Holistic Health Based on Buddhist Psychology of Junior High School Students

Authors

  • Pharit Swasdipol Master of Arts Program, Buddhist Psychology, Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Siriwat Srikhruedong Department of Psychology Faculty of Humanities Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Suwatsan Ragkhanto Department of Psychology Faculty of Humanities Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Holistic Health, Buddhist Psychology

Abstract

           This research is the survey research on holistic health based on Buddhist psychology of junior high school students. The objectives were 1. to study the level of holistic health based on Buddhist psychology of junior high school students, 2. the relationship between personal factors of junior high school students and 3. holistic health based on Buddhist psychology. The sample group was junior high school students (Academic Year 2020 in Pluakdaengpittayakom School, Rayong Province. the sample size equals to 318 people. Furthermore, the researcher used a questionnaire. Analyzing data statistics including Percentage, Mean, Standard Deviation, t-test, F-test, and Pearson’s correlation coefficient test.

             The results of this study showed that

             The overall of holistic health based on Buddhist psychology of junior high school students was at a high level and mean = 3.58 and standard deviation (S.D.) = 0.56. After classified this detail into each aspect. The researcher found that social well-being aspect was at a high level and mental health aspect (mind meditation), mental health aspect (wisdom meditation), and physical health aspect (body meditation) respectively. The results of the comparative analysis of the holistic health based on Buddhist psychology of junior high school students were classified by sex, age, family status, parent’s occupation, and health characteristics were different, but the average of holistic health based on Buddhist psychology were not statistically different. Moreover, the study of the relationship between personal factors and holistic health based on Buddhist psychology of junior high school students, the researcher found that personal factors classified by health characteristics were related to holistic health based on Buddhist psychology at statistically significant level at .05. As for other factors; gender, age, family status, and parent's occupation, these were not related statistically significant with holistic health based on Buddhist psychology. These findings indicate that holistic health is individual. If you wish to have a good holistic health, you have to develop your potential to rely on yourself.

References

กมลาศ ภูวชนาธิพงศ์ และคณะ. (2564). โครงการนวัตกรรมสุขภาวะวิถีพุทธและพุทธจิตบำบัดเพื่อลดปัจจัยเสี่ยงภาวะซึมเศร้าของเยาวชนไทย. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(2), 531-542.

ธาราพรศ์ ศรีบุญญรักษ์. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองตามสุขบัญญัติแห่งชาติ ของนักเรียนโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 10 อำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร, สิกขาวารสารศึกษาศาสตร์, 8(1), 67-75.

ประยูร สุยะใจ. (2565). การพัฒนาและทดลองรูปแบบการเสริมสร้างสุขภาวะองค์รวมของ ครอบครัวและสถาบันทางสังคมตามแนวพุทธจิตวิทยาบูรณาการ: ภาควิชาจิตวิทยา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 9(3), 42-58.

ประเวศ วะสี. (2547). ทฤษฎีใหม่ทางการแพทย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.

ฃปริญญา จิตอร่าม. (2561). สุขภาวะกับการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารสาธารณสุขและวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 1(2), 65-68.

พรทิพย์ เกศตระกูล และคณะ. (2565). พุทธจิตวิทยาเพื่อพลังใจวัยรุ่น. วารสารพุทธจิตวิทยา, 7(2), 80-88.

พระจักรี ปิยวณฺโณ (ชูม่วง). (2560). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับสุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2) (ฉบับพิเศษ เล่มที่ 2), 413-426.

พิณนภา แสงสาคร. (2555). การสังเคราะห์ องค์ความรู้เกี่ยวกับสุขภาวะทางจิตวิญญาณในบริบทของสังคมไทย, วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 18(1), 85-94.

ริษา ดีจุฑามณี และคณะ. (2565). พฤติกรรมการบริโภคอาหารเช้าของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในจังหวัดกรุงเทพมหานคร. Thai Journal of Public Health, 52(1), 30-43.

วีรวิชญ์ เลิศรัตน์ธำรงกุล. (2564). การกลั่นแกล้งกันในพื้นที่ไซเบอร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น: ความชุก วิธีการจัดการปัญหาและพฤติกรรมเสี่ยง, วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(1), 275-289.

สุมาลี วาณิชวโรตม์. (2541). ประชากรกับการพัฒนาสุขภาวะองค์รวม (Population and Quality of Life Development) (พิมพ์ครั้งที่ 4). นนทบุรี: พิมพ์ลายมือ.

สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ. (2564). รายงานการศึกษาสาเหตุการตายของประชากรไทย พ.ศ. 2560-2562. นนทบุรี : สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ.

Diener, E., Suh, E. M., Lucas, R. E., & Smith, H. L. (1999). Subjective well-being: Three decades of progress. Psychological Bulletin, 125(2), 276-302.

Hurlock, E. B. (1968). Developmental psychology. (New York: McGraw-Hill.

Pender, N. .J. (1987). Health promotion in nursing practice (Second Edition). Connecticut: Appleton & Lange.

Downloads

Published

2023-12-27

How to Cite

Swasdipol, P., Srikhruedong , S., & Ragkhanto, S. (2023). Holistic Health Based on Buddhist Psychology of Junior High School Students. Journal of MCU Humanities Review, 9(2), 75–89. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/human/article/view/269813