การพัฒนาจิตอาสาตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อสร้างความสุขจากการส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาในสหราชอาณาจักร
คำสำคัญ:
จิตอาสา, พุทธจิตวิทยา, ความสุข, กิจกรรมพระพุทธศาสนาบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อวิเคราะห์แนวคิดจิตอาสา หลักพุทธธรรม ทฤษฎีจิตวิทยา แรงจูงใจในการทำกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาและความสุขจากการส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาในสหราชอาณาจักร 2. เพื่อสังเคราะห์แนวทางการพัฒนาจิตอาสาตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อสร้างความสุขจากการส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาในสหราชอาณาจักร และ 3. เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาจิตอาสาตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อสร้างความสุขจากการส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาใน สหราชอาณาจักร เก็บรวบรวมข้อมูลผ่านการวิเคราะห์เอกสาร บทความและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง สัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญและผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 25 คน สนทนากลุ่มผู้เชี่ยวชาญจำนวน 12 คน ประเมินองค์ความรู้ด้วยการประเมินระบบแบบอิงมาตรฐาน (Evaluation Standard) จากผู้เชี่ยวชาญ 6 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย การวิเคราะห์วรรณกรรม แบบสัมภาษณ์เชิงลึกและแบบสนทนากลุ่ม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิค Triangulation Technique, Logical Matrix Technique และ 6’C Technique
ผลการวิจัยพบว่า 1. การบูรณาการหลักอริยวัฑฒิ 5 บุญกิริยาวัตถุ 3 และทฤษฎีแรงจูงใจของแมคเคลแลนด์ ช่วยพัฒนาคุณลักษณะจิตอาสาตามแนวพุทธจิตวิทยา ส่งเสริมการพัฒนาตน พัฒนางาน พัฒนาคน และสร้างสุขด้านกาย สังคม ใจ และปัญญาในการทำงานส่งเสริมพระพุทธศาสนาในสหราชอาณาจักร 2. แนวทางการพัฒนาจิตอาสาเกิดจากการสังเคราะห์ 3 ศาสตร์ ได้แก่ หลักพุทธธรรม ทฤษฎีจิตวิทยาและหลักพุทธจิตวิทยา ก่อให้เกิดองค์ความรู้ใหม่ “พุทธจิตอาสาสร้างสุข UK2PASS” ซึ่งเป็นกรอบการพัฒนาคุณลักษณะจิตอาสาเพื่อสร้างความสุขและประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน 3. องค์ความรู้ “พุทธจิตอาสาสร้างสุข UK2PASS” ประกอบด้วย 8 องค์ประกอบ ได้แก่ พุทธจิตสร้างสุข ความเป็นหนึ่งเดียว กัลยาณมิตร กระบวนทัศน์ ความสงบภายใน บรรยากาศการทำงาน การเห็นคุณค่าในตนเอง และความยั่งยืนจากการปฏิบัติงานอย่างต่อเนื่อง องค์ความรู้นี้สามารถใช้เป็นแนวทางพัฒนาจิตอาสาตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาและสร้างความสุขในสหราชอาณาจักรอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
นพรัตน์ อเนกบุณย์. (2560). การติดตามจิตอาสาที่ปฏิบัติต่อสังคมปัจจุบันอย่างยั่งยืน. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 3(1), 17.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). จะพัฒนาคนกันได้อย่างไร. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระภาวนาวชิรวิเทศ วิ.(เกื้อกูล). (2568). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธจิตวิทยาของอุบาสก อุบาสิกาในวัดไทยเมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา. วารสารพุทธจิตวิทยา, 10(3), 401–414.
พิไลวรรณ บุญล้น. (2564). แรงจูงใจการทำงานจิตอาสาตามหลักพุทธจิตวิทยาของบุคคลหลากหลายอาชีพในสังคมไทย. วารสารจิตวิทยาพุทธศาสตร์ประยุกต์เพื่อสังคม, 7(1), 71–86.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2547). การประเมินอภิมานวิธีวิทยาและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มูลนิธิหอจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ. (2566). โลกวิปริต-พุทธทาสภิกขุ, สืบค้น 15 มีนาคม 2566, จาก https://www.youtube.com/watch?v=6H7AipXeYZs.
Denzin, N. K. (1970). The research act: A theoretical introduction to Sociological methods. Chicago: Aldine Publishing Co.
McClelland. (1961). The Achieving Society. New York: the Free Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารจิตวิทยาพุทธศาสตร์ประยุกต์เพื่อสังคม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.