสิกส์ประยุกต์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยราชภัฏัมหาสารคาม
  • สมภพ พิศดู นักศึกษา สาขาวิทยาศาสตร์ทั่วไป คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลยัราชภฏัมหาสารคาม
  • ศราวุธ เหลี่ยมสิงขร นักศึกษา สาขาวิทยาศาสตร์ทั่วไป คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลยัราชภฏัมหาสารคาม
  • กนกอร คำผุย อาจารย์ประจำหลักสูตรวิทยาศาสตร์ทั่วไป คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลยัราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

ใบชาโมโรเฮยะ, ปริมาณน้ าอิสระ, สารต้านอนุมูลอิสระ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการวิจัยในครั้งนี้เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงคุณภาพทางกายภาพและสารต้านอนุมูล อิสระของใบชาโมโรเฮยะที่ผ่านการอบแห้งด้วยอากาศร้อน อุณหภูมิของอากาศ 40, 60 และ80 องศา เซลเซียส ทำการอบแห้งจนกระทั่งได้ปริมาณความชื้นสุดท้ายประมาณ 6 เปอร์เซ็นต์มาตรฐานแห้ง คุณภาพ ทางกายภาพที่ศึกษา คือความชื้น สี ปริมาณน้ำอิสระ และสารต้านอนุมูลอิสระ ผลการทดลองพบว่า อิทธิพล ของอุณหภูมิส่งผลต่อค่าความชื้นของใบชาโมโรเฮยะที่ผ่านการอบแห้งทำให้ลดลงอย่างรวดเร็วที่อุณหภูมิการอบแห้ง 80 องศาเซลเซียส การอบแห้งที่อุณหภูมิสูงมีแนวโน้มทำให้สีของใบชามีความสว่างขึ้น ปริมาณน้ำ อิสระและสารต้านอนุมูลอิสระของใบชาที่ผ่านกระบวนการอบแห้งมีปริมาณลดลงเมื่อให้ความร้อนที่สูง สำหรับ อุณหภูมิต่ำสุดของการทดลอง (40 องศาเซลเซียส) พบว่า มีการเปลี่ยนแปลงของความชื้น สี ปริมาณน้ำอิสระ และสารต้านอนุมูลอิสระ เพียงเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับการอบแห้งที่อุณหภูมิสูง 

References

เกรียงศักดิ์ นักผูกและ ชวนชื่น เดยี่ววิไล. (2554). การพัฒนาและประเมินผลตู้อบแห้งชาเขียวลมร้อน. วารสารวิทยาศาสตร์เกษตร. 42 (3 พิเศษ): 466-469.

ธนาคม สุนทรชัยนาคแสง. (2547). การถ่ายเทความร้อน. ส านักพิมพ์ ทอปจ ากัด. กรุงเทพฯ.

สันติ แนวทอง ศิริธร ศิริอมรพรรณ ศักดิ์ชัย ดรดีและ นเรศ มีโส. (2553). การเปรียบเทียบการอบแห้งชาโมโร เฮยะด้วยอากาศร้อนความชื้นสมัพัทธ์ต่ าและอากาศร้อนที่อุณหภมูติ่ าและสูง. วารสารวิทย์เกษตร. 41(3/1) (พิเศษ) : 133-136.

พิมพ์เพ็ญ พรเฉลิมพงศ์ และ นิธิยา รัตนาปนนท์. (2015). แอคติวิตีของน้ำ.Food Network Solution Co., Ltd. (http://www.foodnetworksolution.com) สืบค้น เมื่อ 1 กรกฎาคม 2558.

สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ. (2557). ปอกระเจา. อ้างอิงจาก www.kanchanapisek.or.th สบืค้นเมื่อ 14 กรกฎาคม 2558.

Brand-Williams, W., Cuvelier, M. E., & Berset, C. (1995). Use of free radical method to evaluate antioxidant activity. Lebensm Wiss-Technology. Volume, 28, 25–30.

Choi, Y.M.; Noh, D.O.; Cho, S.Y.; Suh, H.J.; Kim, K.M.; Kim, J.M.(2006) Antioxidant and antimicrobial activities of propolis from several regions of Korea .Food Science and Technology. Volume, 39, Issue7:756-761.

Maisuthisakul, P., Suttajit, M. and Pongsawatmanit, P. (2007). Assessment of phenolic content and free radical scavenging capacity of some Thai indigenous plants. Food Chemistry. Volume, 100:1409-1418.

Nishiumi, S. Yabushita, Y. Fukuda, I. Mukai, R. Yoshida, K. and Ashida, H. (2006). Molokhia (Corchorus olitorius L.) extract suppresses transformation of the aryl hydrocarbon receptor induced by dioxins. Food and Chemical Toxicology. Volume 44, Issue 90: 250-260.

Sato, T., Nagata, M., Engle, L. M. (2002). Evaluation of antioxidant activity of indigenous vegetables from South and Southeast Asia. JIRCAS Resources Fligheglive Volume 13: 10-11.

Tulio, A.Z. Ose, K. Chachin, K. and Useda, Y. (2002). Effect of storage temperature on the postharvest quality of jute leaves (Corchorusolitorius L.). Postharvest Biology and Technology: Volume 26: 329-338.

Wanyo, P., Siriamornpun, S. and Meeso, N. (2011). Improvement of quality and antioxidant properties of dried mulberry leaves with combine far-infrared radiation and air convection in Thai tea process. Food Bioproduct Processing. Volume 89, Issue 1 : 22-30.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2016-01-31

How to Cite

นาชัยสินธุ์ ม., พิศดู ส., เหลี่ยมสิงขร ศ., & คำผุย ก. (2016). ปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระของใบชาโมโรเฮยะที่ผ่านกระบวนการอบแห้งด้วยอากาศร้อน. Journal for Developing the Social and Community, 3(1), 59–66. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rdirmu/article/view/210934