โลกดิจิทัลกับสมาธิในวัยรุ่น : วิถีแห่งการบำบัดภาวะจิตใจ
คำสำคัญ:
โลกดิจิทัล, สมาธิ, วัยรุ่น, การบำบัด, ภาวะจิตใจบทคัดย่อ
บทความวิชาการมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความตระหนักรู้ถึงผลกระทบโลกดิจิทัลต่อสมาธิและสุขภาพจิตวัยรุ่น เพื่อส่งเสริมการปฏิบัติสมาธิในการบำบัดสุขภาพจิตใจ โลกดิจิทัลกับสมาธิในวัยรุ่นโดยวิถีแห่งการบำบัดภาวะจิตใจนวัตกรรมสุขภาวะวิถีพุทธเป็นกระบวนการเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาภาวะโรคซึมเศร้าทั้งแบบทางโลกและทางธรรมได้มีการนำหลักการทางพระพุทธศาสนา เรื่องสมาธิและสติมาใช้ในการบำบัดมาบูรณาการกับหลักจิตวิทยาเพื่อลดปัจจัยเสี่ยงภาวะซึมเศร้าความสำคัญของกระบวนการให้คำปรึกษาตามหลักพุทธจิตวิทยา “ความเข้มแข็งทางด้านจิตใจ”เป็นความสามารถของแต่ละบุคคลที่พัฒนาได้ด้วยการส่งเสริมให้ความเข้มแข็งทางด้านจิตใจที่มีประสิทธิภาพที่สุด คือ เน้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวบุคคลโดยการปรับวิธีคิดและวิธีการเผชิญปัญหาอย่างสร้างสรรค์เรียนรู้ที่จะอยู่ภายใต้สภาวะยากลำบากหรือเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความเครียดด้วยความเชื่อมั่นและภาคภูมิใจในตนเองเป็นการสร้างความเข้มแข็งทางด้านจิตใจให้แก่วัยรุ่น เพื่อสามารถเผชิญกับปัญหาและจัดการกับความกดดันหรือสถานการณ์เลวร้ายในชีวิต ถือว่าเป็นความสามารถในการปรับตัวด้านบวกที่ทำให้บุคคลยังคงสุขภาพจิตที่ดีได้ฝึกฝนสมาธิและใช้สมาธิในการบำบัดความเครียดจนกลายเป็นแนวทางใหม่ในการดำเนินชีวิต
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2567). รายงานการศึกษาขององค์กรอนามัยโลก. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อักษรกราฟฟิคแอนด์ดีไซน์.
พระเทพเวที (ป.อ. ปยุตฺโต). (2534). พุทธศาสน์กับการแนะแนว. กรุงเทพฯ : กองทุนวุฒิธรรมเพื่อการศึกษาและปฏิบัติธรรม.
แพทย์พงษ์ วรพงศ์พิเชษฐ.(2564). การเจริญสติบำบัด. สืบค้น 24 ธันวาคม 2567, จาก https://thaicam.go.th
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฏกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม 1-45. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มาโนช หล่อตระกูล และ ปราโมทย์ สุคนิชย์. (บ.ก.). (2564). จิตเวชศาสตร์ รามาธิบดี (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล.
สาลีวรรณ จุติโชติ และ ทิพมาศ เศวตวรโชติ. (2564). การดำเนินชีวิตอย่างไรให้มีความสุขในยุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ, 1(3), 77-88.
สุวัฒน์ ธนกรนุวัฒน์, สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต และ สิริวัฒน์ ศรีเครือดง. (2562). การเจริญสติในวิถีพุทธจิตวิทยา. วารสาร มจร. มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 5(2), 185-197.
เสาวลักษณ์ พันธบุตร. (2562). การศึกษาแนวคิดและรูปแบบในการสร้างสติกเกอร์คาแร็กเตอร์เพื่อใช้ในสื่อสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(1), 156 – 167.
อาภา จันทรสกุล. (2535). ทฤษฎีและวิธีการให้คำปรึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : ภาควิชาจิตวิทยาการศึกษาและแนะแนว มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อุมาพร ตรังคสมบัติ และคณะ. (2540). การใช้ CES-D ในการคัดกรองภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 42(1), 2 - 13.
Allen E Ivey. and Lynn Synek Dawning. (1980). Counseling and Psychotherapy : Skills Theories and practices. New Jersey : Prentice-Hall Inc.
De Silva. P. (1993). Buddhism and counseling. British Journal of Guidance andCounselling. 21(1).
Hanson. R. (2009). Buddha’s Brain. Oakland. New Harbinger Publications.
V.C.Good. (1993). Dictionary of Education. New York: McGraw–Hill Book Company.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารจิตวิทยาพุทธศาสตร์ประยุกต์เพื่อสังคม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
