Persuasive Communication Factors of Insurance Agent Affecting People in Chiang Mai Province's Life Insurance Purchase Decision
Article Sidebar
Published:
Dec 29, 2022
Keywords:
Keyword Persuasive Communication, Insurance Agent, Life Insurance Decision
Main Article Content
Abstract
This independent study on persuasive communication factors of insurance agent affecting people in Chiang Mai province's life insurance decision that aimed to 1) to study the life insurance that people in Chiang Mai province purchased, 2) to study the persuasive communication factors of life insurance agent in Chiang Mai province, and 3) to study the persuasive communication factors of insurance agent that affecting people in Chiang Mai province 's life insurance purchase decision. This independent study is
a quantitative research that used questionnaire for collecting data. By 400 people, a specific sample group who has purchased life insurance and lived in Chiang Mai district. The data was analyzed by using mean, percentage, standard deviation, t-test and one way anova. The finding showed that;
- The results of the life insurance that people in Chiang Mai province purchased were found that most of them had one life insurance. They purchased life insurance from life insurance agents and choose to get life insurance with AIA in form of health insurance. The objective is to save money and reduce risks. A boyfriend/family is the person who is the greatest influence on decision making.
- The results of the persuasive communication factors of life insurance agent in Chiang Mai province were found that the highest average was demonstrating reliability, followed by showing options both good and bad ways, and the third place is manifestation by the process of reasoning.
- The results of the persuasive communication factors of insurance agent that affecting people in Chiang Mai province's life insurance purchase decision were found that the highest average was showing options both good and bad ways, followed by demonstrating reliability, and the third place is demonstrating feelings and emotions.
The hypothesis testing found that in terms of persuasive communication factors, the decision to purchase life insurance were not significantly different at the 0.05 level except for the aspect of showing options, both good and bad.
Article Details
How to Cite
Damronglaohapan, N., & Kritworakarn, K. . (2022). Persuasive Communication Factors of Insurance Agent Affecting People in Chiang Mai Province’s Life Insurance Purchase Decision. Journal of Communication and Integrated Media, 10(2), 151–171. retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/masscomm/article/view/255909
Section
Research article
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธ์ที่ผู้เขียนบทความต้องยอมรับ
References
ภาษาไทย
กรรณิการ์ อัศวดรเดชา. (2550). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติ ภักดีวัฒนะกุล. (2546). คัมภีร์ระบบสารสนเทศ. กรุงเทพฯ: เคทีพี แอนด์ คอนซัลท์.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ณัฐกมล ศานติมงคลวิทย์. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิตของผู้บริโภควัยทำงานงานในเขต
พื้นที่กรุงเทพมหานคร. ปทุมธานี: หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรังสิต.
ทิพย์สุภา สุวรรณอทาน. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อประกันภัยรถยนต์ของประชากรในกรุงเทพมหานคร.
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
เธียรวิชญ์ จิตตมานนท์กุล. (2550). การวางแผนพัฒนาตัวแทนประกันชีวิตไทย กรณีศึกษา บริษัท เมืองไทยประกันชีวิต
จํากัด. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นิรณาภา ลาวงค์ และ เพ็ญศรี เจริญวานิช. (2555).ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อประกันชีวิตระยะยาวของประชากรในพื้นที่
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มข. 5 (2) ก.ค. - ธ.ค. 55, หน้า
35-54
เบญจอร งามอิ่มทรัพย์. (2559). การศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล ทักษะการขายของตัวแทนขายประกัน และการสื่อสารการตลาด
แบบครบวงจร มีผลต่อการตัดสินใจซื้อประกันชีวิตของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ปรมะ สตะเวทิน. (2546). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองสาส์นการพิมพ์.
ประดิษฐ์เพชร แซ่ตั้ง. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิตแบบสะสมทรัพย์ของผู้บริโภคในเขต
กรุงเทพมหานครและปริมณฑล . กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรัชญา ฑีฆะกุล. (2554). กลวิธีการใช้ภาษาเพื่อโน้มน้าวใจของตัวแทนประกันชีวิตเพศหญิง. กรุงเทพฯ: คณะศิลปศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พงศ์ธร รุ่งศุภกิจ. (2558). การศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยการเลือกซื้อ และปัจจัยการตลาดบริการ 7P ที่มีผลต่อการ
ตัดสินใจซื้อประกันชีวิต AIA ผ่านระบบ iPos+ ในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พรชัย สุนทรพันธุ์. (2545). คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ลักษณะประกันภัย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์บริษัท ธนธัชการพิมพ์ จำกัด.
