การสวดมนต์ การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการสวดพระพุทธมนต์

ผู้แต่ง

  • พระครูปลัดสุวัฒนบัณฑิตคุณ ผล สมณะ วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร แขวงวัดกัลยาณ์ เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

คำสำคัญ:

พุทธจิตวิทยา, การพัฒนา, คุณภาพชีวิต, การสวดมนต์

บทคัดย่อ

            พุทธจิตวิทยาเป็นสาขาหนึ่งของปัญญาทางศาสนาที่เกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจและพัฒนาจิตใจของมนุษย์ตามหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ซึ่งมีจุดมุ่งหมายที่จะช่วยให้มนุษย์ทำความเข้าใจถึงความทรงจำใจของสิ่งต่าง ๆ และเรียนรู้วิธีที่จะพัฒนาศักยภาพในการเติบโตและสร้างคุณธรรมในชีวิตประจำวัน พุทธจิตวิทยามุ่งเน้นที่การพัฒนาจิตใจและเสริมสร้างความสงบและปัญญาและพัฒนาการที่มีต่อสังคมทั่วไปของบุคคล การสวดมนต์เป็นกิจกรรมทางศาสนาที่มีบทบาทสำคัญในพุทธศาสนา สามารถช่วยให้คนที่ฝึกฝนมีโอกาสพัฒนาคุณภาพชีวิตด้านร่างกาย ให้ดีขึ้น เช่น บรรเทาจากการเจ็บป่วย หรือโรคภัยไม่เบียดเบียน ทำให้ร่างกายของแข็งแรง  ทำให้มีการพัฒนาจิตใจและความมีสติปัญญา ทำให้มีการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้านสังคม ทำให้เกิดสังคมคุณธรรม ด้วยหลักธรรมต่าง ๆ เช่น สังคหวัตถุ 4  มีการบำเพ็ญตนให้เป็นคนมีประโยชน์ต่อผู้อื่น และการสร้างความตั้งใจในทุก ๆ ช่วงเวลาของชีวิต มนุษย์สามารถใช้การสวดมนต์เพื่อเพิ่มความตระหนักรู้และความสงบในใจ ซึ่งสามารถช่วยให้พัฒนาคุณภาพชีวิตได้ตลอดเวลา และยังสามารถเสริมสร้างความตระหนักรู้และเข้าใจด้านลึกของตัวเองและโลกที่เราอยู่เป็นองค์ประกอบสำคัญในการพัฒนาชีวิตในทิศทางบวก ด้วยทั้งสองนี้พุทธจิตวิทยาและการสวดมนต์มีศักยภาพในการช่วยในการพัฒนาคุณภาพชีวิตและสร้างความสงบใจและความสุขในชีวิตของบุคคล

References

ชวน เพชรแก้ว. (2532). การศึกษาวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสัมพันธ์.

ธนิต อยู่โพธิ์. (2537). อนุภาพพระปริตร. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.

พระครูศิริโสธรคณารักษ์. (2561). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามโครงการสวดมนต์ข้ามปีของประชาชนในจังหวัดยโสธร (วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพุทธศาสนาและปรัชญา). มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. นครปฐม.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2553). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.

พระธรรมปิฎก (ปอ.ปยุตโต). (2540). พุทธธรรมกับการพัฒนาชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธรรมสภา.

พระมหาวุฒิชัย (ว.วชิรเมธี). (2553). 9 มนตเพื่อความกาวหนา. กรุงเทพฯ : สถาบันวิมุตตยาลัย.

พระมหาสุนทร สิริธมฺโม (เนเรียะ). (2545). การศึกษาวิเคราะหกรณีเมตตสูตร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.

พระศุภราชัย สุรสกฺโก (ล้วนศรี). (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการสวดมนต์ของชุมชนบัวขาวจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(4), 444-459.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. เล่มที่ 3, 4, 6, 7, 11, 19, 21, 25, 39. กรุงเทพฯ : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศรีสุรางค์ พูลทรัพย์. (2537). อารยธรรมตะวันออก (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-12-24

How to Cite

ผล สมณะ พ. (2024). การสวดมนต์ การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการสวดพระพุทธมนต์. วารสารจิตวิทยาพุทธศาสตร์ประยุกต์เพื่อสังคม, 10(2), 355–372. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/human/article/view/275076