PERCEIVED CREDIBILITY OF INFLUENCERS INFLUENCING CONSUMER ATTITUDE TOWARDS HERBAL PRODUCT BRANDS AND CREATING WORD-OF-MOUTH COMMUNICATION ONLINE
Keywords:
Herbal Product, Source Credibility, Influencer, Brand Attitude, Electronic-Word of MouthAbstract
This study aims to investigate the casual relationship model between perceived source credibility of marketing influencers on consumers' attitude toward a herbal product brand and electronic word-of-mouth (E-WOM) on social media. The sample group consists of individuals who consume herbal products from 2021 to 2023 and have history recorded as followers of herbal product influencers on social media residing in Thailand, with a sample size of 400. The sampling method consists of two steps: quota sampling followed by accidental sampling. A questionnaire is used as the research instrument and data analysis is conducted using structural equation modeling for causal relationship analysis, IBM SPSS AMOS program.
The results of the study are as follows: 1) Perceived source credibility of marketing influencer regarding safety and homophily influence electronic word of mouth on social media with path coefficients of 0.832 and 0.119, respectively; 2) Perceived marketing influencer credibility on homophily influences consumer brand attitude towards herbal products with a path coefficient of 0.238. 3) The consumer's brand attitude toward herbal product influence Electronic-Word of mouth on social media with a path coefficient of 0.715. And 4) Perceived credibility of the marketing influencer's source on safety and homophily indirectly influence consumer's brand attitude toward herbal product, which in turn influences consumer electronic word of mouth on social media, with path coefficients of 0.595 and 0.170, respectively, significant at the 0.05 level. To increase consumer access to herbal products and improve their perceptions, ultimately leading to more electronic word of mouth, companies producing herbal products should carefully select influencers who can build trustworthy perceptions in terms of safety and homophily as communication agents. This approach will result in improved consumer's brand attitude towards the herbal product brand and increased electronic word of mouth. Increased consumer awareness and understanding of herbal product brands will support the company's expansion and competitiveness in the online market.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา และฐิตา วานิชย์บัญชา. (2560). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล (พิมพ์ครั้งที่ 29). โรงพิมพ์สามลดา.
กิติยา สุริวรรณ, พิชามน พวงสุวรรณ, & รพี จุลิมาศาสตร์. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ทรงอิทธิพลทางความคิด ผู้บริโภค และตราสินค้า. วารสารสื่อสารและการจัดการ นิด้า, 2(3), 79-96.
กุลญาดา แจ่มปัญญากุล และ พรพรรณ ประจักษ์เนตร. (2564). การตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านการสื่อสารแบบบอกต่อบนโลกอินเทอร์เน็ตและการรับรู้ความน่าเชื่อถือของอินฟลูเอ็นเซอร์. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 20(2), 166-184.
ฉวีวงศ์ บวรกีรติขจร. (2560). การศึกษาการซื้อขายสินค้ากลุ่มแฟชั่นในสื่อสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 10(2), 2056-2071.
ธนัญญา แสวงหาบุญ. (2565). การโฆษณาโดยใช้บุคคลที่มีชื่อเสียงต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์บํารุงผิวหน้าเคาน์เตอร์แบรนด์ ของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. DSpace at Srinakharinwirot University. http://ir-ithesis.swu.ac.th/dspace/handle/123456789/2105
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2563). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 18). เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
พระราชบัญญัติผลิตภัณฑ์สมุนไพร พ.ศ. 2562. (2562, 30 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 56 ก. หน้า 121-164.
วรรษมน สัจจพงษ์ และศราวุฒิ อู่พุฒินันท์ (2566). กระบวนการตัดสินใจซื้อยาสมุนไพรและอาหารที่มีการแสดงสรรพคุณเป็นยาของผู้ป่วยโรคเรื้อรังในอำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม. วารสารเภสัชกรรมไทย, 2(16), 358-369.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. ธรรมสาร.
สำนักพัฒนาและส่งเสริมธุรกิจบริการ กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ (2565). สมุนไพรและผลิตภัณฑ์สมุนไพร. http://tradereport.moc.go.th
สุชัญญา สายชนะ และกิติยา สะตือบา. (2566). อิทธิพลของการใช้กลยุทธ์การตลาดผ่านบุคคลที่มีชื่อเสียงที่ส่งผลต่อการรับรู้ คุณค่าตราสินค้าของผู้บริโภคในธุรกิจอีมาร์เก็ตเพลสในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น, 5(1), 31-44.
Assael, H. (1998). Consumer Behavior and Marketing Action (6th ed.). South-Western College.
Berlo, D. K., Lemert, J. B., & Mertz, R. J. (1969). Dimensions for evaluating the acceptability of message sources. Public Opinion Quarterly.
