ความพึงพอใจต่อการประยุกต์ใช้กิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุก (ACTIVE LEARNING) ในรายวิชาความฉลาดรู้ทางดิจิทัลสารสนเทศและสื่อ: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร

โชคธำรงค์  จงจอหอ; นุจรินทร์  ปทุมพงษ์

ผู้แต่ง

โชคธำรงค์ จงจอหอ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
นุจรินทร์ ปทุมพงษ์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร

คำสำคัญ:

การเรียนรู้เชิงรุก, การรู้สารสนเทศ, การรู้เท่าทันสื่อ, ความฉลาดรู้ทางดิจิทัล, ความพึงพอใจ

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกในรายวิชา “ความฉลาดรู้ทางดิจิทัล สารสนเทศและสื่อ (9001301)” ของนักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 91 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ ในการวิจัย คือ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษา มีความพึงพอ “ด้านการเตรียมการสอน” “ด้านวิธีสอน” “ด้านเนื้อหาที่ได้รับ” และ “ด้านกิจกรรมการเรียนรู้ เชิงรุกแต่ละประเภท” โดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยมีข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงในอนาคต ได้แก่ การเพิ่มเวลาเรียนให้มากขึ้น การปรับปรุงอุปกรณ์ให้ทันสมัยยิ่งขึ้น สำหรับกิจกรรมการเรียนรู้ที่สนุกสนานได้แก่ กิจกรรมการแสดงละครคุณธรรมสะท้อนปัญหาสังคมในยุคดิจิทัล กิจกรรมวิเคราะห์ข่าวและนำเสนอเกี่ยวกับการกระทำความผิดตาม พ.ร.บ. คอมพิวเตอร์ขอให้ยังคงไว้เพื่อสร้างความกระตือรือร้นในการเรียนรู้เชิงรุกให้กับนักศึกษาในปีถัดไป

เอกสารอ้างอิง

กมล โพธิเย็น. (2564). Active Learning: การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. ว.ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. 19(1), 11-28.

ณัฐตะวัน ลิ้มประสงค์. (2562). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการ Active Learning รายวิชาการบริหาร และการประกันคุณภาพการศึกษา. ว.วิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University. 12(5),1316-1342.

ทัศน์ศรี เสมียนเพชร. (2556). การประเมินองค์ประกอบและการพัฒนากระบวนการเรียนรู้เชิงรุกของสถาบันอุดมศึกษาเพื่อเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ศตวรรษที่ 21. ว.สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. 6(1), 59-80.

ธนพัฒน์ อินทวี. (2563). ปัจจัยสาเหตุที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในการเรียนแบบ Active Learning ของนักศึกษามหาวิทยาลัย. ว.นวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย. 4(1), 383-394.

ปัณฑิตา อินทรักษา. (2562). การจัดการเรียนรู้ด้วย Active Learning เพื่อการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์. ว.ครุศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 1(1), 35-43.

ปัณพร ศรีปลั่ง, และเพ็ญผกา ปัญจนะ. (2564). การศึกษาผลการเรียนรู้นวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษาและการเรียนรู้ ของผู้เรียนด้วยกระบวนการ Active Learning. ว.มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด. 15(3), 144-152.

พิมพันธ์ เดชะคุปต์, และพเยาว์ ยินดีสุข. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา.จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พัสสกรณ์ วิวรรธมงคล. (2564). การพัฒนาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบ Active Learning โดยใช้แหล่งเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์ในพื้นที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาสำหรับนักศึกษาครู. ว.มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 10(2), 198-210.

วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2562). การจัดการเรียนรู้ Active Learning ให้สำเร็จ. ว.วไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 9(1), 135-145.

วีรวิชญ์ บุญส่ง. (2565). การพัฒนาความสามารถด้านการคิดวิเคราะห์วิจารณ์ของนักศึกษาสาขาวิชา สังคมศึกษาชั้นปีที่ 3 โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบ Active Learning. ว.การบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 8(3), 73-85.

อริยา คูหา, สรินฎา ปุติ, และฮานานมูฮิบบะตุดดีน นอจิ. (2562). โลกที่เปลี่ยนแปลงการเรียนรู้ที่ผ่านสู่ Active Learning. ว.ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 30(2), 1-13.

Michael, J. A. & Modell, H. I. (2003). Active learning in college and science classrooms: A working model helping the learner to learn. Lawrence Erlbaum Associates Publishers.

Rodney, C. & Stuart, P. (2015). Active learning: The importance of developing a comprehensive measure. Active Learning in Higher Education. 16(3), 1-14.