เวียงเหนือ: เวียงวัฒนะ การศึกษาทรัพยากรทางวัฒนธรรมเพื่อเป็นแนวทาง ในการส่งเสริมให้เป็นพื้นที่แห่งการท่องเที่ยวและการเรียนรู้ ในเขตเทศบาล ตำบลเวียงเหนือ อำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย

ผู้แต่ง

  • พิมทรัพย์ พิมพิสุทธิ์ สำนักวิชาสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย

คำสำคัญ:

ทรัพยากรทางวัฒนธรรม, ตำบลเวียงเหนือ, การท่องเที่ยวในแหล่งวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

        งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่สำคัญในเขตเทศบาลตำบลเวียงเหนือ และแนวทางการจัดการแหล่งทรัพยากรทางวัฒนธรรมให้เป็นพื้นที่แห่งการเรียนรู้และการท่องเที่ยวของชุมชนเขตเทศบาลตำบลเวียงเหนือ อำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย มีวิธีการศึกษา คือ การสำรวจ สัมภาษณ์ สนทนากลุ่ม และการสังเกตอย่างมีส่วนร่วม ผลการศึกษาพบว่า เขตเทศบาลเวียงเหนือมีทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่สำคัญ ทั้งโบราณสถาน โบราณวัตถุ พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น และวิถีชีวิตตามวัฒนธรรมของคนพื้นถิ่นและชาวอีสานล้านนา จากการศึกษาสามารถเป็นแหล่งท่องเที่ยวในแหล่ง (Cultural Based Tourism) ตามหลักการขององค์การท่องเที่ยวโลก (United Nations World Tourism Organization: UNWTO) ประกอบด้วย1) การท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ (Historical Tourism) ได้แก่ พุทธสถานเวียงกือนาแหล่งโบราณสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์  วัดพระโบราณเวียงเดิม ประดิษฐานพระพุทธรูปโบราณและพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นจัดแสดง วัตถุโบราณและแสดงวิถีชีวิตวัฒนธรรมของชาวล้านนาในอดีตและวัดสันสลิด ประดิษฐานพระพุทธรูปหินทรายโบราณ 2) การท่องเที่ยวชมงานวัฒนธรรมและประเพณี (Cultural and Traditional Tourism) ได้แก่ ประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่นประจำปีที่แสดงอัตลักษณ์ของชาวเหนือและชาวอีสานล้านนา และ 3) การท่องเที่ยววิถีชีวิตในชนบท (Rural tourism/Village Tourism) เป็นการศึกษาและเรียนรู้ด้านวิถีชีวิตและองค์ความรู้ท้องถิ่น และเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาให้เป็นพื้นที่แห่งการเรียนรู้และการท่องเที่ยว โดยมีข้อเสนอแนะจากงานวิจัย ดังนี้ 1) การสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อทำให้แหล่งทรัพยากรเป็นแหล่งเรียนรู้ด้านวัฒนธรรมท้องถิ่น 2) การจัดทำเส้นทางท่องเที่ยวในชุมชนและเชื่อมโยงกับเส้นทางการท่องเที่ยวของจังหวัดเชียงราย 3) การประชาสัมพันธ์ เพื่อนำเสนอแหล่งท่องเที่ยวให้ประชาชนได้รู้จักมากขึ้น   

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). วัฒนธรรม วิถีชีวิตและภูมิปัญญา. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977).
ชนินทร์ อยู่เพชร. (2557). การจัดการธุรกิจท่องเที่ยวสร้างสรรค์.เอกสารรายงานโครงการอบรมการพัฒนาธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ วันที่ 18-21 สิงหาคม 2557 ณ จังหวัดภูเก็ต.สถาบันพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์ สาขาการท่องเที่ยวสถานที่ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม.มหาวิทยาลัยมหิดล.นครปฐม.
ชุมพล รอดแจ่ม. (2555). เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรม อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี: รายงานการวิจัย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยราชพฤษ์.
ธนิก เลิศชาญฤทธิ์. (2559). การจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: หยินหยาง การพิมพ์.
ปาริชาต ชิตนุกูล. (2550 ). การศึกษาคุณค่าทุนทางวัฒนธรรมในชุมชนพื้นที่ฝั่งธนบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วิภาวรรณ ปิ่นแก้ว. (2551). การศึกษาเพื่อเสนอเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-12-24

รูปแบบการอ้างอิง

พิมพิสุทธิ์ พ. (2018). เวียงเหนือ: เวียงวัฒนะ การศึกษาทรัพยากรทางวัฒนธรรมเพื่อเป็นแนวทาง ในการส่งเสริมให้เป็นพื้นที่แห่งการท่องเที่ยวและการเรียนรู้ ในเขตเทศบาล ตำบลเวียงเหนือ อำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย. วารสารเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม, 17(2), 97–108. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/oarit/article/view/166776

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย