รูปแบบการพัฒนาศักยภาพการให้คำปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาของผู้ประกอบวิชาชีพทนายความ

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาสภาพปัญหา แนวคิดทฤษฎี และหลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาศักยภาพการให้คำปรึกษาของผู้ประกอบวิชาชีพทนายความ 2. เพื่อศึกษาองค์ประกอบการพัฒนาศักยภาพการใหคำปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาของผู้ประกอบวิชาชีพทนายความ และ 3. เพื่อนำเสนอรูปแบบการพัฒนาศักยภาพการให้คำปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาของผู้ประกอบวิชาชีพทนายความ วิธีวิจัยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลจากเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ทรงคุณวุฒิ 17 คน และการสนทนากลุ่มย่อยผู้ทรงคุณวุฒิ 12 คน โดยวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) การตรวจสอบความเที่ยงตรงแบบสามเส้า (Triangulation Technique) และการวิเคราะห์เชิงตรรกะ (Logical Matrix Analysis)

ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพปัญหา มี 4 ประการ คือ 1) ความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน เน้นความรู้กว้างแต่ไม่ลึก 2) ทักษะการสื่อสาร ขาดการฟังเชิงลึกและความเข้าใจจิตใจลูกความ 3) การแสวงหาผลประโยชน์ เน้นประโยชน์ส่วนตนมากกว่าความยุติธรรม 4) คุณลักษณะส่วนบุคคล ต้องมีความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบและเมตตาสอดคล้องกับกัลยาณมิตรธรรม 7 และคุณธรรมด้านความเข้าอกเข้าใจ (Empathy) 2.  ผลการศึกษาองค์ประกอบการพัฒนาศักยภาพการให้คำปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาพบว่า การบูรณาการหลักพุทธธรรม อิทธิบาท 4 และกัลยาณมิตรธรรม 7 เข้ากับทฤษฎีทางจิตวิทยา ได้แก่ Competency Theory ของ McClelland และ Person-Centered Counseling ของ Rogers เพื่อสร้างรากฐานด้านคุณธรรม แรงจูงใจและทักษะเชิงจิตวิทยา ความละเอียดอ่อนต่อจิตใจลูกความ และ 3. รูปแบบที่พัฒนา "NP's Buddhist-Psychological Ethical Counseling Model for Lawyers" ประกอบด้วยความรู้และทักษะ 7 ประการ 20 ตัวแปร บูรณาการพุทธจิตวิทยา จิตวิทยาและกฎหมาย มีความเหมาะสม ครอบคลุม นำไปใช้ได้จริง ยกระดับคุณภาพการให้คำปรึกษา สร้างความไว้วางใจและเสริมสร้างความรับผิดชอบต่อวิชาชีพและสังคม