รูปแบบความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรที่ส่งผลต่อความจงรักภักดีของบุคลากรมหาวิทยาลัยในจังหวัดสมุทรปราการ
Model of Corporate Social Responsibility Affecting Loyalty of University Personnel in Samut Prakan Province
คำสำคัญ:
ความรับผิดชอบต่อสังคม, ความจงรักภักดี, จังหวัดสมุทรปราการบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) เพื่อศึกษาระดับความรับผิดชอบต่อสังคมของบุคลากรมหาวิทยาลัยในจังหวัดสมุทรปราการ 2) เพื่อศึกษารูปแบบความรับผิดชอบต่อสังคมมีส่งต่อความจงรักภักดีของบุคลากรมหาวิทยาลัยในจังหวัดสมุทรปราการ และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการส่งเสริมความรับผิดชอบต่อสังคมของบุคลากรมหาวิทยาลัยในจังหวัดสมุทรปราการ ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ บุคลากรมหาวิทยาลัยของรัฐและเอกชนในจังหวัดสมุทรปราการ รวมทั้งสิ้น 2,200 คน กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 338 คน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตามสูตรของทาโร่ ยามาเน่ แล้วทำการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ได้ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.98 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ไดแก ร้อยละ ค่าเฉลี่ย สวนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแต่ละขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า
1. ความรับผิดชอบต่อสังคมของบุคลากรในมหาวิทยาลัยจังหวัดสมุทรปราการ โดยรวม อยู่ในระดับมาก โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ดังนี้ ความรับผิดชอบด้านสาธารณะ ความรับผิดชอบทางด้านเศรษฐศาสตร์ ความรับผิดชอบด้านจริยธรรม และ ความรับผิดชอบด้านจริยธรรมและกฎหมาย
2. ปัจจัยด้านความรับผิดชอบทางด้านต่างๆ ที่มีอิทธิพลต่อปัจจัยความรับผิดชอบต่อสังคม (CSR) ซึ่งผลการวิเคราะห์พบว่า ปัจจัยความรับผิดชอบทางด้านเศรษฐกิจ ปัจจัยด้านความรับผิดชอบด้านศีลธรรมและกฎหมาย และปัจจัยด้านความรับผิดชอบด้านจริยธรรม มีผลต่อปัจจัยความรับผิดชอบต่อสังคมของของบุคลากรมหาวิทยาลัยในจังหวัดสมุทรปราการ อย่างมีนัยสำคัญที่ 0.05
References
จิรภัทร์ จันทร์เรืองเพ็ญ. (2560). การดำเนินงานกิจกรรมสาธารณะของบริษัท เทเลคอมเอเชียคอร์ปอเรชั่น จำกัด(มหาชน). วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสื่อสารองค์กร/วารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน/มหาวิทยาลัยธรรมศาตร์
จูน วิเศษณัฐ. (2560). การศึกษาความเชื่อมโยงระหว่งการทำ Corporate Social Responsibility(CSR) ขององค์กรและกลยุทธ์องค์กร การศึกษาค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บริหารธุรกิจ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
บริษัท ทัชวู๊ด ฟอร์เรสตรี้ จำกัด. (2553.). ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร. http://www.touchwood.com/TH/corporate-profile.html
เบอร์ลี่ย์-คล๊าค ไทยแลนด์. (2553). ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร. http://www.kimberly-clark.com/thailand/thai/sustainability.ht.
สิริพร มูลเมือง. (2563). คุณภาพชีวิตในการทำงานกับความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรสำนักงานเขตสายไหม กรุงเทพมหานคร. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและวิจัย. 3(1), 29-40.
David Keith. (1989). Human Behavior at Work : Organizational Behavior. New York : McGraw – Hill Book Company.
Huse, E.F., and Cummings, T.G. (1985). Organizational Development and Change. St.Paul, Minn : West.
Reichheld, F.F. (2010). The Loyalty Effect: The Hidden Force behind Growth, Profits, and Lasting Value,. Havard Business School Press, Boston, MA.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
จรรยาบรรณผู้เขียนบทความ
ผู้เขียนบทความต้องรับรองว่าบทความนี้ไม่เคยตีพิมพ์ในวารสารใดหรือสิ่งพิมพ์อื่นๆ มาก่อน ต้องไม่คัดลอกผลงานผู้อื่นมาปรับแต่งเป็นบทความของตน และไม่ได้อยู่ระหว่างการเสนอเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ อีกทั้งยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาและการตรวจแก้ไขบทความต้นฉบับโดยกองบรรณาธิการวารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจพิจารณาทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์และมีความเชี่ยวชาญตรงตามสาขาของบทความ ซึ่งผู้เขียนต้องแก้ไขตามคำแนะนำของผู้ทรงคุณวุฒิภายในระยะเวลาที่กำหนด หากไม่เป็นไปตามกำหนดกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์และยกเลิกการตีพิมพ์โดยจะแจ้งให้ทราบต่อไป
ข้อความที่ปรากฏในบทความของวารสารนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวิทยาลัยนครราชสีมาแต่อย่างใด และกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตรวจประเมินบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารของวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
