Brand Equity Factors and Marketing Mix Affecting Consumers' Decision to Repurchase Thai Chili Paste Products through Convenience Stores 7-Eleven in Pathum Thani Province
Keywords:
Brand Equity, Marketing Mix, Repurchase DecisionAbstract
The purposes of this research were to study personal factors, brand value factors, and marketing mix factors affecting consumers' decision to repurchase a brand of Thai chilli paste through a 7-Eleven convenience store in Pathum Thani Province. The sample consisted of 356 people who had consumed Thai Chili Paste products and made purchases at 7-Eleven convenience stores in Pathum Thani Province. The questionnaire was used as the research tool. The frequency, percentage, mean, and standard deviation values, as well as hypothesis testing using independent sample t-test, F-test, and multiple regression analysis were used as statistics in data analysis.
The research results showed that differences in gender, age, and occupation affected the decision to repurchase a brand of Thai chilli paste products through 7-Eleven convenience stores with statistically significant differences at .05. As for the brand value factor, it was found that brand awareness and brand loyalty influenced the repurchase decision of Thai chili paste products. While marketing mix factors found that the product, price, and marketing promotion had a statistically significant effect at the level of .05 on the decision to repurchase a brand of Thai chilli paste products through 7-Eleven convenience stores of consumers in Pathum Thani province.
References
กรมการปกครอง. (2565). สถิติจำนวนประชากร จังหวัดปทุมธานี. จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMONTH/statmonth/#/displayData
กัลยา วานิชย์บัญชา และฐิตา วานิชย์บัญชา. (2558). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามลดา.
ชรินทร ศรีฑูรย์, ฉัตรนลิน แก้วสม และฐิติมา ศรีพร. (2562). การพัฒนาผลิตภัณฑ์อย่างมีระบบสำหรับน้ำพริกแกงชุมชนบ้านทอน-อม อำเภอทุ่งตะโก จังหวัดชุมพร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(3), 56-74.
ธนภณ นิธิเชาวกุล. (2559). ทัศนคติของผู้บริโภคต่อภาพลักษณ์ตราสินค้าและกลยุทธ์ทางการตลาดของร้านขายของที่ระลึกผลิตภัณฑ์ OTOP ในเขตเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 14(2), 105-114.
นิศาชล รัตนมณี และประสพชัย พสุนนท์. (2562). อัตราการตอบกลับของแบบสอบถามในงานวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(3), 181-188.
บัญฑิต ไวว่อง และประภาศรี อึ่งกุล. (2563). ปัจจัยส่วนบุคคลและพฤติกรรมผู้บริโภคที่มีต่อส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจซื้อน้ำพริกแกงไตปลาแห้งวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแม่บ้านเกษตรกร เกาะสิเหร่เสน่หา จังหวัดภูเก็ต. ใน การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษาระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี ครั้งที่ 13 ประจำปีการศึกษา 2563. (หน้า 1739-1749). อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
พิชญาดา เจริญจิต. (2564). น้ำพริก อาหารหลักคู่ครัวไทย วิธีทำแสนง่าย ได้ประโยชน์. สืบค้นจาก https://www.technologychaoban.com/folkways/article_22699
ยุพาพร ดอนงัน. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้บัตร Easy pass ประชากรเขตกรุงเทพมหานคร ของกลุ่ม Generation X. วารสารการเงิน การลงทุน การตลาดและการบริหารธุรกิจ, 4(2), 393-411.
ลงทุนแมน. (2561). น้ำพริกเผาแม่ประนอม. จาก https://www.longtunman.com/5988
สำนักงานส่งเสริมการค้าในต่างประเทศ ณ นครชิคาโก. (2564). ตลาดน้ำพริกเผาไทยในสหรัฐอเมริกา. จาก https://www.ditp.go.th/contents_attach/721860/721860.pdf
สำนักงานส่งเสริมการค้าในต่างประเทศ ณ เมืองชิงต่าว. (2565). ส่องแนวโน้มตลาดน้ำพริกจีน และโอกาสสำหรับผู้ประกอบการไทย. จาก https://www.ditp.go.th/contents_attach/756505/756505.pdf
สุพรรณิการ์ สุภพล. (2563). ความต้องการและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์แปรรูปจากพริกของผู้บริโภคในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(2), 67-80.
อนุศาสตร์ สระทองเวียน. (2553). ธุรกิจค้าปลีก ประเทศไทย. วารสารนักบริหาร, 30(3), 134-142.
อมรศรี แซ่ตัน. (2563). การใช้บริการร้านอาหารพื้นถิ่นของผู้บริโภค จังหวัดภูเก็ต. วิทยานิพนธ์ คหกรรมศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
อัจฉรียา โชติกลาง, เจนคณิต สุขสัมฤทธิ์ และศุภฤกษ์ สายแก้ว. (2561). แนวทางการพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่ายสำหรับพริกแกงกระเหรี่ยง จังหวัดราชบุรี. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 6 ราชภัฏหมู่บ้านจอมบึงวิจัย (หน้า 1539-1545). ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง. Aaker, D.A. (1991). The Value of Brand Equity. Journal of Business Strategy, 13(4), 27-32.
CPALL. (2565). บริการร้านสะดวกซื้อ. จาก https://www.cpall.co.th/about-us/our-business/convenience-store-services
Pappu, R., Quester, P. G. & Cooksey, R. W. (2005). Consumer-based brand equity: improving the measurement - empirical evidence. Journal of Product and Brand Management, 14(2/3), 143-154.
Washburn, J. H. & Plank, R. E. (2002). Measuring brand equity and an evaluation of a consumer-based store loyalty. European Journal of Marketing, 32(5), 499-513.
Wheelen, T. L. & Hunger, J. D. (2012). Strategic management and business policy toward global sustainability (13 th ed.). New York: Pearson Education.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
Yoo, B. & Donthu, N. (2001). Developing and validating a multidimensional consumer-based brand equity scale. Journal of Business Research, 52(1), 1-14.