ภัทรฎา โสภาสิทธิ์. (2557). พฤติกรรมและปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกซื้อประกันชีวิตแบบสะสมทรัพย์ บริษัท กรุงเทพประกัน
ชีวิต จํากัด (มหาชน) ในเขตบางแค กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มุกดา โควหกุล. (2537). การประกันภัย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สยามเตชั่นเนอรีซัพพลายส์.
ไมตรี เอี่ยมปรีชา. (2548). ทัศนคติต่อการเป็นตัวแทนประกันชีวิตของประชาชน กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
รตน แดงรัตนวงศ์. (2556). เนื้อสารของโฆษณาสื่อสิ่งพิมพ์ผลิตภัณฑที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของผู้สูงอายุ และความหมายของ
“สุขภาพ”. กรุงเทพฯ: สถาบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เรืองพร หนูเจริญ. (2562). กลยุทธ์ในการขายประกันชีวิตให้ประสบความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2543). วาทนิเทศและวาทศิลป์ หลักทฤษฎีและวิธีปฏิบัติยุคสหัสวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
แวอาซีซะห์ ดาหะยี. (2553). ศิลปะการใช้ภาษาเพื่องานนิเทศศาสตร์. ยะลา: ภาควิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ศิริเพ็ญ เกษตรศิริกุล และพนม คลี่ฉายา. (2556). สารเพื่อการโน้มน้าวใจ และผลกระทบต่อการตัดสินใจเข้าร่วมธุรกิจขาย
ตรง. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1, หน้า 83-110.
ศุภรัศมิ์ ฐิติกุลเจริญ. (2540). ใน ทฤษฎีการสื่อสาร (หน้า 6-14). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมาคมประกันชีวิตไทย. (2557). รายงานสถิติธุรกิจประกันชีวิต. กรุงเทพฯ: สมาคมประกันชีวิตไทย.
สหไทย ไชยพันธุ์. (กันยายน-ธันวาคม 2555). แนวคิดทฤษฎีการพูดสื่อสารในสังคม. วารสาร มหาวิทยาลัยนราธิวาสราช
นครินทร์, หน้า 140-154.
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (2552). รายงานประจำปี สำนักงาน
คณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สุจรรยา น้ำทองคำ. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อสินค้าของผู้บริโภคทางสื่อออนไลน์. กรุงเทพฯ: สถาบัน
บัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เสรี วงษ์มณฑา. (2540). ใน ครบเครื่องเรื่องการสื่อสารการตลาด (หน้า 133). กรุงเทพฯ: บริษัท วิสิทธ์พัฒนา จำกัด.
เสรี วงษ์มณฑา. (2542). การวิเคราะห์พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สมศักดิ์ คุณเงิน. (2535). พระราชบัญญัติ ประกันชีวิต พ.ศ.2535.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2525). ทฤษฎีการจูงใจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2550). ใน พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 2) (หน้า 13-26). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2537). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2549). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: กรุงเทพฯ.
อรุณ วิสุทพิพัฒน์สกุล. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิตผ่านธนาคารพาณิชย์ในประเทศไทย.
นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยสุรนารี.
อาริสา ทองชุมสิน. (2557). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดเพื่อสนับสนุนการขายให้กับตัวแทนประกันชีวิตในประเทศไทย.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เว้น 1 บรรทัด
ภาษาอังกฤษ
Bateson, J. R. (1951). Communication: the Socia Matrix of Psychiatry. New York: W.W.Norton & Co.
Carl I. Hovland, I. L. (1953). Communication and Persuasion. New York Haven: Yale University Press.
Gerbner, G. (1966). An Institutional Approach to Mass Communications Research .
Glenn Harrison, K. M. (2020). The Determinants of Good and Bad Insurance Decisions.
Osgood, C. E. (1974). The Process and effect of mass communication. Urbana: University of Illinois.
Peng, W. W. (2016). A Discourse Study of Insurance Sales Agent-Client Interactions in China’s Rural Areas—
From the Perspective of Topic Management . English Language and Literature Studies, p. 146-160.
Perloff, R. M. (2010). The Dynamics of Persuasion: Communication and Attitudes in the 21st Century. New
York: Routledge.
Petty, R. E.; Cacioppo, J. T. and Schumann, D. 1986. Central and Peripheral Routes to Advertising
Effectiveness: The Moderating Role for Involvement. Journal of Consumer Research. 10 (1): 135-
146. Schiffman, L. &. (1994). Consumer behavior (5 th ed.). New Jersy: Prentice - Hall, Inc.
Simon, H. W. (1976). Persuasion understanding, practice and analysis. Massachusetts: Addison-Wesley.
Walters, C. (1978). Consumer behavior (3 rd ed.). Homewood Illonois: Richard D.Irwin, Inc.
