สัมมาชีพ: แนวคิดและกระบวนการเสริมสร้างความสุจริตและความรับผิดชอบในการประกอบอาชีพของประชาชนในจังหวัดสุรินทร์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 4 ข้อ คือ เพื่อศึกษาการเสริมสร้างสัมมาชีพ 1. ผู้ประกอบการค้าขายผ้าไหม 2. ผู้ประกอบการค้าขายประคำ 3. ผู้ประกอบการเกษตรอินทรีย์ และ 4. คนเลี้ยงช้างในจังหวัดสุรินทร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์ การร่วมสนทนากลุ่มเฉพาะ และแบบสอบถาม จากกลุ่มนักวิชาการ กลุ่มผู้นำหรือปราชญ์ชุมชนและกลุ่มผู้ประกอบการสัมมาชีพ นำเสนอผลวิจัยเชิงพรรณนา

ผลวิจัยพบว่า 1. กลุ่มสัมมาชีพผ้าไหมจังหวัดสุรินทร์มีอัตลักษณ์เป็นที่ยอมรับและมีชื่อเสียง เน้นการท่องเที่ยวการสืบทอดมรดกทางวัฒนธรรมผ้าไหมยกทองโบราณ ผ้าไหมโฮลโบราณ และเน้นในวิถีชุมชน คุณธรรมสำคัญคือความซื่อสัตย์สุจริตและรับผิดชอบต่อผู้บริโภค สร้างจิตสำนึกในคุณค่าแห่งภูมิปัญญาดั้งเดิม 2. กลุ่มสัมมาชีพประคำเขวาสินรินทร์ชุมชนเขมรโบราณ หมู่บ้านหัตถกรรมเครื่องเงินที่มีอัตลักษณ์สวยงามมีเสน่ห์ด้วยลวดลายดั้งเดิม มีกระบวนการฝึกทักษะถ่ายทอดองค์ความรู้วิชาช่างจากรุ่นสู่รุ่นเป็นรหัสนัยแบบตัวต่อตัว คุณธรรมเน้นความเพียรและความอดทนซื่อตรงต่อผู้บริโภคผ่านระบบกลไกตลาด 3. กลุ่มสัมมาชีพเกษตรอินทรีย์เป็นวิธีการผลิตลดการใช้เคมีโดยใช้สารอินทรีย์แทน ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียง มีการบริหารจัดการอย่างเป็นระบบ เน้นการเกษตรแบบผสมผสาน การแปรรูป การตลาด โดยใช้หลักศีลธรรม ความซื่อสัตย์สุจริต มีน้ำใจเอื้อเฟื้อกันและกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลคนในชุมชน ส่งผลให้ผลิตผลได้มาตรฐานเป็นที่ยอมรับทั่วไป 4. กลุ่มสัมมาชีพคนเลี้ยงช้าง ส่วนใหญ่เป็นชาว “กูยอาเจียง” มีความรอบรู้ด้านคชลักษณ์ คชศาสตร์ ผูกพันกับช้างมาแต่โบราณ เชื่อผีปะกำที่เป็นแกนกลางเชื่อมโยงครอบคลุมวิถีชีวิตในทุกมิติ ปัจจุบันกลุ่มคนเลี้ยงช้างมีหลายกลุ่ม แต่ละกลุ่มมีการปรับตัวในการดำรงชีวิตให้เข้ากับยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไป บนพื้นฐานความขยัน ซื่อสัตย์ สุจริต อดทน และฉลาด