หลักความคุ้มครองที่ไทยต้องมีต่อนักท่องเที่ยวต่างชาติในไทย

Protection Principles that that Thailand Must have for Foreign Tourists in Thailand

บทคัดย่อ

          การศึกษาหลักความคุ้มครองที่ไทยต้องมีต่อนักท่องเที่ยวต่างชาติในไทย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรับผิดและความคุ้มครองนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในประเทศไทย โดยศึกษากรณีของเรือฟินิกซ์ล่มที่เกาะเฮ จ.ภูเก็ต และการเข้าร่วมอนุสัญญากรอบการท่องเที่ยวอย่างมีจริยธรรม และพิธีสารเลือกรับ

          ผลการศึกษาพบว่า การตรวจสอบเกี่ยวกับคุณสมบัติของผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยว โดยพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 มีปัญหาการบังคับใช้กฎหมาย หรือการตีความอันทำให้เกิดช่องโหว่เกี่ยวกับ nominee ที่คนต่างด้าวสมรู้ร่วมคิดกับคนไทยหาทางเลี่ยงกฎหมายเพื่อที่จะทำธุรกิจในประเทศไทยได้โดยไม่ต้องขออนุญาต สำหรับการดำเนินคดีกับคนต่างชาตินั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจต้องดำเนินการตามอนุสัญญาเวียนนาว่าด้วยความสัมพันธ์ทางกงสุล ค.ศ. 1963 ข้อ 36 โดยจะต้องแจ้งให้ผู้ถูกจับทราบว่ามีสิทธิแจ้งให้สถานทูต หรือสถานกงสุลทราบถึงการจับกุมนั้นโดยไม่ชักช้า การเยียวยาช่วยเหลือผู้เสียหายจากรัฐบาลไทยกรณีของความคุ้มครองนักท่องเที่ยวต่างชาติในประเทศไทยเกี่ยวกับความไม่เหมาะสมการปรับลดหลักประกันการประกอบธุรกิจนำเที่ยว นอกจากนี้การที่ประเทศไทยได้รับรอง (Adopted) อนุสัญญากรอบการท่องเที่ยวอย่างมีจริยธรรม แม้ว่าจะยังไม่ได้เป็นภาคีในร่างอนุสัญญาดังกล่าว แต่เนื่องจากการบัญญัติคำนิยามของ “ผู้มีส่วนได้เสีย” หรือบุคคลผู้มีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามกฎหมายท่องเที่ยวที่ที่ปรากฏในร่างอนุสัญญาฯ ดังกล่าวนั้นถือเป็นแนวทางพัฒนาการท่องเที่ยวของไทยให้สอดคล้องกับหลักการท่องเที่ยวสากล

          ข้อเสนอแนะ แก้ไขพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ.2542 มาตรา 4 คำนิยามของ “คนต่างด้าว” และเพิ่มวรรคท้ายของ กฎกระทรวงกำหนดจำนวนเงินหลักประกันการประกอบธุรกิจนำเที่ยว พ.ศ. 2563 “ทั้งนี้ให้มีผลเฉพาะช่วงสถานการณ์ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19) ” และเพิ่มเติมคำนิยาม “ผู้มีส่วนได้เสีย”ในพระราชบัญญัตินโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ.2562 (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) ให้สอดคล้องกับร่างอนุสัญญากรอบการท่องเที่ยวอย่างมีจริยธรรมเพื่อประโยชน์ต่อการท่องเที่ยวของประเทศไทยในอนาคต