A Study of Behavior and Motivation toward Intention to Repeat to Travel: A Case Study of Surin

Authors

  • Vanarat Boontum สาขาการท่องเที่ยวและการโรงแรม คณะเทคโนโลยีการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร์
  • Monnapat Bussaparoek สาขาวิชาการจัดการธุรกิจโรงแรม คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา

Keywords:

Tourist Behavior, Motivation, Repeating Visit, Surin

Abstract

The purpose of this study aimed to study behavior, the relationship between personal factors and motivation for repeating visits of tourists in Surin. Quantitative research was used in this study. The research areas are Huai Saneng Reservoir, Sray Athitaya, Phanom Sawai Forest Park, and Ban Tha Sawang Silk Weaving Village in Surin Province. The sample group was 100 tourists using the random sampling method as convenient. The statistics used in data analysis included percentage, mean, standard deviation, Chi-Square Test by using questionnaires as a tool.

          The study showed that most of the tourists' behaviors come to travel more than 3 times. The most popular times are weekends with a one-day trip. The expense per trip is 2,001 THB or more. The purpose of tourism is relaxation. The type of trip found that as a group of friends which 2-3 people. Tourist information sources are online media (website and Facebook). Individual factors in terms of age, occupation, and median income were significantly correlated with tourist incentives in terms of attraction, amenities, and public relations as follows: 1) different ages of tourists affect their incentives for toilet facilities to be clean and adequate, 2) different occupations of tourists affect the reputation of a tourist attraction and tourism information from the radio media, and 3) different incomes of tourists affect the reputation of tourist attractions and tourism information from radio and television media.

References

กรมการท่องเที่ยว. (2561).แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2561 - 2564. ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2563, ค้นจาก https://www.dot.go.th/storage/5V7jtvCF7hvNiPXPU7MOdT7giHiF1ZbRokN8nBVx.pdf

กรกฎ พัวตระกูล. (2562). อิทธิพลของปัจจัยส่วนบุคคลพฤติกรรมการท่องเที่ยว และแรงจูงใจในการท่องเที่ยวต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวบางขุนเทียนชายทะเล.ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2563, จาก http://dspace.bu.ac.th/handle/123456789/4384

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). แผนกลยุทธ์เพื่อการขับเคลื่อนการท่องเที่ยวสีขาวภายใต้โมเดลเศรษฐกิจ BCG พ.ศ. 2564 -2565. ค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2564, จาก https://secretary.mots.go.th/strategy/more_news.php?cid=9

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2562). ท่องเที่ยวไทยในปี 2560. ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2563, จาก http://www.tatreviewmagazine.com/web/menu-read-tat/menu

กิติยา มโนธรรมรักษา. (2559). การศึกษาแรงจูงใจและความพึงพอใจมีผลต่อพฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทย กรณีศึกษา ตลาดน้ำอโยธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2563, จาก http://dspace.bu.ac.th/handle/123456789/2362

ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2550). การวางแผนและพัฒนาตลาดการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ชวัลนุช อุทยาน. (2551). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ 12 สิงหาคม 2563, จาก https://touristbehaviour.wordpress.com

ทิพย์วรรณ แสวงสรี. (2556). เส้นทางอารยธรรมมรกดกล้ำค่าสุรินทร์. กรุงเทพ ฯ: ไทยยูเนี่ยนกราฟฟิกส์

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ. สุวีริยาสาส์น.

ปวิตรา วิเศษ. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการท่องเที่ยวพระราชวังของนักท่องเที่ยวชาวไทย ในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พบพร โอทการนนท์. (2555). รูปแบบคุณภาพการบริการภาพลักษณ์แหล่งท่องเทียว และความพึงพอใจที่ส่งผลต่อความตั้งใจเชิงพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวของชาวยุโรปและอเมริกัน. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิตสาขาการตลาด, มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.

พิบูล ทีปะปาล. (2550). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่.กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.

เมลดา ธนิตนนท์. (2560). การศึกษาแรงจูงใจ และความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มาเที่ยวบ้านบางเขน. ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2563, จาก http://dspace.bu.ac.th/jspui/handle/123456789/2706

รุ่งฟ้า สะแกกลาง. (2561). พฤติกรรมและแรงจูงใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา. ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2563. ค้นเมื่อ 10 สิงหาคม 2563, จาก http://dspace.bu.ac.th/jspui/handle/123456789/4201

วนารัตน์ บุญธรรม. (2558). แรงจูงใจที่มีผลต่อโอกาศที่จะก่อให้เกิดความภักดีของนักท่องเที่ยวชาวรัสเซียในเมืองพัทยา ประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

วงษ์ปัญญา นวนแก้ว. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวในภาคเหนือของประเทศไทย. วารสารวิชาการ “การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ” คณะเทคโนโลยีสารสนเทศมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(1), 95-103.

สุรชัย จันทร์จรัส และอาร์ม นาครทรรพ. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อระยะเวลาการกลับมาเที่ยวซ้ำเชียงคานของนักท่องเที่ยว.วารสารสังคมลุ่มนํ้าโขงฺ, 9(3),145-166.

Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Downloads

Published

12/09/2021