KNOWLEDGE UNDERSTANDING AND RELATIONSHIPS OF SUSTAINABLE TOURISM SUPPLY CHAIN IN PHUKET

Authors

  • Natnicha Chotpittayanon Suan Sunandha Rajabhat University

Keywords:

Knowledge Understanding, Supply Chain, Sustainable Tourism

Abstract

Objectives of this research article were: 1. To study the level of knowledge and understanding of sustainable tourism among foreign tourists in Phuket, 2. To study the level of upstream factor, midstream factor and the downstream factor of sustainable tourism in Phuket and 3. To study the relationship of sustainable tourism supply chains in Phuket, conducted by  the quantitative research survey method. The sample size of this study was 400 persons Data were also analyzed by Pearson's correlation coefficient and multiple regression analysis.

The results of the research were as follows: 1. The knowledge and understanding of sustainable tourism were found that tourists' knowledge was at the level of 92.25. 2. Upstream factor and downstream factor were found that the overall level was high, midstream factor was found that the overall level was highest and 3. The relationship between upstream factor with downstream factor were at the high level of positively correlation. Analysis of the relationship between midstream and downstream factor  were at the high level of positively correlation with statistical significance. The upstream factor had positive direct influence on the midstream factor at 0.66 and the midstream had a positive direct influence on the downstream factor at 0.85, which was statistically significant level at 0.01.

References

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2544). หลักสถิติ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กฤติยา เกิดผล และปรัชภรณ์ เศรษฐเสถียร. (2560). การพัฒนาระบบบริหารจัดการด้านโลจิสติกส์โซ่อุปทานการท่องเที่ยว ในจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิจัยราชมงคลกรุงเทพ, 14(1), 112-124.

ณัฏฐกฤติ นิธิประภา. (2564). บทวิเคราะห์สถานการณ์ MSME สาขาธุรกิจท่องเที่ยวปี 2564 และแนวโน้มปี 2565. ฝ่ายวิเคราะห์สถานการณ์และเตือนภัยทางเศรษฐกิจ สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. สืบค้น 30 กันยายน 2564, จากhttps://www.sme.go.th/upload/mod_download/download-20211012232619.pdf

เถกิงศักดิ์ ชัยชาญ. (2556). รายงานการวิจัยการพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. นครราชสีมา: คลังปัญญา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

ทิวาวรรณ ศิริเจริญ กันหา. (2563). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาชุมชนบ้านห้วยหญ้าเครือ อำเภอน้ำหนาว จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสาร วไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(3), 100-111.

ทัศนีย์ สิราริยกุล. (2560). การจัดการโซ่อุปทานสำหรับการท่องเที่ยวในชุมชนบ้านเชียง จังหวัดอุดรธานี. วารสารรัชต์ภาคย์, 11(24), 101-114.

สมชาย ชมภูน้อย. (2560). แนวทางการเพิ่มมูลค่าท่องเที่ยวชุมชน กรณีศึกษา ชุมชนบ้านเชียง จังหวัดอุดรธานี. สืบค้น 30 กันยายน 2564, จาก http://www.dsdw2016.dsdw.go.th/doc_pr/ndc_2560-2561/PDF/8541e/%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1.pdf

สากล จริยวิทยานนท์. (2542). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคม. กรุงเทพฯ: คณะพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.

สำนักงานจังหวัดภูเก็ต กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. (2559). บรรยายสรุปข้อมูลจังหวัดภูเก็ต. สืบค้น 30 กันยายน 2564 จาก https://www.phuket.go.th/webpk/file_data/intropk/dataPK59.pdf

Best J. W. (1981). Research in Education (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall Inc.

Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences (2nd ed.). Hillsdale, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.

Likert, R. (1932). A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, 140, 44–53.

Downloads

Published

2022-06-02

How to Cite

Chotpittayanon, N. (2022). KNOWLEDGE UNDERSTANDING AND RELATIONSHIPS OF SUSTAINABLE TOURISM SUPPLY CHAIN IN PHUKET. Journal of MCU Social Science Review, 11(3), 352–364. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260032