กฎหมายกับปัญหาในการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น

บทคัดย่อ

          งานวิจัยฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะศึกษาถึงสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 และศึกษาถึงสภาพปัญหาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน ในการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่นด้วยตนเองที่เหมาะสม และแนวทางการพัฒนาการบริหารส่วนบุคคลส่วนท้องถิ่น โดยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์ประชากรและกลุ่มตัวอย่างที่เกี่ยวข้องกับการบริหารงานส่วนบุคคลส่วนท้องถิ่น เพื่อให้ได้ข้อมูลในเชิงลึกและในภาพกว้างเพื่อหาสาเหตุ และแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น แล้วนำข้อมูลที่ได้มาทำการศึกษาและสังเคราะห์เพื่อหาข้อสรุปและแนวทางแก้ไขปัญหาต่อไป

          ปัญหาของการบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น ภายใต้พระราชบัญญัติบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 โดยผู้บริหารส่วนท้องถิ่นมีอิสระและอำนาจในการบริหารงานบุคคลมาก ส่งผลให้อำนาจในกระบวนการบริหารงานบุคคลตั้งแต่การสรรหา การบรรจุ แต่งตั้ง โยกย้าย จนถึงการให้ความดีความชอบนั้นไปอยู่ที่บุคคลเดียว คือ ผู้บริหารท้องถิ่น ทำให้สามารถใช้อำนาจตามอำเภอใจ ส่งผลให้ท้องถิ่นได้บุคคลที่ไม่มีคุณภาพ ซึ่งกระทบต่อคุณภาพของการบริหารงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น การบังคับใช้กฎหมายบริหารงานบุคคลนั้นมีผลใช้บังคับแต่เพียงฝ่ายข้าราชการเท่านั้น ไม่ได้บังคับใช้กับฝ่ายการเมือง เช่น ในกรณีที่ข้าราชการใช้อำนาจมิชอบจะถูกตั้งคณะกรรมการสอบวินัยและโดนปลดออกจากตำแหน่งได้ แต่กรณีที่ผู้บริหารใช้อำนาจมิชอบกลับไม่มีการตั้งคณะกรรมการตรวจสอบหรือปลดออกจากตำแหน่ง เนื่องจากอ้างที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน ตามหลักปกครองตนเอง ทำให้เกิดการใช้อำนาจที่มิชอบ กระบวนการการบริหารงานท้องถิ่นมีความซับซ้อน ล่าช้า และไม่สามารถจูงใจให้พนักงานหรือข้าราชการที่มีความรู้ความสามารถเข้ามาทำงานในท้องถิ่นได้ ทำให้ข้าราชการท้องถิ่นเหมือนข้าราชการระดับชั้นสองรวมถึงการปิดกั้นความก้าวหน้าของบุคลากรเองด้วยการกำหนดคุณสมบัติประจำของคนที่จะมาเป็นปลัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นว่าต้องมีคุณวุฒิศึกษาทางรัฐศาสตร์หรือนิติศาสตร์เท่านั้น และยังไม่มีระบบเกื้อหนุนให้บุคลากรของท้องถิ่นโอนย้ายไปสู่ส่วนภูมิภาคหรือส่วนกลาง และความซ้ำซ้อนของอำนาจหน้าที่ขององค์กรซ้ำไม่มีความชัดเจนทั่วไปสู่ความสับสนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ซึ่งขาดความเป็นเอกภาพไม่มีมาตรฐานไม่สอดคล้องกันในการโอนย้ายของพนักงานส่วนท้องถิ่น รวมถึงคณะกรรมการมาตรฐานการบริหารงานส่วนท้องถิ่นถูกครอบงำโดยกระทรวงมหาดไทย ทำให้มีความล่าช้าไม่มีอิสระในการบริหารงานของท้องถิ่นเอง และประการสุดท้ายปัญหาเรื่องระบบอุปถัมภ์แทรกซึมในทุกกระบวนการของการบริหารงานบุคคลท้องถิ่น การใช้อำนาจอิทธิพลส่งผลต่อคุณภาพของบุคลากรท้องถิ่นอย่างมาก