การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาและวัฒนธรรม ตามเส้นทางการเรียนรู้ของหลวงพ่อเดิม เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดช่วงชีวิต
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research are (1) to collect the history and background of tourism resources along the learning path of Luang Por Derm. (2) to develop learning resources along the learning path of Luang Por Derm. (3) to strengthen the virtues, wisdom and characteristics of lifelong learning for human capital in the community along the learning path of Luang Por Derm and (4) to create tourism books according to the learning path of Luang Por Derm and transfer knowledge to the community. Using interviews with community information experts in 3 sub-districts Khao Thong Sub-district, Sa Thale Sub-district and Muang Hak Sub-district totaling 9 people, training to increase guide skills for 96 youths, 27 training teachers to be assistant speakers, and meeting to pass on knowledge to community leaders and villagers of 92 people. Paired t-test and descriptive statistics such as percentage, mean, and standard deviation were used for data analysis. The results of this research revealed that (1) There are 3 new e-books about tourism resources along the learning path of Luang Por Derm (2) There are 3 new Buddhist and cultural learning resources and (3) There are 96 knowledgeable young guides with scores in post-test was higher than pre-test scores with a statistical significance at the 0.05 level and there was also a result of the assessment of young guides in terms of providing tourist services by qualified persons as a whole at a good level. (4) There are teachers who can pass on their knowledge to the next generation of students.
Article Details
References
กระทรวงวัฒนธรรม. (2554). ความหมายของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. www.creativeculturethailand.com
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2548). นโยบายและกลยุทธ์การพัฒนาและการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. http://conservation.forest.ku.ac.th
กิดานันท์ มลิทอง. (2543). ไอซีทีเพื่อการศึกษา. ห้างหุ้นส่วนจำ กัดอรุณการพิมพ์.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยว ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560- 2564). สำ นักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559). สำ นักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
จิระวรรณ เจียสกุล. (2557). “เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารกับการพัฒนาประเทศ” ใน เอกสารการสอนชุดวิชาประสบการณ์วิชาชีพเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร หน่วยที่ 13 หน้า1-61. สาขาวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ตันติกร โคตรชารี. (2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทย ในการท่องเที่ยวเชิงศาสนาพระธาตุประจำวันเกิด จังหวัดนครพนม. [หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย].มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธนกฤต สังข์เฉย. (2550). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการ (พิมพ์ครั้งที่ 1). คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี.
ธนัทณัฏฐ์ ฉัตรภัครัตน์, ชุติวัฒน์ สุวัตถิพงศ์ และวิทูรย์ วงษ์อามาตย์. (2561). การพัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ชุมชนอัจฉริยะในศตวรรษที่ 21 เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประชาชน. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นัดดา อังสุโวทัย. (2550). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวิชาเคมีที่เน้นกระบวนการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2555). การตลาดเพื่อการท่องเที่ยว. ศูนย์วิชาการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ประภัสสร ผ่องใส. (2556). ผลกระทบด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรมจากการท่องเที่ยวในวัดพระมหาเจดีย์ชัยมงคลต่อชุมชนท้องถิ่น ตำบลผาน้ำย้อย อำ เภอหนองพอก จังหวัดร้อยเอ็ด [การศึกษาอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น].
ปาริฉัตร อิ้งจะนิล. (2554). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในรูปแบบตลาดเก่า กรณีศึกษาตลาดคลองสวน 100 ปีจังหวัดสมุทรปราการ [วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น].
พัชราภา สิงห์ธนสาร. (2563). รายงานกิจกรรมส่งเสริมและสนับสนุนการวิจัย แนวทางการพัฒนาตลาดการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาและวัฒนธรรม อำ เภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์ ตามเส้นทางการเรียนรู้ของหลวงพ่อเดิม. สำ นักงานการวิจัยแห่งชาติ.
เมทิณี แสงกระจ่าง. (2551). ประสิทธิผลของนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวปีท่องเที่ยวไทย 2551-2552ในการฟื้นฟูความเชื่อมั่นนักท่องเที่ยวต่างประเทศ. มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ราณี อิสิชัยกุล. (2546). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเอกสารการสอนชุดฝึกอบรมทางไกลหลักสูตรการจัดการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำ นักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2549). รายงานการวิจัยการจัดการเรียนรู้ของแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต: พิพิธภัณฑ์. ภาพพิมพ์.
วัชราภรณ์ ระยับศรี. (2551). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธของนักท่องเที่ยวชาวไทยและ ชาวต่างชาติที่มาเที่ยววัดในบริเวณเกาะรัตนโกสินทร์ กรุงเทพมหานคร [ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนและการจัดการการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม,มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. (2540). โครงการดำ เนินการเพื่อกำหนดนโยบายการท่องเที่ยวเพื่อรักษาระบบนิเวศ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กองวิชาการที่ปรึกษา ศูนย์บริการวิชาการ สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย (วท.)
สามพร มณีไมตรีจิต. (2539). บทบาทวัฒนธรรมไทยกับการท่องเที่ยว. เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการโครงการสืบสานวัฒนธรรมไทยนิยมไทย ครั้งที่ 3. การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
สุมาลี สังข์ศรี. (2555). การเรียนรู้ตลอดชีวิตสำ หรับประเทศไทย. โครงการส่งเสริมการแต่งตำรามหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2557). บทวิเคราะห์การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต ใน การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต. สำ นักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
Goeldner, C., & Ritchie, J. R. B. (2006). Tourism: principles, practices, philosophies (10th ed.).Wiley.
Henschke, J. A. (2008). Movement toward staying ahead of the curve in developing and managing human capital. In V. C. X. Wang & K. P. King Z. (eds.), Human performance models in the global context (pp.1-27). Charlotte, Information Age Publishing.
Knowles, M. S. (1990). The adult learner: A neglected species (4th edition). Gulf.
Knowles, M. S. (1970). The modern practice of adult education: Andragogy versus pedagogy.Association Press.
Smaldino, S.E., Russell, J.D., Heinich, R. & Molendo, M. (2005). Instructional technology and media for learning (8 eds.). Courier Kendallvill, Inc.