การคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ : ศึกษากรณีรถยนต์ไร้คนขับ

บทคัดย่อ

วิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี การคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถยนต์และความเป็นมาของรถยนต์ไร้คนขับ ศึกษากฎหมายความรับผิดกรณีของรถยนต์ไร้คนขับของประเทศไทยและต่างประเทศ เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและหาเสนอแนะเกี่ยวกับการคุ้มครองผู้ประสบภัย กรณีของรถยนต์ไร้คนขับ

          จากการศึกษาพบว่า (1) พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ของไทย ยังไม่ปรากฎความหมายของรถยนต์ไร้คนขับ ต่างกับสหราชอาณาจักร สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี และสาธารณรัฐสิงคโปร์ ได้มีการบัญญัติความหมายไว้อย่างชัดเจน (2) ประเทศไทยยังไม่ปรากฎมีบทบัญญัติความรับผิดของผู้ควบคุมรถยนต์ไร้คนขับเป็นการเฉพาะ ในขณะที่กฎหมายต่างประเทศกำหนดความรับผิดของผู้ควบคุมรถยนต์ไร้คนขับในความเสียหายที่เกิดขึ้นแก่ชีวิต ร่างกาย รวมถึงทรัพย์สินด้วย  (3) การกำหนดประกันภัยภาคบังคับ ไม่เหมาะสมสำหรับเจ้าของรถยนต์ไร้คนขับ โดยกฎหมายของสาธารณรัฐสิงคโปร์ สหราชอาณาจักร สหพันธ์สาธารณรัฐ ไม่มีข้อกำหนดการประกันภัยภาคบังคับที่ใช้เฉพาะกับการใช้รถยนต์ไร้คนขับ (4) ความรับผิดกรณีเกี่ยวกับโปรแกรมรถยนต์ไร้คนขับนั้นมีเพียงสหราชอาณาจักร สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐสิงคโปร์ต่างก็กำหนดความรับผิดไว้แต่มีรายละเอียดลักษณะของการกระทำที่แตกต่างกัน

          ข้อเสนอแนะ แก้ไขเพิ่มเติม หมวด 5 รถยนต์ไร้คนขับ ในพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 และกำหนดคำนิยามของรถยนต์ไร้คนขับ กำหนดความรับผิดของผู้ที่จะต้องรับผิดให้ชัดเจน และกำหนดความรับผิดกรณีเกี่ยวกับโปรแกรมรถยนต์ไร้คนขับที่เกิดบุคคลภายนอกที่จารกรรมโปรแกรม