การพัฒนาทักษะการเขียนประโยค โดยใช้การสอนภาษาไทยเป็นภาษาที่สองสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน: การศึกษาด้วยแบบฝึกประกอบภาพ และภาษามือ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงทดลองครั้งนี้ใช้รูปแบบกลุ่มเดียววัดก่อน–หลัง (one group pretest–posttest design) มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการเขียนประโยคความเดียวของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้การสอนภาษาไทยในฐานะภาษาที่สองร่วมกับแบบฝึกประกอบภาพและภาษามือ กลุ่มเป้าหมายคือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนโสตศึกษาจังหวัดสงขลา จำนวน 7 คน ซึ่งมีความบกพร่องทางการได้ยินระดับหูหนวกสนิท (สูญเสียการได้ยินมากกว่า 90 เดซิเบล) และไม่มีความพิการซ้ำซ้อน คัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ 20 แผน แบบฝึกการเขียนประโยคความเดียว 4 ชุดที่เรียงจากง่ายไปยาก และแบบทดสอบการเขียนประโยคความเดียว 25 ข้อ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่ามัธยฐาน ค่าพิสัยควอไทล์ และการทดสอบ Wilcoxon Signed-Rank Test ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนมีความสามารถในการเขียนประโยคความเดียวหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยคะแนนหลังเรียนอยู่ในระดับดีมาก แสดงให้เห็นว่าการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาที่สองร่วมกับแบบฝึกประกอบภาพและภาษามือมีประสิทธิผลในการพัฒนาทักษะการเขียนข้อค้นพบสำคัญชี้ว่าการจัดการเรียนรู้สำหรับผู้เรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินควรบูรณาการสื่อหลายช่องทาง เช่น ภาพ ภาษามือ และภาษาเขียน ควบคู่กับการออกแบบกิจกรรมที่มีลำดับจากง่ายไปยาก อีกทั้งกรอบการสอนที่ผสมผสานภาษามือกับภาษาไทยอย่างเป็นระบบสามารถใช้เป็นแนวทางยกระดับคุณภาพการเรียนภาษาไทยได้อย่างเป็นรูปธรรม