สวัสดิการสังคมไทยในกระบวนการพัฒนา

ผู้แต่ง

  • สุธิดา แจ้งประจักษ์ มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

สวัสดิการ, สังคมไทย, กระบวนการพัฒนา

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งเสนอที่มาและสถานะของการจัดสวัสดิการสังคมไทยในกระบวนการพัฒนาโดยใช้กรอบความคิดแบบวาทกรรมร พบว่า เดิมสวัสดิการสังคมไทยเกิดโดยธรรมชาติภายใต้ระบบเกื้อกูลกันของสังคมที่บุคคลภายในครอบครัวและชุมชนดูแลช่วยเหลือกันเองโดยไม่มีรูปแบบตายตัว เรียกว่า สวัสดิการโดยชุมชน หลังจากนั้นไทยได้รับอิทธิพลทางความคิดเรื่องการบริหารงานราชการและสิทธิมนุษยชนจึงทำให้รัฐมีบทบาทหลักในการจัดสวัสดิการให้กับประชาชน ชุมชนจึงถูกเปลี่ยนบทบาทมาเป็นผู้รองรับการพัฒนาจากรัฐ แต่หลังจากที่มีการกระจายอำนาจการปกครองสู่ท้องถิ่นชุมชนจึงได้กลับมามีบทบาทอีกครั้ง ทั้งนี้การจัดสวัสดิการโดยรัฐประกอบด้วย 3 รูปแบบ ได้แก่ การประกันสังคม การช่วยเหลือทางสังคม และการบริการสังคม ส่วนสถานะของสวัสดิการสังคมในกระบวนการพัฒนามีหลากหลาย ได้แก่ เครื่องมือในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน ตัวชี้วัดในการพัฒนา เงื่อนไขในการกีดกันทางการค้าระหว่างประเทศ และนโยบายประชานิยม ถ้าการจัดสวัสดิการสังคมนั้นมีวาระซ่อนเร้นย่อมส่งผลให้ประชาชนไม่ได้รับผลประโยชน์อย่างแท้จริง ดังนั้นในการจัดสวัสดิการในอนาคตจึงควรทบทวนแนวคิดการจัดสวัสดิการจากเดิมที่เคยเป็นหน้าที่ของรัฐฝ่ายเดียวมาเป็นการแสวงหาภาคีร่วมทั้งเอกชน ประชาสังคมในการจัดสวัสดิการ รวมทั้งรื้อฟื้นและส่งเสริมให้มีการจัดสวัสดิการโดยชุมชนเพื่อเสริมสร้างในระบบสวัสดิการไทยมีความเข้มแข็ง

Author Biography

สุธิดา แจ้งประจักษ์, มหาวิทยาลัยบูรพา

Thailand citation index center

References

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2547). จากอาณานิคมสู่ทุนนิยม บันทึกการเยือนนิคารากัว และคอสตาริกา. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร.(2554). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: วิภาษา.

ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ และคณะ. (2546). บทสังเคราะห์ภาพรวมการพัฒนาระบบสวัสดิการสำหรับคนจนและคนด้อยโอกาสในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมืองจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปัทมาวดี โพชนุกุล ซูซูกิ. (2552). วรรณกรรมปริทรรศ์และการสังเคราะห์ความรู้ เรื่อง “สวัสดิการชุมชนในประเทศไทย”. กรุงเทพฯ: โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.

ปรีดี พนมยงค์. (2552). เค้าโครงการเศรษฐกิจหลวงประดิษฐ์มนูธรรม (ปรีดี พนมยงค์) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ บริษัท ตถาตา พับลิเคชั่น จำกัด.

ระพีพรรณ คำหอม. (2554). สวัสดิการสังคมกับสังคมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

วันทนีย์ วาสิกะสินและคณะ. (2541). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศุภชัย ยาวะประภาษ และปิยากรณ์ หวังมหาพร. (2552). นโยบายสาธารณะไทย: กำเนิดพัฒนาการและสถานภาพของศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุดทอง.

อภิญญา เวชยชัยและคณะ. (2547). สวัสดิการสังคม ฉบับชาวบ้าน: แนวคิด นโยบาย แนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Hugman R. (1998). Social Welfare and Social Value: The Role of The Caring Professions. Basingstoke, Hampshire: Macmillan Press.

Midgley et al. (2009). The Handbook of Social Policy. Los Angeles: SAGE.

Rosalie, A. et al. (2001). Social Work and Social Welfare: An Introduction. Australia: Brooks/Cole.

Trubek et al. (2003). Governing work and Welfare in a new Economy: European and American Experiments. Oxford: Oxford University Press.

Zastrow, C. (2008). Introduction to Social Work and Social Welfare: Empowering People. Australia: Thomson Brooks/Cole.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2020-06-22

How to Cite

แจ้งประจักษ์ ส. (2020). สวัสดิการสังคมไทยในกระบวนการพัฒนา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(2), 315–329. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/240715