การศึกษากระบวนการในการระบุตัวผู้ป่วยที่เป็นบุคคลสาธารณะในมุมมองของผู้ให้บริการโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการในการระบุตัวผู้ป่วยที่เป็นบุคคลสาธารณะในมุมมองของผู้ให้บริการโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร และเพื่อวางมาตรฐานการปฏิบัติงานจากการปรับปรุงกระบวนการระบุตัวผู้ป่วยที่เป็นบุคคลสาธารณะ เพื่อให้ผู้ปฏิบัติงานนำมาใช้ร่วมกันในทุกหน่วยงาน โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ซึ่งศึกษาจากผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 33 คน โดยสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง ซึ่งผู้ให้ข้อมูล คือ บุคลากรผู้ให้บริการของโรงพยาบาลเอกชนระดับปฏิบัติการ อายุงานตั้งแต่ 2 ปีขึ้นไป ที่ให้การรักษาพยาบาลหรือการบริการผู้ป่วยที่เป็นบุคคลสาธารณะอย่างน้อย 5 ครั้งขึ้นไปในช่วงระยะเวลา 2 ปี เก็บข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึก และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลวิจัยพบว่า 1) กระบวนการระบุตัวผู้ป่วยส่วนใหญ่ดำเนินการตามนโยบาย 2 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ ชื่อ-นามสกุล และวันเดือนปีเกิด ผ่านป้ายข้อมือและคำถามปลายเปิดใน 9 Touch Points ตลอดเส้นทางบริการ และ 2) การวางมาตรฐานการปฏิบัติงานจะต้องมุ่งเน้นความสำคัญของการระบุตัวผู้ป่วยเป็นอันดับแรกในกิจกรรมบริการ การมีผู้ประสานงานดูแลบุคคลสาธารณะตั้งแต่เริ่มต้นจนสิ้นสุดการรักษา พร้อมการใช้สัญลักษณ์เฉพาะในระบบ เพื่อแจ้งเตือนข้อควรระวังและความต้องการพิเศษ เป็นแนวทางเสริมความปลอดภัย และจุดระบุผู้ป่วยสำคัญต้องเน้นย้ำในเชิงระบบ โดยใช้หลัก PDCA และการมีส่วนร่วมของผู้ป่วยในการตรวจสอบตัวตน ช่วยลดโอกาสการเกิดความผิดพลาด และเพิ่มความเชื่อมั่นต่อบริการและตราสินค้าโรงพยาบาล