Communication Style of Fans for Boy’s love Thai Television Series Actors.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
The purpose of this research is to study Characteristics and Communication Style of the fans Boy lover Thai Television Series Actors. It is a qualitative research. The tool is an in-depth interview with semi-structured open-ended questions. The information keys are fans of Boy lover Thai Television Series Actors. 28 persons in Bangkok and surrounding areas. The researcher identified the first key informant, next step using word-of-mouth referrals to select the next key informant of other fans. And non-participatory observations until data saturation. Presented by descriptive. The results of the research found that key informants, 4 LGBTQ people average from 13 to 35 year, 24 females are fans of Boy lover Thai Television Series Actors from 1. Follow the content of boy lover from the novel already, 2. Suggested from friends and social media recommendations 3. Already know and follow their work. There are 2 characteristics of the fan club, Main fans and general fans. The reason for joining, firstly need to support actors, secondly need to have a power to communicate to the actors, and need to promote marketing to the actors. The communication direction has two directions, linear communication and circular communication. There are 3 types of communication styles of Boy’s Love Thai Television series actors fans, Intra Communication, Communication between fans and fans and Communication between fans and actors.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธ์ที่ผู้เขียนบทความต้องยอมรับ
References
กิติมา สุรสนธิ. (2542). ความรู้ทางการสื่อสาร. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จรรยาลักษณ์ สิริกุลนฤมิตร. (2558). องค์ประกอบการสื่อสารและกระแสนิยมเพลงเกาหลีในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จารุภัค อธิวัฒน์ภิญโญ , มนฑิรา ธาดาอำ นวยชัย และ ปีเตอร์ รุ่งเรือนกานต์. (2562, มกราคม – มิถุนายน). การศึกษาพฤติกรรมการเปิดรับสื่อสังคมออนไลน์และการธำรงรักษาของกลุ่มแฟนคลับนักร้องเกาหลีในประเทศไทย กรณีศึกษา ศิลปินวง GOT7. ใน
วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม. 7(1). 220-229.
เจษฎา รัตนาเขมากร. (2541). ศิลปินเพลงไทยและเครือข่ายการสื่อสารกับแฟนคลับ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนกานต์ รักชาติและพัชนี เชยจรรยา. (2559). วิธีการสื่อสารและการธำรงอยู่ของกลุ่มแฟนคลับศิลปินนักร้องกลุ่มจากประเทศเกาหลีใต้ในประเทศไทย. ใน วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า. 3(1). 163-180.
ณิชชา ยงกิจเจริญ. (2558). การเปิดรับข่าวสาร ทัศนคติ และแนวโน้มพฤติกรรมที่มีต่อศิลปินวง EXO ของกลุ่มแฟนคลับ EXO-L. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นันทิชา ลือพืช. (2560). การสร้างความหมายและแสดงตัวตนของสาววาย ในพื้นที่ออฟไลน์และพื้นที่ออนไลน์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นุชณาภรณ์ สมญาต. (2561). ซีรีส์วาย (Y): ลักษณะเฉพาะและการนำเสนอความรักของชายรักชาย. ใน การนำเสนอโครงการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานระดับชาติของนักศึกษาด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
1(15 กันยายน 2561). 67-83.
บุณยนุช นาคะ. (2560). แฟนคลับเกาหลี อัตลักษณ์เชิงวัตถุและชุมชนแฟนคลับ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิชญาพร ประครองใจ. (2558). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เพิ่มพร ณ นคร และณัฏฐ์วัฒน์ ธนพรรณสิน. (2560). การใช้ทฤษฎีบทบาทหน้าที่ของสื่อกับสื่อมวลชน. ใน วารสารการสื่อสารมวลชน คณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 5(2). 144-163.
