BUDDHA-DHAMMA FOR THE DEVELOPMENT OF HUMAN CAPITAL IN THE ERA OF CHANGE

Authors

  • Kanokwan Vilawan Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Surapon Suyaporm Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Kiettisak Suklueang Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Bhudda-dhamma, Human capital, Change

Abstract

This article is to study Buddha-dhamma for human capital development in the era of change, since the human capital is the foundation of development and driving mechanism in society with physical and brain powers in human bodies. However, technological modernization in the changing world has adverse effects on the human capital in the following ways: 1) physical aspect; human has inferior health because of various diseases, 2) social aspect; social interaction is reduced, 3) mental aspect; human cannot control and know of one’s mind and
4) intellectual aspect; human uses his intellect in in-appropriate ways, etc. For these reasons: 1) family, community and society should have duties to instill good value and attitude in the human capital and 2) State should reform learning process to develop human capital to be intelligent and good with morality. More importantly, Buddha-dhamma, Bhavana 4 should be applied in human capital development process towards the sustainable target, consisting of 1) Kaya-bhavana, physical development to have good and strong health, 2) Sila bhavna, moral development to have good behavior with virtue and ethics to live together peacefully with precepts, 3) Citta bhavana, mental development to have stable and strong mind and 4) Panna-bhavana, wisdom development to have knowledge, ability and awareness of various situations in education and religions.

References

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2564). โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). สืบค้น 6 ตุลาคม. 2564, จาก https://ddc.moph.go.th

กรมสุขภาพจิต. (2564). รายงานอัตราการฆ่าตัวตายสำเร็จต่อประชากรแสนคน. สืบค้น 6 ตุลาคม 2564, จาก https://www.dmh.go.th/report/suicide

กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2563). สถิติสาธารณสุข 2562. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.

กัญญภัค แมกกี้. (2553). ปัญญาในพุทธเถรวาท. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 23(1), 114-123.

กันยารัตน์ จันทร์สว่าง (2563), ทุนมนุษย์ : กุญแจเพื่อพัฒนาชาติของสิงคโปร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 12(1), 329-349.

กิตติภูมิ วิเศษศักดิ์. (2552). การพัฒนาทุนมนุษย์ในการปรับเปลี่ยนไปสู่องค์กรสมัยใหม่หรือ องค์กรสมรรถนะสูง. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เกรียงไกรยศ พันธุ์ไทย. (2552). กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงบูรณาการ : กุญแจสู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

จิรประภา อัครบวร. (2552). คุณค่าคนคุณค่างาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เต๋า.

ดนัย เทียนพุฒ. (2553). ทุนมนุษย์จัดการให้ดีสู่ดีเลิศ. กรุงเทพฯ: โครงการฮิวแมน แคปปิตอล.

ไทยโพสต์. (2564). ความเอื้ออาทรของคนไทย ณ วันนี้. สืบค้น 6 ตุลาคม 2564, จากhttps://www. thaipost.net/main/detail/80945

ธำรงศักดิ์ คงคาสวัสดิ์. (2550). ทุนมนุษย์การกำหนดตัวชี้วัดเพื่อพัฒนา. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ญี่ปุ่น-ไทย).

นิสดารก์ เวชยานนท์. (2551). มิติใหม่ในการบริหารทุนมนุษย์. กรุงเทพฯ: บริษัท กราฟิโก ซิสเต็มส์ จํากัด.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 39) พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ.

วรารัตน์ เขียวไพรี. (2551). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์การ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย ราชภัฏธนบุรี.

Mondy, R. W. & Noe, R. M. ( 2005). Human Resource Management. Upper Saddle River, NJ: Prentice- Hall.

Nadter, L. & Nadler, Z. (1989), Developing Human Resource. San Francisco: Jossey- Bass.

Rurkkhum, R. (2014). Human Resource Development: Principles and Applications (2nd ed.) Bangkok: Chulalongkorn University Press.

Downloads

Published

2023-10-17

How to Cite

Vilawan, K., Suyaporm, S., & Suklueang, K. (2023). BUDDHA-DHAMMA FOR THE DEVELOPMENT OF HUMAN CAPITAL IN THE ERA OF CHANGE. Journal of MCU Social Science Review, 12(5), 485–493. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/261761