ความสัมพันธ์ของภาวะผู้นำกับการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนืออำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำ, การพัฒนาท้องถิ่น, องค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาระดับปัจจัยภาวะผู้นำและการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี 2) ศึกษาเปรียบเทียบความคิดเห็นต่อภาวะผู้นำขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยภาวะผู้นำขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี ประชากรคือประชาชนในเขตความรับผิดชอบขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือจำนวน 4,630 คน ได้ขนาดของกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 368 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามแบบมาตรประมาณค่า 5 ระดับชนิดตรวจสอบรายการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สถิติพรรณา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมาน ได้แก่ การทดสอบค่าที การทดสอบค่าเอฟ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการวิเคราะห์ถดถอยพหุ
ผลการวิจัย พบว่า
1) ปัจจัยภาวะผู้นำขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี ในภาพรวมมีภาวะผู้นำอยู่ในระดับมากและการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี ในภาพรวมมีการพัฒนาอยู่ในระดับมาก
2) ประชาชนที่ อายุ การศึกษา ระดับรายได้ และอาชีพต่างกันมีความเห็นต่อการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้
3) ปัจจัยการสร้างบารมี การกระตุ้นปัญญา การสร้างวิสัยทัศน์ การคำนึงถึงเอกบุคคล และการสร้างแรงบันดาลใจ มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
เอกสารอ้างอิง
บริหารส่วนตำบลนาเสียวอำเภอเมืองจังหวัดชัยภูมิ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5
(ฉบับพิเศษ), 66-76.
จันทนา แสนสุข. (2557). ปัจจัยที่เป็นเหตุและผลของความสามารถภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของสถาบัน
อุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย,19(1), 34-46.
ถวิล ศรีใจงาม และ วีสิรินธร สินจินดาวงศ์. (2558). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง
ของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต1และเขต 2.
วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร,์ 5,(3), 168-181.
ปาริชาติ วลัยเสถียร. (2552). กระบวนการและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ :
โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข (สรส.),
ประนอม แมนมาศวิหค. (2553). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของผู้บริหาร
องค์การบริหารส่วนตำบลอำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ:
สุวีริยาสาส์น.
วุฒิกร สุวิทยพันธุ์. (2558). ภาวะผู้นำในการพัฒนาท้องถิ่นของนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลวัฒนานคร
อำเภอวัฒนานคร จังหวัดสระแก้ว (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุปัญญดา สุนทรนนธ์. (2557, เดือน). อิทธิพลของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงและกิจกรรมการพัฒนา
ทรัพยากรมนุษย์ที่มีต่อความพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงของบุคลากร.
วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา,7(2), 65-80.
สาโรจน์ ธีรจารุกุล. (2552). ภาวะผู้นำของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลที่ประชาชนต้องการ :
กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลไร่ส้ม อำเภอเมืองเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฎบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
สมบูรณ์ วรคุณากุล และเสน่ห์ จุ้ยโต. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำของผู้บริหารกับการบริหาร
เชิงกลยุทธ์ของกรมพัฒนาพลังงานทดแทนและอนุรักษ์พลังงาน. วารสารการจัดการสมัยใหม่11(2), 124-137.
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองชุมพลเหนือ. (2562). สืบค้น 1 พฤศจิกายน 2562 จาก
http://www.nongchumpolneau.go.th/site/index.php?option=com_content&view
=article&id=47&Itemid=69
Bennis, W., & Nanus, B. (1985). Leaders The strategies for taking charge. New York:
Harper & Row.
Best ,J. W. (1977). Research in education (3rd ed.). Englewood Cliffs, New Jersey:
Printice Hall.
Cronbach, L. J. (1974). Essential of psychological testing. New York: Harper & Row.
Yamane, T. (1973). Statistic: an introductory analysis. New York: Harper & Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์เพียงผู้เดียว
