The Application of Creative Economy with marketing channel of Remaking Thai Television Drama
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the application of creative economy with marketing channel of remaking Thai television drama. This qualitative research by in-dept interview with population was 3 groups included; The managers of the TV station, Producer and Directors. The selection criteria and facilitate the provision of information to the essentials. The 3 participants had been selected from each group. Total 9 key informants. Document research is an analysis of content about media of remaking Thai TV drama format and route for export. The result show that channels are reproduced Thailand TV drama including; 33 channels, 7HD, One31, 8 and True4U. There are digital TV in domestic and internet for international channels. The model remaking Thai TV drama has four variations; reproduction drama Thailand, reproduction of the international series, format reproduction and reproduction in disguise. The export routes; the manufacturer has direct sales, simultaneous broadcasting and manufacturers rely on export management companies. This data to benefit manufacturers and government agencies who want to promote export marketing channels to creative products in the form of remaking Thai television drama.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธ์ที่ผู้เขียนบทความต้องยอมรับ
References
Guilford, J.P. (1959). Fundamental Statistics in Psychology and Education. New York: McGraw-Hill.
McQuail, D. (1994). McQuail’s Mass Communication Theory: An introduction (3th ed). London: SAGE Publications.
Mehdi Achouche. (2017).TV Remakes, Revivals, Updates, and Continuations: Making Sense of the Reboot on Television. Retrieved from https://www.semanticscholar.org/paper/Revivals-%2C-Updates-%2C-and-Continuations-%3A-Making-of-Achouche/ e355505ac697613d12b1c15c9e206dd1990aab32
Torrance, E. P. (1962). Guiding creative talent. New Jersey: Prentice Hall.
Verevise. C. (2004). Remaking Film. In Film Study: ReserchGate. 4(Summer 2004). 86-103.
กาญจนา แก้วเทพ และ สมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
แข มังกรวงษ์. (2560). แนวทางการสร้างสรรค์โทรทัศน์ไทยที่ผลิตซ้ำโครงเรื่องเดิม.ใน วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล, 1(24), 121-130.
คอตเลอร์, ฟิลลิป. (2552). หลักการตลาดฉบับมาตรฐานและนิยามศัพท์การตลาด. (วารุณีตันติวงศ์วาณิชและคณะผู้แปล). กรุงเทพฯ: เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่นอินโดไชน่า.
ชล อุดมพาณิช. (2555). การเลือกซื้อลิขสิทธิ์รายการจากต่างประเทศเพื่อมาผลิตในประเทศไทย. (สารนิพนธ์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชวพร ธรรมนิตยกุล. (2550). การผลิตซ้ำรายการบิ๊กบราเธอร์ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ชัยอนันต์ สมุทวาณิช. (2540). วัฒนธรรมคือทุน. กรุงเทพฯ: พี.เพรส.
ดวงใจ ธรรมนิภานนท์. (2557). กลยุทธ์การตลาดผลิตภัณฑ์ความงามผ่านช่องทางการค้าแบบดิจิทัล. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเนชั่น.
ปนัดดา ธนสถิต. (2531). ละครโทรทัศน์ไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2556). เศรษฐกิจสร้างสรรค์กับการพัฒนาประเทศไทย. ใน วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทรรศน์ สถาบันพัฒนศาสตร์. 7(1). 1-69.
ยุพิน พิทยาวัฒนชัย. (2007). การจัดการช่องทางการตลาด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ ซี.วี.แอล.
รพีพรรณ เพชรอนันต์กุล (2557). บทละครโทรทัศน์ที่ผลิตซ้ำ: ศึกษาการใช้ภาษาและคุณค่าที่มีต่อสังคม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รัฐติพงศ์ ชูนาค. (2545 ). การบริหารการจัดรายการของกิจการโทรทัศน์ แบบฟรีทีวีเพื่อผลเชิงพาณิชย์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วิชิตโชค อินทร์เอียด (2560). แนวทางการกำกับการนำเสนอเนื้อหาละครโทรทัศน์ที่ไม่เหมาะสมต่อเด็กและเยาวชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.
วิภา อุตมฉันท์. (2544). การผลิตสื่อโทรทัศน์และสื่อคอมพิวเตอร์: กระบวนการสร้างสรรค์และเทคนิคการผลิต. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บุ๊คส์ พอยท์.
สุธีรา อินทรวงศ์. (2542). กระบวนการผลิตซ้ำข้ามวัฒนธรรมของรายการที่ได้รับลิขสิทธิ์จากต่างประเทศของสถานีโทรทัศน์ยูบีซี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
องอาจ สิงห์ลำพอง. (2560, กรกฎาคม - ธันวาคม). การบริหารจัดการรายการโทรทัศน์ในยุคไทยแลนด์ 4.0. ใน วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์. 11(2). 209-245
อัมพร จิรัฐติกร. (2559). ละครไทยกับผู้ชมอาเซียนวัฒนธรรมศึกษาของสื่อข้ามพรมแดนในอาเซียน. เชียงใหม่: วนิดาการพิมพ์.