การจัดสวัสดิการสังคมที่ตอบสนองความต้องการของกลุ่มเปราะบาง หลังยุคโควิด-19
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและพัฒนารูปแบบการจัดสวัสดิการสังคมสำหรับกลุ่มเปราะบางในยุคหลังโควิด-19 โดยมีวัตถุประสงค์เฉพาะ คือ 1) ศึกษารูปแบบการจัดสวัสดิการสังคมในปัจจุบัน 2) พัฒนารูปแบบที่สอดคล้องกับความต้องการ และ 3) เสนอกรอบแนวทางการจัดสวัสดิการที่ตอบสนองความต้องการของกลุ่มเปราะบาง ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ประกอบด้วยผู้ให้บริการสวัสดิการ 16 คน และกลุ่มเปราะบางที่มารับบริการ 40 คน จากพื้นที่เทศบาลตำบลศาลายา เทศบาลตำบลคลองโยง องค์การบริหารส่วนตำบลศาลายา และองค์การบริหารส่วนตำบลมหาสวัสดิ์ อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างและแบบสอบถามมาตราส่วนประเมินค่า 5 ระดับ เครื่องมือได้รับการตรวจสอบความเที่ยงตรงโดยผู้ทรงคุณวุฒิ และแบบสอบถามมีค่าความเชื่อมั่น (Cronbach's Alpha) เท่ากับ 0.87 ข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการจัดสวัสดิการปัจจุบันมุ่งเน้นบริการพื้นฐาน แต่มีข้อจำกัดด้านการส่งเสริมรายได้ นันทนาการ และการศึกษา 2) รูปแบบที่เหมาะสมควรบูรณาการระหว่างหน่วยงาน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชน และประยุกต์ใช้เทคโนโลยีในการบริหารจัดการ และ 3) กรอบแนวทางที่เสนอเน้นการให้บริการแบบองค์รวม ครอบคลุมการพัฒนาทักษะอาชีพ การดูแลสุขภาพเชิงรุก และการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
เอกสารอ้างอิง
Chumthong, K., et al. (2014). Social Welfare Model for the Elderly in Thailand.
Department of Social Development Policy and Innovation. (2020). Social Impact of the COVID-19 Pandemic. Office of the Permanent Secretary, Ministry of Social Development and Human Security.
Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B. B. (1959). The Motivation to Work. Wiley. Retrieved January 12, 2025, from https://www.simplypsychology.org/herzbergs-two-factor-theory.html
Insook, R., & Rojanatrakool, T. (2021). Opinions of the Elderly towards Social Welfare Provision.
Lee, M., Johnson, T., & Smith, R. (2021). Digital Solutions for Vulnerable Populations in Social Welfare: Lessons from the COVID-19 Pandemic. International Social Welfare Review, 45(3), 78-95.
Maslow, A. H. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review, 50(4), 370-396.
Ministry of Social Development and Human Security. (2021, November 26). Policy Direction for the Ministry of Social Development and Human Security's Mission in 2022.
National Statistical Office, Thailand Development Research Institute, & UNICEF. (2020). Survey Data on the Social Impact of the COVID-19 Pandemic.
Patel, S., Johnson, K., & Wongpakaran, T. (2020). Government and Community Integration in Thailand's Social Welfare System. Asian Social Work and Policy Review, 14(2), 86-102.
Rapeephan, K. (2011). Social Welfare and Thai Society. Bangkok: Prikwang Graphic.
Sakulpanich, T. et al. (2016). Reforming the Process of Social Protection Implementation.
Wassikasen, W. (2010). General Knowledge of Social Welfare and Social Work. Bangkok: Thammasat University Press.
Wutthithammo, P. M. J. (2016). Legal Education and Legal Assistance for the Elderly and Disabled.
