การส่งเสริมความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ด้วยหลักสูตรฝึกอบรมสีย้อมธรรมชาติผ้าไทลื้อ

วรางคณา  ศรีผุย; รุ่งทิวา  กองสอน; อมรรัตน์  วัฒนาธร

ผู้แต่ง

วรางคณา ศรีผุย มหาวิทยาลัยพะเยา
รุ่งทิวา กองสอน มหาวิทยาลัยพะเยา
อมรรัตน์ วัฒนาธร มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

หลักสูตรฝึกอบรม, สีย้อมธรรมชาติ, ความคิดสร้างสรรค์, ผ้าไทลื้อ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนก่อนและหลังการเรียนรู้ และศึกษาระดับความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ของนักเรียน วิธีการวิจัยเป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ทำการทดสอบก่อน-หลังเรียนกับกลุ่มเป้าหมายคือนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านจำบอน ตำบลอ่างทอง อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา ปีการศึกษา 2562 จำนวน 27 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ หลักสูตรฝึกอบรมสีย้อมธรรมชาติ แบบวัดความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ และแบบประเมินความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ ดำเนินการตามแผนการจัดการเรียนรู้ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนที่ได้รับการเรียนรู้ตามหลักสูตรฝึกอบรมสีย้อมธรรมชาติผ้าไทลื้อมีความสามารถในการคิดสร้างสรรค์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 นักเรียนที่ได้รับการเรียนรู้ตามหลักสูตรฝึกอบรมฯ มีความสามารถในการคิดสร้างสรรค์คิดเป็นร้อยละ 84.72 ระดับคะแนนคุณภาพระดับดีมาก

เอกสารอ้างอิง

จิราภรณ์ เกตุแก้ว. (2559). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างจิตสาธารณะสำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2557). การพัฒนาหลักสูตรทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: วีพรินท์.

นัฐยา ทองจันทร์และพงษ์ศักดิ์ แป้นแก้ว. (2559). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโดยการจัดการเรียนรู้แบบระดมสมอง. วารสารบัณฑิตวิจัย, 7(1), 1-14.

ปวิชญา ใจวังโลก. (2561, 1 ธันวาคม). สมาชิกกลุ่มทอผ้าไทลื้อบ้านทุ่งมอก หมู่บ้านแม่ข่ายวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี หมู่บ้านทอผ้าไทลื้อบ้านทุ่งมอก [บทสัมภาษณ์].

ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และคณะ. (2560). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

________. (2558). ศาสตร์การคิดรวบรวมบทความเรื่องการคิดและการสอนคิด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

มัสยา แสนสม. (2552). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์และความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมพัฒนากระบวนการคิดอย่างสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์ (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการมัธยมศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มาเรียม นิลพันธุ์. (2540). การศึกงานการวิจัยทางหลักสูตรและการนิเทศ. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รุ่งทิวา กองสอน. (2562). การสร้างความตระหนักต่อสิ่งแวดล้อมสำหรับนิสิตวิชาชีพครูด้วยวิธีการเรียนรู้แบบวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี สังคมและสิ่งแวดล้อม. วารสารวิชาการเซาธ์อีสท์บางกอก, 5(1), 25-35.

โรงเรียนบ้านจำบอน. (2562). ประวัติโรงเรียน. สืบค้น 9 มกราคม 2562, จาก http://data.bopp-obec.info

สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2562). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 - 2564). สืบค้น 9 มการาคม 2562, จาก https://www.moe.go.th/moe/th/news/detail

อารี พันธ์มณี. (2537). ความคิดสร้างสรรค์กับการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อแกรมมี่.