สื่อออนไลน์
สมาคมประกันชีวิตไทย. (7 กันยายน 2564). ปี 2564 ธุรกิจประกันชูประกันสุขภาพนำเทรนด์ คาดเศรษฐกิจพ่นพิษทำ
ธุรกิจทรงตัว. เข้าถึงได้จาก tlaa: shorturl.asia/28Nu4
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (10 เมษายน 2563). คปภ. เผยยอดรวมสถิติ
การสอบขอรับใบอนุญาต ปี 2555. เข้าถึงได้จาก https://www.oic.or.th/th/consumer/news/releases/6650
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (14 กันยายน 2564). ตัวแทน/นายหน้า
ประกันภัย. เข้าถึงได้จาก oic: https://www.oic.or.th/th/education/broker
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (16 กันยายน 2564). ความหมายของการ
ประกันชีวิต. เข้าถึงได้จาก oic: shorturl.asia/dtqn6
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (15 กันยายน 2564). ประกันชีวิต (20 กุมภาพันธ์ 2555). เข้าถึงได้จาก legacy:
shorturl.asia/edyFx
กรรณิการ์ อัศวดรเดชา. (2550). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติ ภักดีวัฒนะกุล. (2546). คัมภีร์ระบบสารสนเทศ. กรุงเทพฯ: เคทีพี แอนด์ คอนซัลท์.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ณัฐกมล ศานติมงคลวิทย์. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิตของผู้บริโภควัยทำงานงานในเขต
พื้นที่กรุงเทพมหานคร. ปทุมธานี: หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรังสิต.
ทิพย์สุภา สุวรรณอทาน. (2557). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อประกันภัยรถยนต์ของประชากรในกรุงเทพมหานคร.
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
เธียรวิชญ์ จิตตมานนท์กุล. (2550). การวางแผนพัฒนาตัวแทนประกันชีวิตไทย กรณีศึกษา บริษัท เมืองไทยประกันชีวิต
จํากัด. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นิรณาภา ลาวงค์ และ เพ็ญศรี เจริญวานิช. (2555).ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อประกันชีวิตระยะยาวของประชากรในพื้นที่
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มข. 5 (2) ก.ค. - ธ.ค. 55, หน้า
35-54
เบญจอร งามอิ่มทรัพย์. (2559). การศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล ทักษะการขายของตัวแทนขายประกัน และการสื่อสารการตลาด
แบบครบวงจร มีผลต่อการตัดสินใจซื้อประกันชีวิตของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ปรมะ สตะเวทิน. (2546). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองสาส์นการพิมพ์.
ประดิษฐ์เพชร แซ่ตั้ง. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิตแบบสะสมทรัพย์ของผู้บริโภคในเขต
กรุงเทพมหานครและปริมณฑล . กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรัชญา ฑีฆะกุล. (2554). กลวิธีการใช้ภาษาเพื่อโน้มน้าวใจของตัวแทนประกันชีวิตเพศหญิง. กรุงเทพฯ: คณะศิลปศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พงศ์ธร รุ่งศุภกิจ. (2558). การศึกษาปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยการเลือกซื้อ และปัจจัยการตลาดบริการ 7P ที่มีผลต่อการ
ตัดสินใจซื้อประกันชีวิต AIA ผ่านระบบ iPos+ ในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พรชัย สุนทรพันธุ์. (2545). คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ลักษณะประกันภัย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์บริษัท ธนธัชการพิมพ์ จำกัด.
ภัทรฎา โสภาสิทธิ์. (2557). พฤติกรรมและปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกซื้อประกันชีวิตแบบสะสมทรัพย์ บริษัท กรุงเทพประกัน
ชีวิต จํากัด (มหาชน) ในเขตบางแค กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มุกดา โควหกุล. (2537). การประกันภัย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สยามเตชั่นเนอรีซัพพลายส์.
ไมตรี เอี่ยมปรีชา. (2548). ทัศนคติต่อการเป็นตัวแทนประกันชีวิตของประชาชน กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
รตน แดงรัตนวงศ์. (2556). เนื้อสารของโฆษณาสื่อสิ่งพิมพ์ผลิตภัณฑที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของผู้สูงอายุ และความหมายของ
“สุขภาพ”. กรุงเทพฯ: สถาบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เรืองพร หนูเจริญ. (2562). กลยุทธ์ในการขายประกันชีวิตให้ประสบความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2543). วาทนิเทศและวาทศิลป์ หลักทฤษฎีและวิธีปฏิบัติยุคสหัสวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
แวอาซีซะห์ ดาหะยี. (2553). ศิลปะการใช้ภาษาเพื่องานนิเทศศาสตร์. ยะลา: ภาควิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ศิริเพ็ญ เกษตรศิริกุล และพนม คลี่ฉายา. (2556). สารเพื่อการโน้มน้าวใจ และผลกระทบต่อการตัดสินใจเข้าร่วมธุรกิจขาย
ตรง. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1, หน้า 83-110.
