ความสุขและความผูกพันในการทำงานของพริตตี้ ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • ปิยะวัฒน์ เจริญศักดิ์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
  • ชัยยุทธ ชิโนกุล สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

คำสำคัญ:

พริตตี้, ความสุขในการทำงาน, ความผูกพันในการทำงาน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสุข ความผูกพันในการทำงาน และมุมมองทางสังคมของอาชีพพริตตี้และผู้ที่เกี่ยวข้องในพื้นที่กรุงเทพมหานคร งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม การสังเกต และการวิเคราะห์จากเอกสาร คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานคร จำนวน 18 คน ประกอบด้วยพริตตี้ จำนวน 12 คน และผู้ที่เกี่ยวข้องกับอาชีพพริตตี้ จำนวน 6 คน ใช้วิธีการวิเคราะห์แก่นสาระ และนำเสนอผลการวิจัยแบบการวิเคราะห์เชิงพรรณนา

ผลการศึกษาพบว่า พริตตี้มีความสุขในการทำงาน ด้านการติดต่อสัมพันธ์โดยยึดความสุขในการทำงานจากตนเองและยึดความสุขในการทำงานจากบุคคลอื่น ด้านความรักในงานเกิดขึ้นจากตนเองมากกว่าบุคคลอื่นซึ่งเหมือนกับด้านความรู้สึกประสบความสำเร็จในงาน และพริตตี้รู้สึกได้รับการยอมรับในการทำงาน ส่วนความผูกพันในการทำงาน พริตตี้มีความกระตือรือร้นในการแก้ไขปัญหาน้อยกว่าการปล่อยวางปัญหา แต่อุทิศตัวให้กับงานอย่างภาคภูมิใจ และรู้สึกว่างานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจากการบรรลุเป้าหมายของตนเอง การได้รับคำชม และการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงาน และพริตตี้มีมุมมองว่าคนใกล้ตัวและบุคคลภายนอกไม่ยอมรับในการประกอบอาชีพของตนเอง ในส่วนของผู้ที่เกี่ยวข้องกับพริตตี้มีมุมมองว่า สังคมมีการเปิดกว้างเรื่องอาชีพและการเคารพสิทธิในร่างกายมากขึ้น แต่ถึงอย่างไรก็ตามการประกอบอาชีพก็ยังมีผลกระทบกับผู้ประกอบอาชีพอยู่ แต่ก็เป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา แก้วเทพ. (2543). ความเรียงว่าด้วยสตรีกับสื่อมวลชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กมลวรรณ ขุมทรัพย์. (2548). การสร้างความหมายของพริตตี้ในอุตสาหกรรมรถยนต์โดยสารสื่อมวลชน. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เกรียงไกร กาญจนะโภคิน. (2555). Event Marketing. กรุงเทพฯ: กรุงเทพธุรกิจ.

ณัฐฎา คงศรี. (2560). แนวจริตของพริตตี้ในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ถิตรัตน์ พิมพาภรณ์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). องค์ประกอบความสุขการทำงานของพนักงานระดับปฏิบัติการในธุรกิจโรงแรมเมืองพัทยา. วารสาร Veridian E Journal มหาวิทยาลัยศิลปากร สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(1), 121-139.

น้ำทิพย์ บุตรทศ และวรรณภา ลือกิตินันท์. (2558). การตัดสินใจเลือกอาชีพ แรงจูงใจ และความก้าวหน้าในอาชีพพริตตี้เอ็มซี. วารสารคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชมงคลธัญบุรี, 10(1), 121-132.

วิรดา ศักดิ์ศิริรักษ์ และบัณฑิต สวรรยาวิสุทธิ์. (2562). การศึกษาวงจรชีวิตของพริตตี้. วารสารรังสิตบัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 5(1), 50-61.

วาสิตา บุญสาธร. (2563). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับการพัฒนามนุษย์และองค์กร. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

พงษ์เทพ สันติกุล. (2560). การบริหารความขัดแย้งในประเด็นแรงงาน ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: พิมพ์ที่ห้างหุ้นส่วนจำกัด เอ็นแอนด์เอ็มเลเซอร์พริ้นต์.

สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน. (2561). ผลสำรวจความเชื่อมั่นนักลงทุนต่างชาติสูงสุดในรอบ 5 ปี ร้อยละ 98.5 เดินหน้าลงทุนในไทย. สืบค้น 1 มกราคม 2561, จากhttps://www.boi.go.th/upload/content/No.84_2561_Aor.39_5b6d0d1cadbf7.pdf

Decenzo, D. A., et al. (2013). Human Resource Management. Singapore: John Wiley & Sons.

Holland, J. L. (1997). Making vocational choices: A theory of vocational personalities and work environments. Florida: PAR, Inc.

Manion, J. (2003). Joy at work: Creating a positive workplace. Journal of Nursing Administration, 33(12), 652-659.

Maslow, A. (1970). Motivation and personnality. New York: Harper and Row.

Premeaux, R. S. (2005). The Attitudes of Middle-Class Male and Female Consumers Regarding the Effectiveness of Celebrity Endorsers. Journal of Promotion Management, 11(4), 38-48.

Schaufeli, W. B., et al. (2006). The Measurement of Work Engagement with a Brief Questionnaire: a Cross-National Study. Educational and Psychological Measurement, 66(4), 701-716

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-02

รูปแบบการอ้างอิง

เจริญศักดิ์ ป., & ชิโนกุล ช. (2022). ความสุขและความผูกพันในการทำงานของพริตตี้ ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(3), 1–13. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/254744