A Model for Enhancing Ethics of Lawyer Based on Buddhist Psychology
Keywords:
Lawyer Ethics, Buddhist Psychology, Development ModelAbstract
This research article aimed to: 1. examine the current problems, Buddhist principles, and theoretical concepts related to promoting lawyer ethics; 2. develop and evaluate an ethical promotion model grounded in Buddhist psychology; and 3. present the finalized model. This qualitative study employed documentary research, in-depth interviews with 21 participants, focus group discussions with 12 participants, and expert evaluation by 9 specialists, selected through purposive sampling. Data were analyzed using Content Analysis, Logical Matrix Analysis, Thematic Analysis, and the 6'C QDAT technique. Credibility and trustworthiness were ensured through Triangulation and Stufflebeam’s Consensus Model.
The findings revealed that: 1. ethical misconduct among lawyers has continued to increase, indicating that legal enforcement alone is insufficient. Internal moral cultivation based on Buddhist psychological principles—such as the Five Precepts, Hiri-Ottappa, the Four Brahmaviharas, the Five Powers, and the Ethical Tree Theory—is essential to develop competent, virtuous, and well-balanced legal professionals. 2. The developed model comprises the “9S” ethical dimensions, a value framework, six core Buddhist principles, and eight beneficiary groups. Expert evaluation confirmed that the model is valid, comprehensive, appropriate, and practically applicable. 3. The finalized “KC’s 968 Lawyer Ethics Model” highlights nine ethical foundations and six Buddhist virtues to cultivate morally grounded and competent lawyers who embody honesty, integrity, and social responsibility, thereby serving as trustworthy guardians of justice in a sustainable manner.
References
กอปรลาภ อภัยภักดิ์. (2564). การพัฒนาประสิทธิผลการส่งเสริมจริยธรรมของสภาทนายความในพระบรมราชูปถัมภ์ (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.
พระครูปลััดธันรบ โชติวํโส และ วิโรจน์ อิินทนนน์. (2564). เกณฑ์ตัดสินทางพุทธจริยศาสตร์เกี่ยวกับการใช้ปัญญาประดิษฐ์, วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา. 12(2), 29-38.
พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2555). แก่นพุทธจิตวิทยา. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระโสภณวชิรวาที (อาทิตย์ อตฺถเวที) และคณะ. (2566). รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลักพุทธจิตวิทยาของพระพรหมบัณฑิต, ศ. ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(6), 2363-2378.
วัน สุวรรณพงษ. (2560). พุทธธรรมกับหลักวิชาชีพสําหรับทนายความ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 4(1), 56-69.
สุมิตร โตยัง. (2562). บทบาทของทนายความในการคุ้มครองสิทธิผู้ต้องหาและควบคุมการปฏิบัติหน้าที่ทนายความ (หลักสูตรนิติศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี
สำนักคดีมรรยาท สภาทนายความในพระบรมราชูปถัมภ์. (2568). สถิติคดีมรรยาททนายความ ปี 2564-2568. กรุงเทพฯ : สภาทนายความในพระบรมราชูปถัมภ์.
อภิรัต ศิรินาวิน. (2567). การบูรณาการหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาเพื่อส่งเสริมจริยธรรมของผู้บริหารพรรคการเมืองในประเทศไทย. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 3(7), 104-115.
Germer, C. K., & Siegel, R. D. (2023). Mindfulness and legal ethics: Integrating eastern and western approaches to professional integrity. New York: Guilford Press.
Kohlberg, L. (1984). The psychology of moral development: The nature and validity of moral stages. San Francisco: Harper & Row.
Mafumbate, J., Ndlovu, N., Mafuka, A., Chivivi, O.O., & Nyabvure, T. (2013). An analysis of the internal disciplinary system used in redressing employee indiscipline in the Delta Beverages transport services. International Journal of Managment, IT and Engineering, 3(4), 80-94.
Simon, W. H. (1998). The Practice of Justice: A Theory of Lawyers' Ethics. Cambridge: Harvard University Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Journal of Applied Psychology and Buddhism for Society
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