ศุภรัศมิ์ ฐิติกุลเจริญ. (2540). ใน ทฤษฎีการสื่อสาร (หน้า 6-14). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมาคมประกันชีวิตไทย. (2557). รายงานสถิติธุรกิจประกันชีวิต. กรุงเทพฯ: สมาคมประกันชีวิตไทย.
สหไทย ไชยพันธุ์. (กันยายน-ธันวาคม 2555). แนวคิดทฤษฎีการพูดสื่อสารในสังคม. วารสาร มหาวิทยาลัยนราธิวาสราช
นครินทร์, หน้า 140-154.
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (2552). รายงานประจำปี สำนักงาน
คณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สุจรรยา น้ำทองคำ. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อสินค้าของผู้บริโภคทางสื่อออนไลน์. กรุงเทพฯ: สถาบัน
บัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เสรี วงษ์มณฑา. (2540). ใน ครบเครื่องเรื่องการสื่อสารการตลาด (หน้า 133). กรุงเทพฯ: บริษัท วิสิทธ์พัฒนา จำกัด.
เสรี วงษ์มณฑา. (2542). การวิเคราะห์พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สมศักดิ์ คุณเงิน. (2535). พระราชบัญญัติ ประกันชีวิต พ.ศ.2535.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2525). ทฤษฎีการจูงใจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2550). ใน พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 2) (หน้า 13-26). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2537). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2549). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: กรุงเทพฯ.
อรุณ วิสุทพิพัฒน์สกุล. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิตผ่านธนาคารพาณิชย์ในประเทศไทย.
นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยสุรนารี.
อาริสา ทองชุมสิน. (2557). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดเพื่อสนับสนุนการขายให้กับตัวแทนประกันชีวิตในประเทศไทย.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เว้น 1 บรรทัด
ภาษาอังกฤษ
Bateson, J. R. (1951). Communication: the Socia Matrix of Psychiatry. New York: W.W.Norton & Co.
Carl I. Hovland, I. L. (1953). Communication and Persuasion. New York Haven: Yale University Press.
Gerbner, G. (1966). An Institutional Approach to Mass Communications Research .
Glenn Harrison, K. M. (2020). The Determinants of Good and Bad Insurance Decisions.
Osgood, C. E. (1974). The Process and effect of mass communication. Urbana: University of Illinois.
Peng, W. W. (2016). A Discourse Study of Insurance Sales Agent-Client Interactions in China’s Rural Areas—
From the Perspective of Topic Management . English Language and Literature Studies, p. 146-160.
Perloff, R. M. (2010). The Dynamics of Persuasion: Communication and Attitudes in the 21st Century. New
York: Routledge.
Petty, R. E.; Cacioppo, J. T. and Schumann, D. 1986. Central and Peripheral Routes to Advertising
Effectiveness: The Moderating Role for Involvement. Journal of Consumer Research. 10 (1): 135-
146. Schiffman, L. &. (1994). Consumer behavior (5 th ed.). New Jersy: Prentice - Hall, Inc.
Simon, H. W. (1976). Persuasion understanding, practice and analysis. Massachusetts: Addison-Wesley.
Walters, C. (1978). Consumer behavior (3 rd ed.). Homewood Illonois: Richard D.Irwin, Inc.
สื่อออนไลน์
สมาคมประกันชีวิตไทย. (7 กันยายน 2564). ปี 2564 ธุรกิจประกันชูประกันสุขภาพนำเทรนด์ คาดเศรษฐกิจพ่นพิษทำ
ธุรกิจทรงตัว. เข้าถึงได้จาก tlaa: shorturl.asia/28Nu4
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (10 เมษายน 2563). คปภ. เผยยอดรวมสถิติ
การสอบขอรับใบอนุญาต ปี 2555. เข้าถึงได้จาก https://www.oic.or.th/th/consumer/news/releases/6650
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (14 กันยายน 2564). ตัวแทน/นายหน้า
ประกันภัย. เข้าถึงได้จาก oic: https://www.oic.or.th/th/education/broker
สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). (16 กันยายน 2564). ความหมายของการ
ประกันชีวิต. เข้าถึงได้จาก oic: shorturl.asia/dtqn6
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (15 กันยายน 2564). ประกันชีวิต (20 กุมภาพันธ์ 2555). เข้าถึงได้จาก legacy:
shorturl.asia/edyFx