ปัจจัยพุทธจิตวิทยาที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อศึกษาระดับปัจจัยพุทธจิตวิทยา และพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทย 2. เพื่อศึกษาปัจจัยพุทธจิตวิทยาที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทย 3. เพื่อเสนอแนวทางการเสริมสร้างพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทย งานวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงสหสัมพันธ์ (Correlation Studies) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้เป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายจำนวน 405 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็น แบบวัดความศรัทธาในพระพุทธศาสนา แบบวัดการได้รับการอบรมเลี้ยงดูตามแนวพุทธ แบบวัดพฤติกรรมกตัญญูและแบบสอบถามแนวทางการเสริมสร้างพฤติกรรมกตัญญู วิเคราะห์ผลโดย การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน

 ผลการวิจัย พบว่า 1. ปัจจัยพุทธจิตวิทยาความศรัทธาในพระพุทธศาสนาของเยาวชนไทย โดยรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.50, S.D. = 0.67) ปัจจัยพุทธจิตวิทยาการได้รับการอบรมเลี้ยงดูตามแนวพุทธของเยาวชนไทย โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.38, S.D. = 0.78) และพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทย โดยรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.87, S.D. = 0.61) 2. ปัจจัยพุทธจิตวิทยาความศรัทธาในพระพุทธศาสนามีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r = .675 ) อยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งเป็นตามสมมติฐานทางการวิจัย และปัจจัยพุทธจิตวิทยาการได้รับการอบรมเลี้ยงดูตามแนวพุทธมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมกตัญญูของเยาวชนไทยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r = .724) อยู่ในระดับสูง ซึ่งเป็นตามสมมติฐานทางการวิจัย 3. แนวทางการเสริมสร้างความกตัญญู ควรเริ่มจากสถาบันครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดูบุตรตามแนวพุทธเป็นหลักเพราะเด็กให้ความสำคัญกับครอบครัวเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนสถาบันการศึกษา สังคมและสถาบันศาสนาก็ต้องมีส่วนร่วมในการช่วยเสริมการรับรู้ และการเรียนรู้ให้กับเยาวชนเพื่อให้ได้รับการปลูกฝังในเรื่องของความกตัญญูแบบเป็นระบบนำไปสู่พฤติกรรมกตัญญูที่ยั่งยืน