ภัสวลี นิติเกษตรสุนทร. (2550). หน่วยที่ 1 ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการสื่อสารและพฤติกรรมการสื่อสาร. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาทฤษฎีและพฤติกรรมการสื่อสาร หน่วยที่ 1-7. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
รุจิรา จิตต์ตั้งตรงและพัชนี เชยจรรยา. (2558). กลยุทธ์สื่อบุคคลเพื่อสร้างเครือข่ายการสื่อสารอย่างมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนา “เกษตรอินทรีย์”. ใน วารสารการสื่อสารและการจัดการ นิด้า. 1(3). 59-80.
วงหทัย ตันชีวะวงศ์. (2554). การโฆษณาข้ามวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
สมภพ ติรัตนะประคม. (2542). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อสิ่งพิมพ์กับการเลือกท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต ของนักท่องเที่ยวชาวไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สมศักดิ์. (2560). การสื่อสารภายในตนเอง. สืบค้น จาก http://www.elfms.ssru.ac.th/somsak_kl/ file.php/1/1-2560/1/7.pdf สืบค้น เมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2564
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2533). การสื่อสารกับสังคม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสนาะ ติเยาว์. (2541). การสื่อสารในองค์การ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสาตร์.
อภิวัฒน์ น้ำทรัพย์. (2545). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการซื้อและฟังเทปเพลงไทยสากลและซีดี: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนระดับปริญญาตรีในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
อัฎฐ์ กู้พงษ์ศักดิ์. (2558). การบริหารจัดรายการของกิจการโทรทัศน์แบบฟรีทีวีเพื่อผลเชิงพาณิชย์. สืบค้นจาก http://www.bu.ac.th/knowledgecenter/executive_journal/30_2/pdf/ aw3.pdf.
โอห์ม สุขศรี. (2550). การสื่อสารผ่านเว็บไซต์กับการสร้างอัตลักษณ์และสัญญะของกลุ่มแฟนคลับฟุตบอลต่างประเทศ: กรณีศึกษา: เรดอาร์มีแฟนคลับ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
CatDumb News. (2019). กระแส Boy's Love (BL) หรือชายรักชาย. สืบค้น จาก https://www. facebook.com/CatDumbNews/posts/2372784679430974/ สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2564
Catherine Deen. (2014). Formation, Purpose and Gains: An Exploratory Study of Hallyu Fanclubs in the Philippines. In Hallyu Mosaic in the Philippines: Framing Perceptions and Praxis 2014 AIKS Korean Studied
Conference. (19 June). 25-34.
Gray, J., Sandvoss, C. & Harrington, C.L. (2007). Fandom: Identities and Communities in a Mediated World. New York: New York University Press.
Jenson, Joli. (1992). Fandom as Pathology: The Consequence of Characteization. In The_Adoring Audience. Lisa A. Lewis (Eds). London and New York: Routledge Otmazgin, N. & Lyan, I. (2013,). Hallyu across the desert: K-pop fandom in Israel and Palestine. Cross Currents East Asian History and Culture Review, 9. Retrieved from http://cross-currents.berkeley.edu/e-journal/issue-9
McCombs & Becker. (1979). Using mass communication theory. New Jersey: Prenetice Hall, Inc.
McQuail, D. (1994). The Media Audience-Alternative Concept of Audience. An Introduction of Mass Communication Theory. Second edition, California. SAGE Publication.
Thomas Baudinett. (2019). Lovesick, The Series: adapting Japanese ‘Boys love’ to Thailand and the Creation of a new genre of queer media. In South East Asia Research. 27(2), 115-132.
Jenkins, Henry. (1992). Texual Poachers. New York and London: Routledge.
Certeau, D. M. (1984). The practice of everyday life (translated by Steven Rendall. Berkeley: University of California Press.
Gamble, T. K., & Gamble, M. (2005). Communication works. (8th ed.). Boston, MA: McGraw-Hill.
tonkit360. (2560, 22 กันยายน). 10 ศัพท์เฉพาะที่ติ่งเกาหลีต้องรู้. สืบค้น จาก https://www. sanook.com/campus/1386667/ สืบค้น เมื่อ 13 มิถุนายน 2564