THAILAND’ S SOCIAL WELFARE IN THE DEVELOPMENTAL PROCESS

Authors

  • Suthida Changprachak Burapha University

Keywords:

Social Welfares, Thai Society, Developmental Process

Abstract

This article aimed to present history and situations of Thailand’s social welfare management in the developmental process under the discourse framework. The study revealed that Thai social welfares were naturally emerged by the so-called patronage system, in which members of a family or community cared or fostered one another without any rigid patterns. It was coined as community welfares. Then, Thailand was influenced by the concept of nation state and human rights. Thai government accordingly took the role of a provider of welfares, while the communities turned into welfare receivers. After the administrative power was decentralized, communities and the localities were taking some roles in managing the welfares again. The governmental social welfare management is included in 3 main patterns: social insurance, public assistance, and social services. The status of social welfare in the developmental process was treated as a tool to develop people’s quality of life, conditions in international trade protectionism, and populism policy. If the management of social welfare contained any hidden agenda, the people would never be fully benefitted. In the future, the concept believing that the government is the only agent responsible for providing welfares for its people should be revised. Seeking for collaboration from private and public institutes, and also civil society should be included in the management. In addition, Community welfares should be resurrected to allow the community to take care of its members, and strengthen Thai social welfare management.

Author Biography

Suthida Changprachak, Burapha University

Thailand citation index center

References

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2547). จากอาณานิคมสู่ทุนนิยม บันทึกการเยือนนิคารากัว และคอสตาริกา. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร.(2554). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: วิภาษา.

ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ และคณะ. (2546). บทสังเคราะห์ภาพรวมการพัฒนาระบบสวัสดิการสำหรับคนจนและคนด้อยโอกาสในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมืองจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปัทมาวดี โพชนุกุล ซูซูกิ. (2552). วรรณกรรมปริทรรศ์และการสังเคราะห์ความรู้ เรื่อง “สวัสดิการชุมชนในประเทศไทย”. กรุงเทพฯ: โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.

ปรีดี พนมยงค์. (2552). เค้าโครงการเศรษฐกิจหลวงประดิษฐ์มนูธรรม (ปรีดี พนมยงค์) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ บริษัท ตถาตา พับลิเคชั่น จำกัด.

ระพีพรรณ คำหอม. (2554). สวัสดิการสังคมกับสังคมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

วันทนีย์ วาสิกะสินและคณะ. (2541). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศุภชัย ยาวะประภาษ และปิยากรณ์ หวังมหาพร. (2552). นโยบายสาธารณะไทย: กำเนิดพัฒนาการและสถานภาพของศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุดทอง.

อภิญญา เวชยชัยและคณะ. (2547). สวัสดิการสังคม ฉบับชาวบ้าน: แนวคิด นโยบาย แนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Hugman R. (1998). Social Welfare and Social Value: The Role of The Caring Professions. Basingstoke, Hampshire: Macmillan Press.

Midgley et al. (2009). The Handbook of Social Policy. Los Angeles: SAGE.

Rosalie, A. et al. (2001). Social Work and Social Welfare: An Introduction. Australia: Brooks/Cole.

Trubek et al. (2003). Governing work and Welfare in a new Economy: European and American Experiments. Oxford: Oxford University Press.

Zastrow, C. (2008). Introduction to Social Work and Social Welfare: Empowering People. Australia: Thomson Brooks/Cole.

Downloads

Published

2020-06-22

How to Cite

Changprachak, S. (2020). THAILAND’ S SOCIAL WELFARE IN THE DEVELOPMENTAL PROCESS. Journal of MCU Social Science Review, 9(2), 315–329. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/240715