Development of online marketing communication formats to promote tourism in the Mae Sot Border Special Economic Zone, Tak Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this study are to explore the formats of online marketing communication and the design of online media, and to present media through online channels as influencing travel decisions within the Mae Sot border economic zone, located in Tak Province. The study employed a combination of quantitative and qualitative research methods, utilizing questionnaires and unstructured interviews. The sample population comprised tourists, with a sample size of 385 individuals selected through random sampling. Additionally, 9 interviewees were purposefully selected from among tourists, tourism operators, and mass media operators. Data analysis applied frequency, percentage, arithmetic mean, and standard deviation.
The findings of the study suggest that the presentation of information through live broadcasting is both captivating and enjoyable. Still images are effective in capturing attention, while video clips offer comprehensive information with both visual and auditory elements. Storytelling, or content creation, proves to be engaging across various narratives. Online media facilitates swift information retrieval, enhances accessibility, and plays a critical role in influencing tourists' travel decisions. Regarding the second objective, the design of marketing communications entailed the creation of video clips showcasing tourism narratives specific to the Mae Sot District, with a duration of approximately 3 minutes and 46 seconds, titled "11 check-in points, Mae Sot District, Tak Province."
These video clips were disseminated across three online platforms: the Facebook fan page, YouTube, and through QR code scanning. The distribution of these video clips through online media platforms indicated a notable interest from viewers. Examination of participation metrics, including visits (views), likes, hearts, shares, and comments, revealed a positive trend in tourists' perceptions.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คณะกรรมการนโยบายพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษ. (2558). ประกาศ กนพ. ที่ 1/2558 เรื่อง กำหนดพื้นที่เขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2566, จาก https://data.opendevelopment mekong.net/th/laws_record/1-2558
จักกฤษณ์ กิตติทรัพย์เจริญ. (2560). ลักษณะของภาพถ่ายโฆษณาที่ส่งผลต่อทัศนคติของลูกค้าที่มีต่อภาพถ่าย โฆษณาขายสินค้าบนอินสตาแกรม กรณีศึกษา: กระเป๋าแฟชั่นที่ไม่ใช่สินค้าแบรนด์เนม (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชลิตา จังวิจิตรกุล. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการรับชมการถ่ายทอดสดออนไลน์ (Live Streaming) (สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต). วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ณัฏฐ์วิกร หรรษาพันธุ์ และ จำเริญ คังคะศรี. (2564). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดเพื่อการท่องเที่ยวชุมชนริมน้ำจันทบูร จังหวัดจันทบุรี. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 17(2),217-233.
ดวงใจ จิวะคุณานันท์. (2561). อิทธิพลของ Reviewer ในสื่อออนไลน์กับการตัดสินใจเลือกเดินทาง ท่องเที่ยวในจังหวัดที่เป็นจุดหมายไปทางไหนประเทศไทย (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ไทยโพสต์. (2566). มูลค่าการค้าชายแดนไทย-เมียนมา, 2566. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2566, จาก https://www.thaipost.net/economy-news/404339/
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). หลักการวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
พิมลพรรณ ไชยนันท์ และจักรพันธ์ ขัดชุ่มแสง. (2560). โครงการพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษกับการเปลี่ยนแปลง ในพื้นที่ชายแดน: บทสำรวจเบื้องต้นในบริบทพื้นที่ตากและเชียงราย. วารสารสังคมวิทยา มานุษยวิทยา, 36(1), 104-127.
ภาสกร ศรีสุวรรณ และ ธีรพงษ์ วิริยานนท์. (2562). การพัฒนารูปแบบการสื่อสารผ่านสื่อ วิดีโอ ออนไลน์ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะ ผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและ ขนาดย่อม. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2566, จาก https://so04.tcithaijo.org/index.php/svittj/ article/download/213554/
วรรณภา แตกปัญญา. (2559). แนวทางการพัฒนาการสื่อสารทางการตลาดของแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วิกรานต์ มงคลจันทร์. (2556). The Invisible Hat ถอดหมวก... เปิดความคิด ชีวิตและการตลาด. กรุงเทพฯ: อาคเนย์.
วิลาส ฉ่ำเลิศวัฒน์ และคณะ. (2559). re: digital การตลาดยุคใหม่ เจาะใจลูกค้า. กรุงเทพฯ: โปรวิชั่น.
ศากุล ช่างไม้. (2546). การเก็บข้อมูล การจัดการกับข้อมูลและการวิเคราะห์ข้อมูล เชิงคุณภาพ.วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 9(3), 164-173.
สุประภา สมนักพงษ์. (2560). แนวโน้มและตลาดการท่องเที่ยว 4.0 ประเทศไทย. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(3), 2055-2068.
สุรพล พรมกุล. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางรัฐศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้งเฮาส์.
อุกฤษฏ์ ปัทมานันท์. (2560). เขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดนไทย กับอาเซียน: ภูมิภาคนิยม รัฐ และทุน. วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา, 36(1), 10-26.
Ana Gvaramadze. (2022). Travel Motivations of Educational Tourists Arriving in Georgia.European Scientific Journal, 18(12),28-38.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. London: Routledge.
Hair, J., Black, W., Babin, B., Anderson, R., & Tatham, R. (2006). Multivariate Data Analysis (6th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2009). Marketing management. 13th ed. New Delhi: Prentice Hall of India.
Kitchen, P. J., & Pelsmacker, T. (2004). The Emergence of IMC: A Theoretical Perspective. Journal of Advertising Research, 44(1), 20-31.
Wertime, K., & Fenwick, I. (2008). DigiMarketing: The Essential Guide to New Media and Digital Marketing. Singapore: John Wiley & Sons (Asia).