Buddhist Psychology: Counseling in Buddhism

Authors

  • Phramahasayan Wongsurin Mahamakut Buddhist University, Mahavajiralongkornrajavidyalaya Campus
  • Samran Srikammul Mahamakut Buddhist University, Mahavajiralongkornrajavidyalaya Campus
  • Phramahayongyut Thamphaphanna Mahavajiralongkornrajavidyalaya School

Keywords:

Buddhist Psychology, Counseling, Buddhism

Abstract

         The purpose of this article was to analyze the meaning of Buddhist Psychology Counseling, the concept of Buddhist Psychology Counseling, the goal of Buddhist Psychology Counseling, characteristics of Buddhist Psychology Counselors, including the steps and processes of Buddhist Psychology Counseling. The Buddhist Psychology Counseling was a process that developed the intellect and healed the mind of the person who suffered from sufferings. It also helped to develop the mind of the person to live with change and faced with various problems understandably. The Buddhist Psychology Counseling was based on the concept of counseling. It aimed to make people understand the nature of all things, knew the cause of the problem, how to solve the problem, and healing from suffering. The Buddhist Psychology Counseling could make the consultants who have changed in various aspects, such as behavior area, emotional area, mental area, and the attitudes towards the world and life. Therefore, the counseling to each, the Buddha had a clear goal to improve the behavioral change and attitudes of the consultants in a better way, especially in one of the attainments, the access to nirvana and to finally extinguished sufferings.

References

ประทีป พืชทองหลาง. (2556). รูปแบบการปรึกษาเชิงพุทธตามหลักกัลยาณมิตร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.

พระครูปลัดมารุต วรมงฺคโล. (2553). การศึกษาวิเคราะห์พุทธจิตวิทยาในพระไตรปิฎก (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตโต). (2532). การศึกษาที่สากลบนฐานแห่งภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพฯ : บริษัทอมรินทร์ พริ้นติ้งกรุ๊พ จำกัด.

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2546). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ : มัชเฌนธรรมเทศนา/มัชฌิมาปฏิปทา หรือ กฎธรรมชาติและคุณค่าสำหรับชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. นนทบุรี : บริษัท เอสอาร์พริ้นติ้งแมสโปรดักส์ จำกัด.

“_______”. (2545). พุทธศาสตร์กับการแนะแนว (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : กองทุนวุฒิธรรมเพื่อการศึกษาและปฏิบัติธรรม.

“_______”. (2546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

“_______”. (2550). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จันทร์เพ็ญ.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มั่นเกียรติ โกศลนิรัติวงษ์. (2541). พุทธธรรมทฤษฎีและเทคนิคการให้คำปรึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สุวิริยาศาสน์.

โสรีย์ โพธิ์แก้ว. (2553). จากจิตวิทยาสู่พุทธธรรม. นครปฐม : บริษัท วี.พริ้นท์ จำกัด.

อาภา จันทรสกุล. (2545). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้การปรึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

“_______”. (2545). เอกสารการสอนชุดวิชาทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้การปรึกษา หน่วยที่ 11 หลักธรรมและแนวปฏิบัติในการให้การปรึกษา. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Sucaromana, A. (2016). Resilience Quotient: RQ. Journal of MCU Peace Studies, 4(1), 209-220.

Downloads

Published

2022-07-11

How to Cite

Wongsurin, P., Srikammul , S., & Thamphaphanna, P. . (2022). Buddhist Psychology: Counseling in Buddhism. Journal of MCU Humanities Review, 8(1), 467–483. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/human/article/view/260068