BrandBuffet. (2018). ทำไม Micro-Influencer จึงสร้าง Social Engagement ได้ดีกว่าเซเลบฯ ที่มี Followers หลักล้าน. https://www.brandbuffet.in.th/2018/07/tellscore-micro-influencer-platform-x-tarda/
Datareportal. (2024). DIGITAL 2024: THAILAND. https://datareportal.com/reports/digital-2024-thailand
Dwyer, P. (2007). Measuring the Value of Electronic Word of Mouth and Its Impact in Consumer Communities. Journal of Interactive Marketing, 21(2), 63-79. https://doi.org/10.1002/dir.20078
Flanagin, A. J., & Metzger, M. J. (2008). The Credibility of Volunteered Geographic Information. GeoJournal, 72(3), 137-148. https://doi.org/10.1007/s10708-008-9188-y
Gibson, J. L., Ivancevich, J. M., James H. Donnelly, J., & Konopaske, R. (2012). Organizations Behavior, Structure, Processes (14th ed.). McGraw-Hill.
Gilly, M. C., Graham, J. L., Wolfinbarger, M., & Yale, L. J. (1998). A Dyadic Study of Interpersonal Information Search. Journal of the Academy of Marketing Science, 26(2), 83-100. https://doi.org/10.1177/0092070398262001
Goyette, I., Ricard, L., Bergeron, J., & Marticotte, F. (2010). e-WOM Scale: word-of-mouth measurement scale for e-services context. Canadian Journal of Administrative Sciences, 27(1), 5-23. https://doi.org/10.1002/cjas.129
Hair, J., Black, B., Babin, B., Anderson, R., & Tatham. (2006). Multivariate Data Analysis (6th edition ed.). Prentice Hall, Inc.
Hennig-Thurau, T., Gwinner, K. P., Walsh, G., & Gremler, D. D. (2004). Electronic word-of-mouth via consumer-opinion platforms: What motivates consumers to articulate themselves on the Internet?. Journal of Interactive Marketing, 18(1), 38-52. https://doi.org/10.1002/dir.10073
Henseler, J., Ringle, C.M. & Sarstedt, M. A new criterion for assessing discriminant validity in variance-based structural equation modeling. Journal of the Academy of Marketing Science, 43, 115–135. https://doi.org/10.1007/s11747-014-0403-8
Kline, R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling (4th ed.). The Guilford Place.
Litvin, S., Goldsmith, R. E., & Pan, B. (2008). Electronic Word-of-Mouth in Hospitality and Tourism Management. Tourism Management, 29(3), 458-468. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2007.05.011
Marketingoops. (2021). จับกระแส Influencer Marketing และกลยุทธ์ในการใช้อย่างไรให้ยอดขายปัง. https://www.marketingoops.com/news/influencer-marketing-trend/
Newsom, D., & Carrell, B. (2001). Public relations writing. Wadsworth: Thomson Learning.
Ohanian, R. (1990). Construction and Validation of a Scale to Measure Celebrity Endorsers’ Perceived Expertise, Trustworthiness, and Attractiveness. Journal of Advertising, 19(3), 39–52. https://doi.org/10.1080/00913367.1990.10673191
Schermerhorn, J. R., Davidson, P., Woods, P., Factor, A., Junaid, F., & McBarron, E. (2019). Management (7th Asia-Pacific ed.). Wiley.
Steffes, E. M., & Burgee, L. (2009). Social ties and online word of mouth. Internet research, 19(1), 42-59. https://doi.org/10.1108/10662240910927812
Sussman, S. W., & Siegal, W. S. (2003). Informational Influence in Organizations: An Integrated Approach to Knowledge Adoption. Information systems research, 14(1), 47-65. https://doi.org/10.1287/isre.14.1.47.14767
Uzunoglu, E., & Kip, S. M. (2014). Brand communication through digital influencers: Leveraging blogger engagement. International Journal of Information Management, 34(5), 592-602. https://doi.org/10.1016/j.ijinfomgt.2014.04.007
Wathen, C. N., & Burkell, J. (2002). Believe It or Not: Factors Influencing Credibility on the Web. Journal of the American Society for Information Science and Technology, 53(2), 134-144. https://doi.org/10.1002/asi.10016
Whitehead, J. L. (1968). Factors of source credibility. Quarterly Journal of Speech, 54(1), 59-63. https://doi.org/10.1080/00335636809382870
Wu, P. C. S., & Wang, Y. C. (2011). The influences of electronic word‐of‐mouth message appeal and message source credibility on brand attitude. Asia Pacific Journal of Marketing and Logistics, 23(4), 448-472. https://doi.org/10.1108/13555851111165020
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Social Science Journal of Prachachuen Research Network
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น
