รูปแบบการพัฒนาศักยภาพพระสงฆ์นักเผยแผ่ในสังคมยุคใหม่ ในอำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาศักยภาพพระสงฆ์นักเผยแผ่ในสังคมยุคใหม่ ในอำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี 2) เพื่อพัฒนาศักยภาพพระสงฆ์นักเผยแผ่ในสังคมยุคใหม่ ในอำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี และ 3) เพื่อนำเสนอรูปแบบการพัฒนาศักยภาพพระสงฆ์นักเผยแผ่ในสังคมยุคใหม่ ในอำเภอ
สัตหีบ จังหวัดชลบุรี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้
การสัมภาษณ์เชิงลึก การจัดอบรมและถอดบทเรียน 18 รูป/คน วิเคราะห์เชิงเนื้อหาประกอบบริบท
โดยใช้เทคนิคแบบสามเส้า ผลการวิจัยพบว่า 1) ศักยภาพพระสงฆ์นักเผยแผ่ในสังคมยุคใหม่เป็น
การส่งเสริมศรัทธาและคุณธรรมที่แข่งขันกับยุคดิจิทัลที่ใช้แพลตฟอร์มออนไลน์ การเผยแผ่ธรรมะใน
ยุคดิจิทัลจึงมีความท้าทายจากการบิดเบือนข้อมูล หลักธรรมจะช่วยให้สามารถใช้เทคโนโลยีได้อย่างมีสติและนำเสนอข้อมูลได้ถูกต้อง 2) พระสงฆ์นักเผยแผ่ในสัตหีบได้พัฒนาทักษะในการใช้ Facebook, YouTube, และ TikTok เผยแผ่ธรรมะเชื่อมโยงหลักธรรมกับสังคมเพื่อเข้าถึงคนรุ่นใหม่
สร้างการสื่อสารให้เข้าใจง่ายและน่าสนใจตอบโจทย์ปัญหาสังคม ส่งเสริมความสามัคคีและพัฒนาท้องถิ่นผ่านกิจกรรมคุณธรรม พร้อมประยุกต์แนวคิดเมตตาธรรมเพื่อสร้างความยั่งยืน 3) รูปแบบ
การพัฒนาศักยภาพพระสงฆ์นักเผยแผ่ในสัตหีบใช้รูปแบบ Up Skill ต่อยอดอดีต เรียนรู้และฝึกทักษะการใช้เทคโนโลยีและสื่อออนไลน์ Re Skill ปรับปัจจุบัน เสริมทักษะในการประยุกต์ธรรมะ
ในชีวิตประจำวันของประชาชน New Skill สร้างคุณค่าใหม่ในอนาคต ใช้ AI และการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อสร้างสรรค์เนื้อหาแบบอินเทอร์แอคทีฟและมัลติมีเดีย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ปรียานันท์ โพธิ์ศิรวัฒน์ , พิชา วิสิทธิ์พานิช และภัทราพร ตึกขาว. (2565). แนวทางการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในจังหวัดนครสวรรค์. วารสารรามคำแหง ฉบับบัณฑิตวิทยาลัย, 5(3), 75–91. http://www.rujogs.ru.ac.th/journals/viewPage/15?JournalTopicModel_sort=author.desc.
ปัณณพงศ์ วงศ์ณาศรี และวีรนุช พรมจักร. (2566). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในบริบทความเปลี่ยนแปลงด้านเทคโนโลยี สารสนเทศสมัยใหม่. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 3(6), 121-138. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jpsmbu/article/view/ 266747.
ปัณณพงศ์ วงศ์ณาศรี และวีรนุช พรมจักร. (2567). กลยุทธ์การขับเคลื่อนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในบริบทความเปลี่ยนแปลงด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศสมัยใหม่เพื่อการเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายที่หลากหลายของคณะสงฆ์. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 4(1), หน้า 73–87. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jpsmbu/article/ view/267851
พระครูวินัยธรปัญญา ปญฺญาวโร (ศรีสมุทร) และบุญเตือน ทรัพย์เพชร. (2564). การจัดการเผยแผ่พระพุทธศาสนายุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(4), 423–433.
พระสอนทะวี ทุุมประเสริฐ . (2567). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาผ่านสื่อออนไลน์ของพระสงฆ์ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารธรรมวิชญ์, 7(1), 87–104. https://firstojs.com/index.php/JDW/ article/view/1305.
พระโสภณวชิรวาที (อาทิตย์ อตฺถเวที), สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต, สิริวัฒน์ ศรีเครืองดง และวิชชุดาโชติฐิติรัตนา. (2566). รูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลักพุทธจิตวิทยา ของพระพรหมบัณฑิต ศ.ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(6), 2363–2378. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/journal-peace/article/view/272028.
พระอนันต์ อภินนฺโท (ผากา), พระมหาสุพร รกฺขิตธมฺโม และเบญจมาศ สุวรรณวงศ์. (2565). แนวทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนา ของพระสงฆ์ในสังคมปัจจุบัน. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 13(2), 61–79. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JBS/article/ view/256240
พิเชฐ ทั่งโต. (2563). เทคโนโลยีสารสนเทศกับยุทธศาสตร์เพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคออนไลน์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 3(1), 62–75. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jidir/article/view/255886.
เพ็ญศรี ปักกะสีนัง, อภินันท์ จันตะนี, สมเดช นามเกตุ และพระครูพิศาลสารบัณฑิต (ราเชนทร์ วิสารโท). (2566). การพัฒนาจริยธรรมปัญญาประดิษฐ์เพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(3), 1120-1136. https://so07.tci-thaijo.org/index. php/JMCR/article/view/4945
มานพ นักการเรียน, บานชื่นนักการเรียน และฉัชศุภางค์ สารมาศ. (2564). สุวรรณภูมิ: วิเคราะห์มิติทางความเชื่อและศาสนา. วารสารวิชาการโรงเรียนนายเรือด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศึกษาศาสตร์, 8(1), 43–54. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rtna-socialj/ article/view/247023.
สมบูรณ์ วัฒนะ, ประยูร สุยะใจ, เริงวิชญ์ นิลโคตร, สุวิญ รักสัตย์ และพีรพัฒน์ พันศิริ. (2564). สุวรรณภูมิ: วิเคราะห์มิติทางความเชื่อและศาสนา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(3), 950–964. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/journal-peace/article/view/250596.
องอาจ เขียวงามดี และพระสุทธิสารเมธี. (2563). องค์กรพุทธในประเทศไทย: มิติการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 25(2), 47–60. https://so05.tci-thaijo.org/ index.php/phiv/article/view/249740.
